حضرت ابراهیم(ع)
ابراهیم (به معنی پدر یا رهبر امتهای بسیار در زبان عبری) شهپدر یهودیت، مسیحیت، و اسلام است[نیازمند منبع]. داستان او در کتاب پیدایش تورات و پیآیند آن در قرآن گفته شدهاست. بر اساس روایت تورات، نام ابراهیم در ابتدا ابرام بودهاست.[۱] در قرآن نیز از دو رسم الخط ابراهیم و ابراهم برای ذکر نام وی استفاده شدهاست.[۲]
در زبان پارسی کهن با نام پرهام(پیر همه، پدر همه) نامیده می شده است. پیمبر پرهام، آیین پرهام [۱]
هر سه دین او را نیای خود به شمار میآورند: یهودیت و مسیحیت از طریق اسحاق (پسر دوم ابراهیم از سارا) و اسلام از طریق اسماعیل (پسر اول ابراهیم از هاجر). از روی این باور به این سه دین، دینهای ابراهیمی هم گفته میشود.[۳]
گفته میشود هیچ مدرکی مستقل از منابع دینی مبنی بر وجود ابراهیم وجود ندارد، از این رو امکان تائید او به عنوان یک شخصیت تاریخی ناممکن است. روایتهای دینی به ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح برای زمان زندگیاش اشاره میکنند.[۴][۵]
ابراهیم در سه دین یهودیت، مسیحیت و اسلام عظمت خاصی دارد. به طوری که هر یک از این دینها خود را در زمره ملت ابراهیم حساب میکنند. در کتاب مقدس، بخش عهد عتیق ابراهیم را فردی موحد و مورد توجه و عنایت خدا معرفی میکنند و موسی و بنیاسرائیل از نسل او هستند. در عهد جدید هم در ذکر شجرهنامه انتسابی عیسی، ابراهیم جد اعلای او معرفی شده، عیسی با بیست و هشت واسطه به ابراهیم میرسد. در قرآن نیز ابراهیم، پیامبری بتشکن، اولوالعزم، سازنده کعبه، حنیف و مسلم معرفی شده و در منابع اسلامی، او جد اعلای محمد(پیامبر مسلمانان) است و در قرآن به عنوان خلیل الله دوست خدا معرفی شده است. به طور کلی در این سه دین ابراهیم نیای پیامبران و شیخ الانبیا معرفی شده.[نیازمند منبع]
ابراهیم در قرآن
حاکم زمان ابراهیم نمرود نامیده میشود. ابراهیم ( در روزی که مردم از شهر خارج شده بودند ، بتها را شکست و تبر را بر نزدیک بت بزرگ نهاد. با جویا شدن علت از او ، او بت بزرگ را متهم به شکستن بتها کرد و خواست که از او سوال کنند. چون به او گفتند که او قدرت این کار را نداشته و نیز نمیتواند سخن بگوید ، او سوال کرد که پس چگونه مردم بتهایی را می پرستند که قدرتی از خویش ندارند. این عمل او موجب خشم حاکم و نیز کاهنان گردیده دستور به سوزاندن او دادند. به همین منظور آتشی بزرگ فراهم کردند و ابراهیم را درآن انداختند. بر طبق آیات قرآن ؛ به دستور خداوند آتش برای ابراهیم سرد و تبدیل به گلستان شد. (لازم به ذکر است که حضرت ابراهیم در شمال عراق ( جنوب کردستان بزرگ ) به دنیا آمده است و پدر و مادر او نیز در همین منطقه زندگی می کردند )
فرزندان ابراهیم
بنا بر روایت تورات ابراهیم حداقل ۸ فرزند پسر داشت. اولین فرزند و نخست زاده او از هاجر، کنیز مصریِ سارا، بود و اسماعیل نام داشت. دومین فرزند او ۱۴ سال بعد از اسماعیل (یعنی ۲ دوره ۷ ساله)، از سارا به دنیا آمد و نام وی اسحاق بود. پس از این دو فرزند، و رحلت سارا، ابراهیم همسر دیگری به نام قطوره اختیار کرد و او ۶ فرزند پسر برای ابراهیم به دنیا آورد که نامهای آنها از این قرار است: زمران و یُقشان و مَدان و مِدیان و یِشباق و شوحا.[۶] از هر یک از این فرزندان قبائلی از عرب[۷] و عبرانیان به وجود آمدهاند و همه آنان جزء نسل ابراهیم هستند که وعده نیل تا فرات به آنان داده شدهاست.[۸]
مراجع
1. ↑ پیدایش ۱۷:۵
2. ↑ دو نمونه از این دیکته در قرآن ۲:۱۲۴ و قرآن ۴:۵۴ آمدهاست.
3. ↑ Massignon, Louis, Les trois prières d'Abraham, père di tuos les croyants, Dieu Vivant, 13
4. ↑ راهنمای کتاب مقدس - پیدایش تارح
5. ↑ تقویم عبری، اسحق کهن صدق
6. ↑ پیدایش ۲۵:۲
7. ↑ کتاب پنجاههها ۲۰:۱۳
8. ↑ پیدایش ۱۵:۱۸
منبع :برگرفته ازسایت ویکی پدیا به نشانی : http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%87%DB%8C%D9%85