ولادت حضرت امام حسین(ع) |
چهارم مردادماه ١٣٨٨برابربا سوم شعبان سالروز ولادت حضرت امام حسین(ع)سیدالشهدا برهمه پیروان اهل بیت پیامبر وهمه آزادگان وظلم ستیزان مبارک باد.
صبحگاه سوم شعبان سال چهارم هجرت، دومین فرزند برومند علی و فاطمه علیهماالسلام در خانهی وحی و ولایت، دیده به جهان گشود و خانهی زهرای اطهر علیهاالسلام به نور جمال این نوگل باغ نبوت و ولایت و چراغ فرزندان آسمان رسالت و امامت، معطر و روشن شد. آن گاه که خبر ولادتش به پیامبر خدا صلیاللهعلیهوآله رسید، به خانهی فاطمه علیهاالسلام آمد و به اسماء فرمود تا آن کودک را بیاورد .اسماء، او را در پارچهای سپید پیچید و خدمت رسول خدا برد. پیامبر در گوش راست او، اذان و در گوش چپش، اقامه گفت. امام حسین علیهالسلام در سوم شعبان سال چهارم هجری با ولادت خود جهان را نورانی ساخت و عطر حضور خود را در گیتی گستراند. آن حضرت حدود شش سال در کنار پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله و مادرش حضرت زهرا علیهاالسلام بود و سپس نزدیک به سی سال دوره همراهی با پدرش امام علی علیهالسلام را سپری کرد. پس از آن، در زمان امامت امام حسن مجتبی علیهالسلام ، ده سال یاور ایشان بود و به وی بسیار احترام میگذاشت. بعد از آن، ده سال دوره حکومت معاویه را تحمل کرد و سپس در آغاز حکومت نامشروع یزید، بیعت با او را نپذیرفت و به قیام برخاست و همراه با یاران باوفایش، در 57 سالگی به شهادت رسید. حسین (ع) ؛ وارث پیامبران در زیارتنامه معروف «وارث» (که امام صادق علیهالسلام آن را به جابرجعفی آموخت و فرمود: با این زیارتنامه، امام حسین علیهالسلام را زیارت کن)، آمده است: «امام حسین علیهالسلام » وارث (کمالات) آدم، نوح، ابراهیم، موسی، عیسی، محمد و امیرالمؤمنین علی و حسن علیهمالسلام است. حسین (ع) وصی پاک پیامبر صلیاللهعلیهوآله است. حسین (ع) برپا کنندهی نماز و ادا کنندهی زکات و مجری امر به معروف و نهی از منکر است. حسین (ع) نوری است از صلبهای بزرگ و رحمهای پاک. او هرگز به آلودگیهای جاهلیت نیالوده است. او از ستونهای دین و رکنهای مؤمنان است.
|