میلادحضرت رسول اکرم(ص)وهفته وحدت

 میلادپیامبربزرگ اسلام مبارکباد

جهان  سرسبز و خرم  گشت  از میلاد  پیغمبر             منور قلب عالم گشت  از میلاد پیغمبر

بده ساقى مى باقى که غرق عشرت و شادى            دل  اولاد  آدم گشت از  میلاد  پیغمبر

تعالى الله از  این نعمت کز  او  اسباب  آسایش             براى ما فراهم گشت از میلاد پیغمبر

۲۷بهمن ماه برابربا ۱۲ ربیع‌الاول بنابرنظراهل تسنن سالروز میلادپیامبربزرگ اسلام حضرت محمد(ص)وآغازهفته وحدت است. براساس نظربزرگان شیعه میلادآن حضرت ۱۷ ربیع‌الاول است .لذابرای حفظ وحدت مسلمانان ازدوازدهم تاهفدهم ربیع الاول هفته وحدت نامیده شده وجشن گرفته می شود. این میلادخجسته وهفته وحدت برهمه مسلمانان مبارکباد. 

ابوالقاسم محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن هاشم بنیانگذار و پیامبردین اسلام آخرین و بزرگترین پیامبر در سلسله پیامبران خدا می‌باشد. حضرت محمد(ص) آورنده کتاب آسمانی قرآن و بازگرداننده آیین اصلی و تحریف نشده یکتاپرستی (یا همان دین آدم، ابراهیم، موسی، نوح، عیسی علیهم السلام) است. به تصریح قرآن کریم ، حضرت محمد(ص) قبل از دریافت وحی یا بعثت همچون پدرانش به دین حنیف یعنی آیین حضرت ابراهیم(ع) - یکتاپرستی - بوده‌است. 

میلادرسول اکرم مبارکباد

حضرت محمد(ص) در سال ۵۲ قبل از هجرت در مکه در عربستان به دنیا آمد. همانطورکه اشاره شددرموردتاریخ دقیق تولد آن حضرت بین سنیان و شیعیان اختلاف نظر وجود دارد، اهل تسنن تولد او را ۱۲ ربیع‌الاول و شیعیان تولد وی را ۱۷ ربیع‌الاول می‌دانند. پدر او «عبدالله» و همچنین مادرش آمنه از خاندان بنی‌هاشم از قبیله قریش بودند. بنی ها شم یکی از خاندان‌های برجسته مکه بشمار می‌آمد.آن بزرگوارهنگام کودکی یتیم شد و تحت سرپرستی عمویش ابوطالب به سن رشد رسید. در دوران جوانی به شغل بازرگانی مشغول بود، و نخستین بار در سن ۲۵ سالگی ازدواج کرد. ناخشنود از روش زندگی مردم مکه، حضرت محمد(ص) هر از گاهی مدتی را درغارحراء در یکی از کوه‌های اطراف مکه بنام جبل النور به تعمق، اندیشه و عبادت سپری می‌کرد. آن حضرت در همین مکان و در سن ۴۰ سالگی از طرف خداوند به پیامبری برگزیده شد و شروع به دریافت وحی یا آیات الهی نمود.

نام عربی «محمد» به معنای «ستوده شده»، که چهار بار در قرآن کریم تکرار شده‌است، رایج‌ترین نام پیامبرعظیم الشأن اسلام ‌است. حضرت محمد(ص) اسامی بسیار دیگری دارد. از بین این نام‌ها، «احمد» (ستوده تر) به عنوان نام آسمانی و باطنی پیامبر(ص)، بیشتر مورد توجه بوده و باور دانشمندان اسلامی طی قرون متمادی بر این بوده‌ است که وقتی حضرت عیسی(ع) از فرمانروایی فارقلیط (پاراکلتوس) در آینده سخن میراند، به احمد اشاره دارد. همچنین قران برای خطاب قرار دادن پیامبر(ص) ، از برخی دیگر از اسامی چون: نبی (پیامبر)، رسول (فرستاده)، طاها (تطهیرکننده پاک و راهنما)، یاسین (مرد کمال)، مصطفی (برگزیده)، عبدالله (بنده عالی خدا)، حبیب‌الله (محبوب خدا)، ذکرالله (یادآور خدا)، امین (مورد اعتماد)، سراج (روشنگر راه راست)، منیر (روشنگر جهان)، هدی (رهنمای حقیقت)، غیاث (یاری کننده)، بشیر (هشدار دهنده)، نذیر (یادآور)، مذکّر (تذکردهنده)، شهید (گواه) و مبشر (حامل خبر خوش)، بهره می‌جوید. آن حضرت در قرآن «خاتم النبیین» یعنی آخرین پیامبران ‌خوانده شده است.