ششم دیماه 88 برابربا دهم محرم سالروز عاشورا ی حسینی است. منظور از عاشورا روز دهم ماه محرم سال ۶۱ هجری قمری است. با گاهشماری هجری خورشیدی این روز مطابق است با ۲۱ مهر سال ۵۹ هجری خورشیدی. شهرت این روز به خاطر آن است که امام حسین ابن علی بن ابی طالب - امام سوم شیعیان - و یاران وی در واقعه کربلا در جنگ با لشکر یزید ابن معاویه شهید شدند و مسلمانان در آن روز برای آنحضرت ویاران باوفایش سوگواری میکنند. در مناطق شیعه نشین مراسم عزاداری برگزار میشود. در تقویم رسمی ایران، افغانستان و عراق این روز تعطیل می‌باشد.
امام حسین (ع) بعد از امتناع از بیعت با یزید ابن معاویه،که (بعد از مرگ پدرش معاویه پسر ابی سفیان خودراخلیفه مسلمانان می دانست وحاکمی لاابالی وشرابخوار ومیمون باز بود) مدینه را به قصد مکه ترک و در روز سوم شعبان به همراه خانواده وارد مکه شدند. در مکه نامه هایی از کوفیان عراق به امام حسین(ع) رسید که ما بر علیه بنیامیه، مصمم بر مبارزهایم و نیاز به رهبر داریم، به کوفه قدم رنجه نما که فرماندار یزید را بیرون مینماییم و به رهبری تو گردن مینهیم.
امام حسین(ع) مسلم بن عقیل پسرعموی خود را به عنوان نماینده خود در نیمه رمضان راهی کوفه نمودند.
در روز هشتم ذی الحجه، امام حسین(ع) حج خود را تبدیل به عمره کرده و راهی کوفه شدند،(امام حسین(ع) درتوجیه حرکت وقیام خود علیه یزیدابن معاویه فرمودند"من به قصد اصلاح دربین امت جدم قیام کرده ام.) اما در بین راه خبر شهادت مسلم و بیوفایی مردم کوفه به امام حسین(ع) رسید.
قبل از اینکه امام حسین (ع) به کوفه برسند، حُرِّ بن یزید ریاحی با سپاه 1000 نفری خود مانع حرکت امام حسین(ع)به سوی کوفه شدند و نهایتا توافق شد که کاروان حسینی به راهی برود که نه راه مدینه باشد نه راه کوفه. حضرت ابا عبدالله (ع) روز دوم محرم به کربلا رسید، و روز سوم محرم عمر سعد با چهار هزار نفر در کربلا اردو زد، بعد از این هر روز بر تعداد لشکر دشمن افزوده میشد.
روز هفتم محرم آب رود فرات را بر امام حسین (ع) و اهل بیت او بستند. روز نهم شِمر با چهار هزار نفر و نامهای از عُبید الله بن زیاد وارد کربلا شد، او در این نامه به عمر سعد گفته بود، کار حسین (ع) را یکسره کند و با او بجنگد و اگر این کار را نمیتواند انجام دهد، فرماندهی را به شمر واگذار کند.
روز دهم امام حسین(ع) با 32 نفرسواره نظام و 40نفر پیاده و دشمن با 30000 نفر، در مقابل هم قرار گرفتند، جنگی نا برابر و ناجوانمردانه آغاز شد و امام حسین(ع) و یارانش به طرز فجیعی به شهادت رسیدند.
یاران امام حسین (ع) در راه پیشوای خود از هرگونه فداکاری و جانبازی دریغ نکردند.آنان هرگز به خود اجازه ندادند در حالی که زنده هستند کمترین آسیبی به آن حضرت برسد، و تاب جدایی از او را نداشتند و یکپارچه خود را سپر بلا ساختند و تا آنجا هدف تیر و نیزه قرار گرفتند، تا جان خود را فدا کردند.
دشمن، اجساد مطهر شهدای کربلا را در بیابان رها کرد و این اجساد بعد از سه روز توسط قوم بنیاسد دفن شدند.
عصر روز یازدهم محرم اسرای کربلا را که در آن بین امام سجاد (ع) و حضرت زینب (س) قافله سالار بودند، بر مرکبهای با پالان چوبین و بیپارچه، سوار کردند و آنها را از کنار قتلگاه عبور داده به سمت کوفه بردند. (الا لعنة الله علی القوم الظالمین وسیعلم الذین ظلموا اَیَّ منقلبٍ ینقلبون.)
شیعیان و آزادگان همه ساله در سالگرد عاشورا با پوشیدن لباس سیاه و با به راه انداختن دسته های سینه زنی و زنجیرزنی و عَلَم وکُتل برای آنحضرت ویارانش عزاداری میکنند.خواندن زیارت عاشورا و زیارت وارث در این روز ثواب زیادی دارد.دعای عرفه از جمله دعاهای معروف امام حسین(ع) است که قبل از حرکت به سمت کوفه در صحرای عرفات و برسر کوه معروف به جبل الرحمه با خواندن آن با خدای خود راز ونیاز نمودند.
از سال 61 هجری تا قیامت حرم مطهر آنحضرت و برادر با وفایش حضرت اباالفضل العباس(ع) در کربلا زیارتگاه مسلمانان جهان وبویژه شیعیان است.