بزرگداشت حکیم عمرخیام نیشابوری

۲۸  اردیبهشت روز بزرگداشت حکیم عمرخیام نیشابوری است. حکیم غیاث‌الدین ابوالفتح عُمَر بن ابراهیم خیام نیشابوری (زادهٔ ۲۸ اردیبهشت ۴۲۷ خورشیدی - درگذشته ۱۲ آذر ۵۱۰ یا ۵۱۷خورشیدی) که به خیامی و خیام نیشابوری و خیامی النیسابوری هم نامیده شده‌است، از ریاضی‌دانان، ستاره‌شناسان و شاعران بنام ایران در دورهٔ سلجوقی است. گرچه پایگاه علمی خیام برتر از جایگاه ادبی او است ولی آوازهٔ وی بیشتر به واسطهٔ نگارش رباعیات او است که شهرت جهانی دارد. 

نام خیام ( خیمه دوز ) ممکن است که از شغـل و حرفه پدرش مشتـق شده باشد. 

یکی از برجسته‌ترین کارهای خیام  را می‌توان اصلاح گاهشماری(تقویم) ایران در زمان وزارت خواجه نظام‌الملک، که در دورهٔ سلطنت ملک‌شاه سلجوقی (۴۲۶-۵۹۰ هجری قمری) بود، دانست که بنام تقویم جلالی شناخته می شود. وی در ریاضیات، علوم ادبی، دینی و تاریخی استاد بود. نقش خیام در حل معادلات درجه سوم و مطالعاتش دربارهٔ اصل پنجم اقلیدس نام او را به عنوان ریاضی‌دانی برجسته در تاریخ علم ثبت کرده‌است.

عمر خیام در سال۴۲۷ هجری خورشیدی در نیشابور زاده شد. مرگ خیام را میان سال‌های ۵۱۷-۵۲۰ هجری خورشیدی می‌دانند که در نیشابور اتفاق افتاد. گروهی از تذکره‌نویسان نیز وفات او را ۵۱۶ خورشیدی نوشته‌اند. آرامگاه وی هم اکنون در محله کهن شادیاخ در نیشابور ، در باغی که آرامگاه امام‌زاده محروق نیز در آن واقع می‌باشد، قرار گرفته‌است. آرامگاه این دانشمندبزرگ درنیشابور زیارتگاه دوستداران علم وادب است. 

 در جهان خیام به عنوان یک شاعر، ریاضیدان و اخترشناس شناخته شده‌است. هرچند که اوج شناخت جهان از خیام را می‌توان پس از ترجمه اشعار وی به وسیله ادوارد فیتزجرالد به انگلیسی دانست. خیام در مقام ریاضی‌دان ، ستاره‌شناس و فیزیکدان تحقیقات و تالیفات مهمی دارد.

دونمونه از رباعیات خیام بشرح زیراست:

چون عمربسررسد چه شیرین وچه تلخ          پیمانه که پر شود چه  بغداد و چه  بلخ

می نوش که  بعد از من و تو ماه  بسی         از سَلخ به غُــــرّه آید از غُــرّه  به سَلخ

                                              **********

آنانکه  محیط   فضـــــل  و  آداب  شدند         در جمع  کمـــال  شمع  اصحاب  شدند

ره  زین  شب تاریک  نبـــــــردند  بـــرون        گفتند  فســــانه ای  و  در خواب  شدند

                                              **********

گوینـــــد بھشت و حور عین خواهد بود           وآنجا مـــی و شیر و انگبین خواهد بود

گر ما مـــی و معشوقه گزیدیم چه باک           چون عاقبت  کـــــار  چنین  خواهد بود

                                              **********

یادش گرامی باد.

سالروزشهادت فاطمه زهرا(ع)

27 اردیبهشت برابربا سوم جمادی الثانی سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است.درموردتاریخ شهادت آن حضرت حدود ده قول ونظروجودداردکه همگی آنها تاریخ شهادت را از روی تعدادروزها یا ماههای فاصله میان رحلت پدربزرگوارش حضرت محمد(ص) و شهادت حضرت فاطمه زهرا(س)حساب کرده و ذکر نموده‏اند. 

پدرحضرت فاطمه زهرا(س) ، حضرت محمد (ص) پیامبربزرگ اسلام و مادرش حضرت خدیجه(ع) ، وهمسرش حضرت علی بن ابی‌طالب(ع) است . او همچنین مادر بزرگانی همچون حضرت امام حسن مجتبی(ع) و امام حسین(ع) وحضرت زینب کبری (ع)است.

نامهای دیگر آنحضرت ،صدیقه، بتول ،مبارکه، طاهره، زکیه، راضیه، مرضیه ، محدثه و زهراء است.

فاطمه (ع) در سال پنجم پس از بعثت و در روز 20 جمادی الثانی در مکه به دنیا آمد.

سوره " إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ . فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ . إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ." یعنی: ما تو را (چشمه)کوثر دادیم. پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى کن. همانا دشمنت‏ خودش بى‏تبار و دُم بریده خواهد بود." درشأن آنحضرت نازل گردید. 

 

کنیه‌های فاطمه (علیها السلام) نیز عبارتند از ام الحسین، ام الحسن، ام الائمه، ام ابیها و...

ام ابیها به معنای مادر پدرش می‌باشد و رسول اکرم (ص) خود دخترش را با این وصف می‌ستود؛ این امر حکایت از آن دارد که فاطمه (ع) بسان مادری برای رسول خدا(ص) بوده است. تاریخ نیز گواه خوبی بر این معناست؛ چه هنگامی که فاطمه(ع) در خانه پدر حضور داشت و پس از وفات خدیجه (ع) غمخوار پدر و مایه پشت گرمی و آرامش رسول خدا(ص) بود.

حضرت فاطمه(ع) بسیارموردتوجه،علاقه واحترام رسول خدا(ص)قرارداشت.رسول خدا(ص) حضرت زهرا(ع) را به بیانهای مختلف موردتجلیل قرارداده است که باتوجه به اینکه خداونددرموردرسولش می فرماید"ولایَنطِقُ عَنِ الهَوی اِن هُوَ اِلّا وَحیٌ یُوحی"یعنی پیامبر(ص) چیزی ازروی هوی وهوس نمی گویدبلکه آنچه می گویدوحیی است که براو الهام می شود.بنابراین تعریف وتمجیداو ازدخترش نمی تواندبراساس صرفا"علاقه پدر وفرزندی باشدبلکه حضرت زهرا(ع) شایستگیهایی داردکه مستحق تمجید رسول خدا(ص) قرارمیگیرد.برخی ازتعابیر پیامبر(ص)ازحضرت زهرا(ع) براساس روایات مورداتفاق سُنی وشیعه بشرح زیراست:

"پدرش به فدایش باد" ، "فاطمه پاره تن من است هر کس او را بیازارد مرا آزرده است." ،"من بوی بهشت را از او استشمام می‌کنم." ،"فاطمه سرور زنان جهانیان است".،"فاطمه سرورزنان جهانیان ازاولین وآخرین است". وغیره. 

در زمان حیات فاطمه زهرا(ع) و پس از رحلت پیامبربزرگ اسلام واقعه سقیفه بنی ساعده و رویدادحمله به خانه فاطمه(ع) رخ داد که درواقعه اخیر حضرت زهرا(ع) آسیب دیدوبنابرروایات باعث شهادت آن حضرت گردید.

بزرگداشت فردوسی طوسی

۲۵ اردیبهشت ماه روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی است. حکیم ابوالقاسم منصور بن حسن فردوسی طوسی، حماسه سرای بزرگ ایران و یکی از شاعران مشهور عالم و ستاره در خشنده آسمان ادب فارسی و از مفاخر نامدار ملت ایرانست. اودر روستای باژ از روستاهای ناحیه طابران یا (طبران) طوس ، یعنی همانجا که امروز آرامگاه اوست، حدود سال ۳۱۹هجری شمسی (۳۲۹ – ۳۳۰ هجری قمری)، در خانواده ای از طبقه دهقانان چشم به جهان هستی گشود.چنان که می دانیم "دهقانان" یک طبقه از مالکان بودند که در دوره ی ساسانیان (و چهار پنج قرن اول از عهد اسلامی) در ایران زندگی می کردند و یکی از طبقات اجتماعی فاصل میان طبقه کشاورزان و اشراف درجه اول را تشکیل می دادند.فردوسی به خاطر تعلق به طبقه دهقانان، از تاریخ ایران وسرگذشت نیاکان خویش آگاهی داشت، به ایران عشق می ورزید، به ذکر افتخارات ملی علاقه داشت. وی از خاندانی صاحب مکنت و ملک واملاک بود و به قول نظامی عروضی صاحب چهار مقاله، در دیه باژ «شوکتی تمام داشت و به دخل آن ضیاع از امثال خود بی نیاز بود» . ولی این بی نیازی پایدار نماند ؛ زیرا او همه سودهای مادی خود را به کناری نهاد و وقتی تاریخ میهن خود و افتخارات گذشته آن را در خطر نیستی و فراموشی یافت زندگی خود را به احیاء تاریخ گذشته مصروف داشت و از بلاغت و فصاحت معجزه آسای خود در این راه یاری گرفت . از تهیدستی نیندیشید، سی سال رنج برد، و به هیچ روی، حتی در مرگ پسرش، از ادامه کار باز نایستاد، تا شاهکارش شاهنامه را با همه ی رونق و شکوه و جلالش، جاودانه برای ایرانی که می خواست جاودان باشد، باقی گذارد.   

 

فردوسی پس از آگاهی یافتن از مرگ دقیقی و نیمه کاره ماندن گشتاسب‌نامهاش (که به زمان زندگانی زرتشت می‌پردازد) به نگاشته شدن شاهنامه ابومنصوری -که نوشتاری بوده و نه سروده و بُن مایه «دقیقی» در سرودن گشتاسب‌نامه بوده‌است- پی برد و به دنبال آن به بخارا پایتخت سامانیان "تختِ شاهِ جهان" رفت تا آن را بیابد و بازمانده آن را به چامه در آورد.

شاهنامه پر آوازه ترین سروده فردوسی و یکی از بزرگ ترین نوشته‌های ادبیات کهن فارسی می‌باشد. فردوسی برای سرودن آن نزدیک به پانزده سال -بر پایه شاهنامهٔ ابومنصوری- تلاش نمود ، و سر انجام آن را در سال ۳۷۲ خورشیدی به پایان رساند.

تاریخ وفات فردوسی بدرستی روشن نیست ولی بین سالهای ۳۹۸ تا ۴۰۳ هجری شمسی نوشته اند.یادش گرامی باد.

لغو امتیازتنباکو

24اردیبهشت سالروز لغو امتیازاستعماری دخانیات کمپانی انگلیسی رژی ازسوی ناصرالدین شاه قاجاربافتوای آیت الله حاج میرزا محمد حسن شیرازی از مراجع عالیقدر شیعه است. 

شاهان قاجارهرکدام به نوبه خود باعث تباهی و ویرانی ایران شدند یکی ازآنها ناصرالدین شاه است که با مسافرتهاوخوش گذرانیهاوسایرکارهایش ازجمله دستورقتل امیرکبیر، این کشوررابه ویرانی سوق داد.

ناصرالدین شاه سه سفر به اروپا کرد در سومین سفرش – در تاریخ 12 شعبان 1306 هجری قمری مطابق با 1889 میلادی- از راه روسیه به انگلستان رفت. در این سفر که به ترغیب صدراعظم امین السطان بود، شاه در اثر ولخرجی های زیاد، پول هایش تمام شد. قرار شدبرای رفع این مشکل امتیازی را در زمینه ی کشت، توزیع و فروش توتون و تنباکو به یک نفر انگلیسی به نام ماژور تالبوت که از مشاوران و نزدیکان نخست وزیر انگلستان بود. واگذار، و در مقابل 2 هزار لیره دریافت کند.

تالبوت برای نیل به هدف خود توانست با دادن رشوه هایی به درباریان از جمله امین السلطان نظر موافق شاه را به دادن انحصار دخانیات، جلب کند. بعد از برگشت شاه به ایران، تالبوت نیز برای شروع کار به ایران آمدوقرارداداعطای امتیازانحصاری دخانیات به امضارسید.

بر اساس این امتیاز که در 8 مارس 1890 برابر با 1307 هجری قمری بین ناصرالدین شاه و تالبوت امضا گردید امتیاز انحصار خرید و فروش توتون و تنباکو در سراسر قلمرو شاهنشاهی ایران به مدت پنجاه سال به تالبوت واگذار گردید و در عوض صاحب امتیاز تعهد نمود که سالانه 15000 لیره انگلیسی به علاوه 25 درصد سود ویژه ، به خزانه شاهنشاهی بپردازد. به موجب ماده 5 قرارداد،حمل و نقل توتون و تنباکو در کشور ایران بدون اجازه صاحبان این امتیاز ممنوع اعلام شد مگر آنچه مسافران برای استعمال روزانه خودشان همراه داشته باشند.

امتیاز تنباکو زیان بارترین امتیازی بود که از طرف ناصرالدین‌شاه اعطا گردیده بود. امتیاز تالبوت به هر شهر و شهرکی که در آنجا تنباکو کاشت و برداشت می‌شد آسیب می‌رساند. با اعطای این امتیاز در واقع هزاران بازرگان و خرده فروش تنباکو به یک شرکت بیگانه فروخته می‌شدند و پای کارگزاران انگلیسی را به تمام نقاط ایران بازمی کرد ودر درازمدت انگلیس را برتمام مقدرات کشورحاکم می نمود. این مسئله باعث شد تا اعتراضات زیادی برای این امتیاز صورت گیرد. تاجران منافع خود را در خطر می‌دیدند و روحانیون اجرای این امتیاز را به منزله استیلای بیگانگان می‌دانستند و این امر باعث شد تا این دو طبقه قدرتمند وجه اشتراکی داشته باشند و به هم نزدیک گردند.

سرانجام باگسترش اعتراض مردم و روحانیان ومراجع و باصدور فتوای تاریخی میرزای شیرازی ازنجف ، که با درخواست سید جمال الدین اسدآبادی و در پی نامه ایشان اتفاق افتاد بایک جمله ی " بسم الله الرحمن الرحیم

"الیوم استعمال توتون و تنباکو بایّ نحو کان در حکم محاربه با امام زمان عجل الله تعالی فرجه است".

ناصرالدین‌شاه در 28 دسامبر 1891 مجبورشدرسماً امتیاز نامه را لغو و این مطلب را به روحانیون ، تجار و مردم اعلام نماید.  اگرچه لغو این امتیازبرای مردم ایران پانصدهزارلیره انگلیس بعنوان غرامت هزینه دربرداشت ولی ازاستیلای رسمی دولت استعمارگرپیر انگلیس وکارگزاران آن برکشورجلوگیری نمود.شرح بیشترمطالب مربوط به امتیازیادشده از اینجا قابل مطالعه است.

بزرگداشت شیخ کلینی

نوزدهم اردیبهشت برابربا24جمادی الاول روزبزرگداشت شیخ کُلینی صاحب مجموعه کتاب معروف الکافی است که یکی از کتابهای چهارگانه مشهور مرجع فقه وحدیث شیعه دوازده امامی می باشد. محمدابن یعقوب کُلینی درروستای(کُلین) روستایی در 38 کیلومتری شهر ری متولد شد و تاریخ حیات او با غیبت صغری همراه شد .عصر کُلینی را بایدعصر حدیث نامید. زیرا نهضتی که برای فراگیری و نوشتن احادیث آغاز شده بود سراسرممالک اسلامی را فرا گرفته بود. تلاش اهل سنت در این عصر به قدری چشمگیر بود که می توان گفت اهل سنت هر چه دارد از این عصر دارد. در این عصر که زمانش به حدود تقریبی یکقرن می رسد کتابهای شش گانه حدیثی اهل سنت (صحاح سته ) تدوین شد.محمدابن یعقوب کُلینی دراین عصربه نوشتن مجموعه کتاب الکافی که شامل اصول کافی (دو جلد) ، فروع کافی (پنج جلد) و روضه کافی (یک جلد) است و در بردارنده شانزده هزار و یکصد و نود و نه (16199) حدیث ازپیامبر اسلام (ص) وائمه معصومین علیهم السلام می باشد همت گماشت ودر طی بیست سال تلاش ‍ خستگی ناپذیر به تاءلیف این اثر جاودانه پرداخت.این مجموعه ازجمله مهمترین ونفیس ترین کتابهای چهارگانه مرجع شیعه است.سه کتاب مرجع دیگرشیعه عبارتنداز:مَن لایحضُرُه ُالفقیه(یعنی کسی که فقیه نزداوحضورندارد) تألیف ابوجعفر محمد ابن علی ابن بابویه قمی ملقب به شیخ صدوق و الاِستبصار و  تهذیب الاحکام هردو تألیف شیخ طوسی .

آثاردیگرکُلینی عبارتنداز: کتاب تفسیر الرؤی ،کتاب الرّجال ،کتاب الرّدّ علی القرامطة ، کتاب الرّسائل (رسائل ائمه علیهم السلام) ، کتاب ما قیل فی الائمه من الشعر

شیخ کلینی پس ازهفتاد سال زندگی سرانجام در ماه شعبان سال 329 ه.ق وفات یافت .یادش گرامی باد.

روزبزرگداشت شیخ صدوق

پانزدهم اردیبهشت روزبزرگداشت شیخ صدوق است. شیخ صدوق با عنوان کامل ابوجعفر محمد بن علی ابن بابُویه قمی ، از علمای شیعه در قرن ۴ هجری قمری و از بزرگان علم حدیث است. او در سال ۳۰۵ هجری قمری در شهر قم متولد شد. تولدش با آغاز نیابت حسین بن روح نوبختی سومین نائب خاص امام زمان(عج) هم زمان بوده‌است.

پدر شیخ صدوق ، علی بن الحسین ابن موسی ابن بابویه قمی ، از فقهای بزرگ شیعه و در زمان امام حسن عسگری و امام زمان می‌زیسته و مورد احترام آن امامان بوده‌است.خاندان شیخ صدوق (ابناءبابویه )تقریباهمگی ازبزرگان فقهاواهل حدیث بوده اند.علاوه برپدرش ، برادرش حسین ابن علی ابن حسین ابن موسی ابن بابویه نیزازعالمان ومحدثان برجسته بوده است.شیخ صدوقدر سال ۳۸۱ ه.ق دعوت حق را لبیک گفت و در شهر ری دیده از جهان فرو بست. پیکرش درنزدیکی مرقد حضرت عبدالعظیم مدفون گردید.

امروزه آرامگاهش به نام گورستان ابن بابویه در شهر ری مشهور و مورداحترام مردم است. 

یادش گرامی باد.

سالروزشهادت استادمطهری وروزمعلم

روز12اردیبهشت سالروزشهادت استاد شهید مرتضی مطهری است واین روز به یادبود این معلم شهید روز معلم نام گرفته است.ضمن آرزوی شادی روح آن شهیدبزرگوارروزمعلم نیز بر همه معلمان دلسوزوآنان که با عشق وعلاقه وازخودگذشتگی به آموزش کودکان،نوجوانان وجوانان این مرزوبوم مشغولندمبارک باد.

مطهری تحصیلکرده حوزه علمیه وهمچنین استاد دانشگاه بود.اومتکلمی بودکه هم درفلسفه دست داشت وهم با مشربهای عقیدتی وسیاسی روز آشنابودوهم دربسیاری ازموضوعاتی که درذهن جوانان وروشنفکران زمان خودمطرح بودبه پاسخگویی پرداخت. 

شهیدمطهری در روز13بهمن 1298 شمسی درقریه فریمان ازتوابع مشهددیده به جهان گشود. بعد از تحصیلات ابتدائی در سن دوازده سالگی عازم مشهد مقدس شد و دوران مقدماتی تحصیلات فقهی را به پایان برد و در سال 1316 شمسی رهسپار حوزه علمیه قم گردید. در حوزه سالها از محضر اساتید متعدد آیات عظام: محقق داماد، آیت الله یثربی، آیت الله حائری، آیت الله بروجردی و رهبر کبیر انقلاب امام خمینی دروس خارج فقه و اصول و علوم متداوله را به پایان برد و چون عشق و علاقه به دروس حکمت و فلسفه و اخلاق داشت سالها علوم عقلی و اخلاق را از حضور رهبر کبیر انقلاب اسلامی و علامه طباطبائی رحمةالله علیه به خوبی فرا گرفت و خود در علوم عقلی و نقلی مهارت یافت. 

استاد مطهری دانشمندی خوش اخلاق، متین و پرحوصله و بردبار و با ابهت بود. همیشه به یاد خدا بود. به قرآن و نهج البلاغه احاطه زیادی داشت. به انجام نوافل و مستحبات مقید بود. دانشمندی زاهد و متواضع بود.

یکی از ویژگیهای شهیدمطهری تلاش برای شناخت نیازهای روحی وعاطفی جوانان وطیف تحصیلکرده دانشگاهی وکوشش برای پاسخگویی به  این نیازهابود واین موضوع ازنوع ایرادسخنرانیهاوکتابهایی که تألیف نمود آشکاراست.همچنین او بشدت با التقاط اسلام با سایر مشربهای فلسفی وعقیدتی که توسط برخی دانشگاهیان وگروههای سیاسی انجام می شدمبارزه می کرد.اوسخنرانیها ی مذهبی وآثارقلمی زیادی ازخودبه یادگار گذاشته است .او تألیفات ارزشمندی را ازخودبجاگذاشت.امام خمینی درمورد او با این مضمون اظهارنظرکرد:"ایشان شایدتنهاکسی است که می توانم بگویم آثارش بلا استثنا خوب است". ازجمله آثاراو می توان موارد زیر را نام برد:

1ـ اصول فلسفه و روش رئالیسم در چهار جلد 2ـ خدمات متقابل اسلام و ایران 3ـ جاذبه و دافعه علی علیه السلام 4ـ سیری در نهج البلاغه 5ـ نظام حقوق زن در اسلام 6ـ عدل الهی 7ـ قیام و انقلاب مهدی 8ـ انسان و سرنوشت 9ـ وحی و نبوت 10ـ ختم نبوت 11ـ پیامبر امی 12ـ امامت و رهبری 13ـ مسئله حجاب 14ـ انسان و ایمان 15ـ انسان در جهان بینی اسلام 16ـ جهان بینی توحیدی 17ـ خورشید دین هرگز غروب نمی کند 18ـ زندگی جاوید یا حیات اخروی 19ـ بیست گفتار 20ـ ده گفتار 21ـ علل گرایش به مادیگری 22ـ مقالات فلسفی 23ـ کلیات علوم اسلامی 24ـ انسان کامل 25ـ کتاب جهاد 26ـ شناخت قرآن 27ـ سیرۀ نبوی 28ـ جامعه و تاریخ 29ـ عرفان حافظ 30ـ داستان و راستان و غیره.

سرانجام این استاد دانشمند در تاریخ یازدهم اردیبهشت 1358 شب هنگام بدست گروه تروریستی فرقان مورد اصابت گلوله قرارگرفت ودرنیمه شب دوازدهم اردیبهشت 1358به شهادت رسید.روحش شادباد.

روزملی خلیج فارس

روز دهم اردیبهشت بنام روز ملی خلیج فارس نامگذاری شده واین روزگرامی داشته می شود. 

 خلیج فارس که ازقدیم الایام به این نام خوانده می شده ودرتمام نقشه هایی که ازاین منطقه تهیه شده نیزاین نام درج گردیده متأسفانه چندسالی است که برخی ازحاکمان کشورهای عربی حاشیه این دریا ازنامهای ساختگی دیگرغیرازنام خلیج فارس استفاده می کنندکه بایستی بطورجدّ با این گستاخی برخوردشود.برخی ازسرزمینهای حاشیه جنوب خلیج فارس ازقبیل قطر،امارات متحده عربی که به شیخ نشینها معروف بوده وهست،بحرین ،عمان وجاهای دیگرازقدیم ودرموردبرخی ازآنها تاکمترازچهل سال قبل جزوقلمروایران بوده اند وبا اینکه عمرتشکیل حکومت مستقل برخی ازآنها که عمدتا"با تحریک دولتهای استعماری غربی شکل گرفتند به چهل سال نمی رسد حاکمانشان نام ساختگی برخلیج همیشگی فارس می نهند.درویکی پدیای انگلیسی به نشانیhttp://en.wikipedia.org/wiki/Persian_Gulf ذیل نقشه ای  نوشته "یک نقشه قدیمی از خلیج فارس –Persian Gulf دریک موزه دوبی درامارات متحده عربی وجود دارد که ازعبارت  Persian Gulf کلمه Persianراحذف کرده اند." یعنی می خواهند واقعیتهای تاریخی را با پاک کردن نام فارس تغییردهند. ولی جاعلان بایدبدانند که خلیج فارس برای همیشه خلیج فارس خواهدماندحتی اگردشمنان راخوش نیاید.  

عکس بزرگ از خلیج فارس که ازماهواره گرفته شده از اینجا قابل مشاهده است.

بزرگداشت سعدی شیرازی

اول اردیبهشت ماه روزبزرگداشت سعدی شیرازی است. 

 شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی یکی ازنام آورترین شاعران،غزلسرایان وسخنوران ایران است. او در شیراز زا ده شد.ولادتش راسال ۶۰۶ وتاریخ وفاتش را سال ۶۹۱ هجری قمری نوشته اند. سعدی در حدود ۶۲۰ یا ۶۲۳ قمری از شیراز به مدرسهٔ نظامیهٔ بغداد رفت و در آنجا از آموزه‌های امام محمد غزالی بیشترین تأثیر را پذیرفت (سعدی در گلستان غزالی را «امام مرشد» می‌نامد). غیر از نظامیه، سعدی در مجلس درس استادان دیگری از قبیل شهاب‌الدین عمر سهروردی نیز حضور یافت و در عرفان از او تأثیر گرفت.این شهاب الدین عمر سهروردی را نباید با شیخ اشراق، یحیی سهروردی، اشتباه گرفت.معلم احتمالی دیگر وی در بغداد ابوالفرج بن جوزی (سال درگذشت ۶۳۶) بوده‌است که در هویت اصلی وی بین پژوهندگان (از جمله بین محمد قزوینی و محیط طباطبایی) اختلاف وجود دارد.

پس از پایان تحصیل در بغداد، سعدی به سفرهای گوناگونی پرداخت که به بسیاری از این سفرها در آثار خود اشاره کرده‌است. مسلم است که اوبه عراق، شام و حجاز سفر کرده است و شاید از هندوستان، ترکستان، آسیای صغیر، غزنین، آذربایجان، فلسطین، چین، یمن و آفریقای شمالی هم دیدار کرده باشد.

سعدی در حدود ۶۵۵ قمری به شیراز بازگشت و در خانقاه ابوعبدالله بن خفیف مجاور شد. در دوران ابوبکربن سعدبن زنگی حاکم فارس شیراز پناهگاه دانشمندانی شده بود که از دم تیغ تاتار جان سالم بدر برده بودند. در دوران این حاکم سعدی مقامی ارجمند در دربار به دست آورده بود. در آن زمان ولیعهد مظفرالدین ابوبکر به نام سعد بن ابوبکر که تخلص سعدی هم از نام او است به سعدی ارادت بسیار داشت. سعدی بوستان را که سرودنش در ۶۵۵ به پایان رسید، به نام ابوبکر سعد کرد. هنوز یکسال از تدوین بوستان نگذشته بود که در بهار سال ۶۵۶ دومین اثرش گلستان را بنام ولیعهد سعدبن ابوبکر بن زنگی نگاشت و خود در دیباچه گلستان می‌گوید. هنوز از گلستان بستان یقینی موجود بود که کتاب گلستان تمام شد.

سعدی در خانقاهی که اکنون آرامگاه اوست و در گذشته محل زندگی او بود، به خاک سپرده شد که در ۴ کیلومتری شمال شرقی شیراز، در دامنه کوه فهندژ، در انتهای خیابان بوستان و در کنار باغ دلگشا است.

از سعدی، آثار بسیاری در نظم و نثر برجای مانده‌است که عبارتنداز:

1-       بوستان: کتابی‌است منظوم در اخلاق.

2-       گلستان: کتابی‌است به نثر مسجع

3-       دیوان اشعار: شامل غزلیات و قصاید و رباعیات و مثنویات و مفردات و ترجیع‌بند و غیره (به فارسی) و چندین قصیده و غزل عربی.

4-       رسائل نثر: شامل :کتاب نصیحةالملوک ، رساله در عقل و عشق ، الجواب ، مطالبی در تربیت یکی از ملوک ، مجالس پنجگانه

      5-هزلیات : بخش بسیار کوچکی از دیوان سعدی را تشکیل می‌دهد. هزلیات سعدی شامل سه بخش است. تعدادی قطعات پراکنده و دو حکایت به نظم (شعر)، فصل اول آنرا تشکیل می‌دهد. بخش دوم که به نثر است، المجالس فی الهزل و المطایبات نام دارد که خود شامل سه مجلس شبیه وعظ است که به طنز و هزل آمیخته است. بخش سوم یا المضحکات شامل لطیفه هایی به نثر زیبای سعدی است. 

   بوستان وگلستان ازمعروفترین آثارسعدی است.بوستان دارای ده باب بنامهای:

1. عقل و تدبیر و رای
2. احسان
3. عشق و مستی و شور
4. تواضع
5. رضا
6. قناعت
7. عالم تربیت
8. شکر بر عافیت
9. توبه و راه صواب
10. مناجات و ختم کتاب

است.گلستان نیزکتابی است به نثرمسّجع و در هفت باب بنامهای «سیرت پادشاهان»، «اخلاق درویشان»، «فضیلت قناعت»، «فوائد خاموشی»، «عشق و جوانی»، «ضعف و پیری»، «تأثیر تربیت»، و «آداب صحبت» نوشته‌است.

غزلیات سعدی نیزدر چهار کتاب طیبات، بدایع، خواتیم و غزلیات قدیم گردآوری شده‌است.

برخی ازغزلیات سعدی از اینجا قابل مطالعه است.