|
ســتاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد دل رمیده ما را انیس و مونس شد
نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد
به بوی او دل بیمار عاشقان چو صبا فدای عارض نسرین و چشم نرگس شد
به صدر مصطبه‌ام می‌نشاند اکنون دوست گدای شهر نگه کن که میر مجلس شد
طربســـرای محبت کنون شود معمــور که طاق ابروی یار منش مهندس شد
لب از ترشح مِی پاک کن برای خدا که خاطرم به هزاران گنه مُوَسوس شد
کرشمه تو شـــرابی به عاشقان پیمود که علم بی‌خبر افتاد وعقل بی حس شد
چو زر عزیز وجود است شعر من آری قبـــول دولتیان کیمیــــای این مس شد
خیال آب خِضِر بست و جام کیخســــرو به جرعه نوشی سلطان ابوالفوارس شد
ز راه میـــکده یاران عنان بگـــــردانیــــد چرا که حافظ از این راه رفت و مفلس شد
19تیرماه برابربا27ماه رجب سالروز بعثت رسول اکرم حضرت محمدمصطفی(ص)
است.روزی که باتابش نور رسالت تیره گیهاوظلمتهادرسرزمین حجازروبه افول نهاد ومقدمه ای
شد برای ازبین رفتن شرک وبت پرستی وظلم وجهالت ازتمام پهنه گیتی وگشوده شدن راه هدایت انسانها.این روزفرخنده برهمه مسلمانان بلکه برتمامی انسانهای روی زمین مبارکباد.
زیرا این روز ، روزبعثت رحمة" للعالمین است.
بعثت پیغمبر اسلام(ص) یا برانگیخته شدن آن حضرت به مقام عالى نبوت و خاتمیت، حساسترین فراز تاریخ درخشان اسلام است. بعثت پیغمبر(ص) درست درسن چهل
سالگى آنحضرت انجام گرفت.
حضرت محمد(ص) چند سال قبل از بعثت، سالى یک ماه در غارحرا به سر مىبرد، و چون روز آخر باز مىگشت، نخست خانه خدا را هفت دور طواف مىکرد، سپس به خانه مىرفت.
کوه حراء در حجاز به مناسبت این که محل بعثت پیغمبر(ص) بوده است "جَبَلُ النُور" یعنى کوه نور خوانده مىشود. حراء در شمال شهر مکه واقع است و امروز تقریبا در آخر شهر
در کنارجاده به خوبى دیده مىشود. کوههاى حومه مکه اغلب به هم پیوسته است و از سمت
شمال تا حدود بندر «جده» واقع در 70 کیلومترى مکه و کنار دریاى سرخ امتداد دارد.این سلسله جبال که از یک سو به صحراى «عرفات» و سرزمین «منا» وشهر «طائف» و از سوى دیگر به طرف «مدینه» کشیده شده است، با درهها و بیابانهاى خشک و سوزان و آفتاب طاقت فرساى خود شاید بهترین نقطهاى است که آدمى را در اندیشه عمیق خودشناسى و خداشناسى و دورى از تعلقات جسمانى و تعیّنات صورى و مادى فرو مىبرد.
روز بیست وهفتم ماه رجب محمد بن عبدالله مرد محبوب و امین مکه و چهره درخشان بنى هاشم در غار حراء آرمیده بود و مانند اوقات دیگر از آن بلندى به زمین و زمان و ایام و دوران و
جهان و جهانیان مىاندیشید. که جبرییل ،امین وحی براونازل شد و نداسردادکه:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
بخوان به نام پروردگارت که آفرید (1)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
انسان را از علق آفرید (2)
اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿3﴾
بخوان و پروردگار تو کریمترین [کریمان] است (3)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
همان کس که به وسیله قلم آموخت (4)
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
آنچه را که انسان نمىدانست [بتدریج به او] آموخت (5)
بانزول آیات فوق رسالت آن بزرگوار آغازشدودرطول 23سال کتاب هدایت بشریعنی قرآن مجیدبراونازل ودستور زندگی وراهنمای انسانهاگردید.