دیدی که سحر از پی شب در راه است

دیدی که دوام شب بسی کوتاه است

آن  عیسی  ما  که  زنده  کرد  ایران را

حقّا  که مسیحا  دم  و  روح اللّه است

جان هاى جهانیان به لب آمده است

جان  در پــــــى  حق ، داوطلب آمده است

جمهــــــورى اسلامى ما در این قرن

فجرى است که در ظلمت شب آمده است

وقتی تو آمدی، فَلَقِ آسمان شکفت

******       

بر تارک سحر، گل سرخ زمان شکفت

خندید  آفتاب  و  تبسّم  نمود   آب

بغض سپیدِ ابر به سرو چمان شکفت

از اشتیاق دیدن  رویت به کوچه ها

لبخندها به  چهره  پیر و جوان شکفت

زنجیرها ز پای  اسیران گشوده شد

نور حیات در  دل  مستضعفان شکفت

بر شاخسار اسلحه، میخک جوانه زد

بر سنگ فرش خانه ما ارغوان شکفت

مژده ای دل که مِهین  آیت  یزدان  آمد

سوی یعقوب وطن ، یوسف کنعان  آمد

دیده بینا شد از آن پیرهن یوسفی اش

شکر للّه که به پایان، شب هجران آمد

از  نسیمِ  نَفَسِ  گرمِ   مسیحایی  او

تن  بی  روح  و  روان  را  خبر  جان آمد

همچو موسی پیِ نابودیِ فرعونِ زمان

مُرْسَلی  بود ، که  از  جانب رحمان آمد

عُود و اسپند به  مَجْمَر فکنید ای یاران

چون که آن یار سفر کرده به سامان آمد

از  اوْج  بُرُوج  حق ، سردار  قیــــام  آمد

بر  شوق  سَمــاع  جان ، انوار  امام آمد

طاغوت نگون سر شد، با خاک برابر شد

شمشیر انا الحق چون، بیرون ز نیام آمد

آن پیر  پیام آور ، بت  برکن و «لا»گستر

بر گستره ای لبــــــریز از خون و پیام آمد

دل  ساحل معنا شد ، جولانگه دریا شد

بر  بام  شب  جان ها ، آن  ماه تمام آمد

بفکند  نقاب  از  رو  با  نغمه  «الاهــــو»

بر مهــــــــر سکوت لب، مفتاح  کلام آمد

گفتا که: «من آن بحرم، کارام نمی گیرم»

در  مسلک  بیـــــــداران آرام حـــــرام آمد

عنبر چکد از نامش، گل می دمد از گامش

بر  لحظــه  سرمستان ، اکسیر  دوام آمد

پیکِ خبـــــر بهمن ، سر داد به  هر  برزن

کای  منتظـــران  خیزید ، خیزید  امام آمد