آیة الله العظمی سید حسین طباطبایی بروجردی
سید حسین طباطبایی بروجردی (۱۲۵۴ه.ش در بروجرد - ۱۰ فروردین ۱۳۴۰ ه.ش در قم) از مراجع شیعه ایرانی در سدهٔ چهاردهم میباشد.
زندگی
وی در سال ۱۲۵۴ خورشیدی (۱۲۹۲ هجری قمری) در بروجرد متولد شد. پدرش سید علی طباطبایی نام داشت و نسبش به حسن مثنی، فرزند امام حسن مجتبی میرسید.
تحصیلات
پس از گذراندن مقدمات علوم در سن هجده سالگی وارد دار العلم اصفهان شد و از ابو المعالی، سید مدرس، آیتالله درچه ای سطوح فقه و اصول و ادبیات عرب را آموخت. همچنین چندین سال از حکیم قشقائی و حکیم کاشانی حکمت و فلسفه و کلام و منطق آموخت و پس از هشت سال اقامت در اصفهان به نجف رفت.
بروجردی سالها در نجف از آخوند خراسانی، علامه یزدی، آقا شریعت اصفهانی در رشتهٔ خارج فقه و اصول تحصیل کرد، و خود در علوم عقلی و نقلی به مرتبه اجتهاد و استادی ارتقاء یافت و در سن سیسالگی در ردیف استادان حوزه نجف به تدریس علما اشتغال داشت. آیتالله بروجردی بعد از ده سال اقامت در عتبات در سال ۱۳۲۸ از عراق وارد بروجرد شد و مدت سی سال در زادگاه خود به ترویج، تدریس و تألیف مشغول گشت و چند سفر به حوزه قم آمدوشد نمود که در برهه زمان در جمله مدرسین حوزه قم قرار گرفت و دیری نگذشت که پس از فوت آیتالله حائری تدریجاً در رأس اساتید بزرگ حوزهٔ قم قرار گرفت.
وقایع دوران
در عصر او شیخ شلتوت مفتی و رئیس جامع الازهر، با فتوای خود کرسی فقه جعفری را در ردیف فقه مذاهب جهان اسلام قرارداد ومورد تأیید واقع گردیده و تثبیت شد. از اینرو، وی آیتالله حاج میرزا خلیل کمرهای را بهمراه آیتالله سید محمود طالقانی و گروهی از روحانیون، به نمایندگی خود به قاهره فرستاد تا از شیخ محمود شلتوت مفتی اعظم و رئیس وقت دانشگاه الازهر مصر بخاطر فتوای تاریخیاش تشکر نمایند.
بروجردی مانند سایر مجتهدین هم عصر خود ،به دلیل مغمومیت ناشی از شکست و انحراف انقلاب مشروطه از دخالت در امور سیاسی پرهیز می نمود. او حاضر نشد پیشنهاد آیتالله سید روح الله خمینی مبنی بر حمایت وی از سید مجتبی نواب صفوی را بپذیرد[نیازمند منبع]. در عین حال وی در دوران مرجعیت خود چند بار به محمد رضا شاه در مورد گسترش فرقه بهائیت هشدار داد.
روش اجتهادی
او همچون علمای سلف خود مثل شیخ مفید، سید مرتضی، شیخ طوسی، شیخ طبرسی و علامه بحرالعلوم دارای جامعیتی در علوم اسلامی است در فقه شیوهای استنباطی را به کار برد.
شیوه او در فقه بر چند محور استوار است:
درگذشت
او در ۱۰ فروردین ۱۳۴۰ (شوال ۱۳۸۰ قمری) در سن هشتادوشش سالگی بر اثر بیماری قلبی درگذشت. پیکرش را در مسجد اعظم قم به خاک سپردند.
تألیفات
سید حسین طباطبایی بروجردی بر کتابهای فقیه شیخ صدوق، تهذیب و استبصار شیخ طوسی، خصال و رجال و امالی و علل الشرایع اسانیدی ضمیمه نمود. وی حاشیه بر کفایه آخوند خراسانی و نهایه طوسی به رشته تحریر برد، و یک دوره فقهی از تقریرات او به جا ماند. در عصر او رساله عملیه توضیح المسائل برای مقلدین با اسلوب تازه و جالبی در سراسر جهان منتشر شد.
چند مورد از کتابهای او عبارت است از:
منابع
منبع : سایت ویکی پدیا به نشانی : http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D8%AF_%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86_%D8%B7%D8%A8%D8%A7%D8%B7%D8%A8%D8%A7%DB%8C%DB%8C_%D8%A8%D8%B1%D9%88%D8%AC%D8%B1%D8%AF%DB%8C