سالروزهجرت پیامبر(ص)ازمکه به مدینه

27بهمن ماه برابربااول ربیع الاول سالروز هجرت پیامبرعظیم الشأن اسلام ازمکه به مدینه و مبدأ تاریخ مسلمانان است.

"هجرت" در لغت به معنای جدا شدن ودورشدن از چیزی است. به ترک وطن و کاشانه نیز به این جهت "هجرت" گویند که جدا شدن از خانه و سرزمین است. عوامل مختلفی می تواند موجب "هجرت "شود. امّا قرآن کریم از هجرتی به نیکی یاد می کند که برای رضایت خداوند و به سوی سرزمینی باشد که بتوان در آن، دین خویش را حفظ و آموزه های آن را اجرا کرد.

مهم ترین نتیجه هجرت، دست یابی به مکانی است که بتوان در آن، خداوند را بندگی نمود و به وظایف خویش عمل کرد. از دیگر نتایج «هجرت» تحوّل، پیشرفت و باز شدن دروازه های تمدّن و اصلاحات و نیز رشد مادی در جوامع بشری است. هجرت در سرنوشت جوامع چنان جایگاهی دارد که درباره آن گفته اند: «در پسِ چهره هر مدنیّتی، مهاجرتی پنهان است و به سخن هر جامعه بزرگی که گوش می دهیم، به زبان تاریخ یا اساطیرش، از هجرتی حکایت می کند».

باتوجه به اینکه مشرکان مکه روزبه روز عرصه رابر پیامبربزرگواراسلام(ص) وتازه مسلمانان تنگترمی کردندتاجاییکه یا نومسلمانان را می کشتندیا اموال آنان رامصادره می کردندوحتی تصمیم گرفتند خود پیامبر(ص) را بکشند،لذا پیامبراکرم(ص) همراه تعدادی از نومسلمانان عزم مهاجرت ازمکه به مدینه کرد.

هر قوم و ملیّتی، یک مبدأ تاریخ خاص را برای خود انتخاب می کنند. مبدأ تاریخ مسلمانان نیز در زمان حکومت خلیفه دوم، تعیین شد. هرچند در اسلام، حوادث مهمی چون ولادت پیامبر(ص) ، مبعث پیامبر(ص) ، فتح مکّه و رحلت  پیامبر(ص)  وجود داشت، ولی با پیشنهاد حضرت علی علیه السلام و به دلیل اهمیّت فراوان هجرت پیامبر(ص) از مکّه به مدینه، این رویداد، به عنوان مبدأ تاریخ مسلمانان برگزیده شد.

سالروزشهادت امام رضا(ع)

26بهمن ماه برابربا30 ماه صفرسالروز شهادت حضرت امام رضا(ع) هشتمین پیشوای شیعیان جهان است.بدین مناسبت شهادت آن بزرگواربرتمام مسلمانان تسلیت باد. 

درباره تاریخ شهادت ثامن الائمه نظرات مختلفی نقل شده، که طبق مشهورترین و قویترین نقل تاریخ شهادت آن جناب ، روز جمعه آخرین روز ماه صفرسال 203 هجری قمری می باشد ، ایشان در هنگام شهادت، پنجاه و پنج سال از عمر پر برکتش می گذشته است. در مورد نحوه ی شهادت ایشان اقوال گوناگونی است ولی آنچه مسلم است با توجه به نصوص تاریخی و اوضاع خاص سیاسی ایشان به دستور مأمون خلیفه عباسی در طوس مسموم وشهید شدند.

علامه مجلسی می‏نویسد: حق همان است که بزرگان بدان باور دارند که حضرت رضا علیه‏السلام به وسیله سمّ مأمون ـ که نفرین خدا بر او و دیگر غاصبان و ستمگران باد ـ شهید شده است.   

از اهل سنت و دیگران نیز گروه بسیاری از دانشمندان و مورخان هستند که منکر مرگ طبیعی امام(ع) بوده و یا لااقل مسمومیت وی را قولی مرحج دانسته‏اند، مانند این افراد: ابن حجر ، ابن صباغ مالکی، مسعودی، قندوزی، جرجی زیدان، ابوبکر خوارزمی، احمد شلبی، ابوالفرج اصفهانی، ابوزکریا موصلی، ابن طباطبا، شبلنجی، سمعانی، ابن ماجه و دکتر کامل مصطفی شیبی و...

آن حضرت در نقطه ای ازقریه سناباد که بعدها مشهد الرضا نام گرفت وسپس شهربزرگ مشهد دراطراف آن ساخته شدبه خاک سپرده شد.که بارگاه آن حضرت زیارتگاه دوستداران اهل بیت عصمت وطهارت است.

ومردم ازنقاط دور ونزدیک به این مکان مقدس آمده حرم امام را زیارت کرده و باخواندن زیارتنامه آنحضرت عشق وعلاقه خودرا به خاندان رسالت نشان می دهند.

نام اصلی حضرت امام رضا(ع) ، علی و کنیه معروفش ابوالحسن است؛ البته علامه مجلسی می نویسد: «کنیه آن حضرت در میان خواص، ابوعلی بوده است». آن حضرت به سبب برخورداری از کمالات اخلاقی بسیار، القاب زیبا و جامعی داشتند که هر یک، گویای پیام خاصی درباره حضرت است. القاب آن حضرت عبارتند از: سراج اللّه ، نورالهدی، قُرّة عین المؤمنین، الفاضل، الصابر، الوفیّ، الصدیق، الولی، الزکی، سلطان الانس و الجن، ضامن الاُمّه، الداعی الی اللّه ، زین المؤمنین، غریب الغرباء، معین الضعفاء، الراضی الی اللّه ، شمس الشموس، انیس النفوس و غیظ الملحدین.

رحلت پیامبراکرم (ص)وشهادت امام حسن مجتبی(ع)

24بهمن ماه برابربا28صفرسالروز رحلت پیامبربزرگ اسلام حضرت محمد(ص) وشهادت نوه بزرگوارش حضرت امام حسن مجتبی(ع) است.بدین مناسبت فقدان این دو بزرگواربرهمه مسلمانان تسلیت باد. پیامبریزرگ اسلام باآوردن دین اسلام  مردم شبه جزیره عربستان را از ظلمت وجهل وخونریزی وزنده به گورکردن دختران بیگناه رهایی بخشیدوبتدریج درهرجا که اسلام پیشرفت کردجامعه اسلامی رابصورت یک جامعه نمونه انسانی ومتعالی درآورد. طبق سیره ابن هشام (تاریخ‌نگاری سنتی) تاریخ رحلت حضرت محمد(ص) را روز دوشنبه بیست و هشتم صفر  برابر با هشتم ماه ژوئن سال ۶۳۲ میلادی دانسته‌اند. 

امام حسن مجتبی(ع) امام دوم شیعیان جهان نیزدر۲۸ صفر سال ۵۰ هجری قمری (به روایت شیعه) یا۷ صفر سال ۵۰ هجری قمری (به روایتی دیگر) .براثر مسموم شدن به دست همسرش جعده بنت اشعث بن قیس به تحریک معاویه به شهادت رسید.  

۲۲بهمن سالگردپیروزی انقلاب اسلامی ایران

 

 ۲۲بهمن سالگردپیروزی انقلاب اسلامی ایران است.

بدنبال اعتراضات مردم ،روحانیت و دانشجویان برضداستبدادوفسادحکومت پادشاهی که از زمان پس ازمشروطیت ادامه پیداکردقیام واعتراض طیفهای یادشده درزمانهای مختلف شکلهای گوناگونی بخودگرفت. ازآن جمله قیام 15خردادسال42  امام خمینی ومردم که منجربه تبعید امام توسط رژیم شاه به ترکیه وبعد نجف شد،اعتراض مردم تهران وقم علیه مقاله توهین آمیزروزنامه اطلاعات به امام خمینی در19دی 1356،سرکوب وکشتارمردم توسط رژیم شاه وبرگزاری هفتم وچهلم برای شهداتوسط مردم بطور روز افزون اعتراض ملت علیه نظام شاهی گسترش پیداکردتامنجربه خروج شاه ازایران در26دیماه57گردید باادامه تظاهرات واوج گرفتن اعتصابات ملت امام خمینی در12بهمن 1357ازپاریس واردتهران شد ودرنهایت در22بهمن 57نظام شاهنشاهی سقوط کردو انقلاب اسلامی مردم به رهبری امام خمینی به پیروزی رسید که این فاصله ده روز از ورود امام به ایران وپیروزی انقلاب اسلامی به دهه فجر مشهورگردید. 

 

خلاصه مقدمات شروع وپیروزی انقلاب اسلامی ازپیوند" پیشینه واسباب پیروزی انقلاب اسلامی ایران" قابل مطالعه است. 

22بهمن سالگردپیروزی انقلاب اسلامی برملت ایران مبارکباد.

اربعین حسینی

  

16  بهمن ماه برابربا بیستم ماه صفر است. بیستم ماه صفر در تاریخ، به عنوان اربعین حسینی مشهور شده است. اربعین درلغت بمعنای چهلم است. منظور از چهلم ، گذشت چهل روز از شهادت حضرت امام حسین (ع) وبیش از هفتادنفرازیاران باوفای ایشان است.

در برخی از روایات به بزرگداشت این روز اشاره شده است. در حدیثی از امام حسن عسکری زیارت اربعین به عنوان یکی از نشانه‌های مؤمن شمرده شده است. اربعین در منابع اسلامی، بیشتر به دو رویداد اشاره دارد:

1-   روز مراجعت اسرای کربلا از شام به مدینه؛

2-   روزی که جابر بن عبدالله انصاری به زیارت قبر امام حسین(ع) مشرف شد.

  اما در اینکه در این روز اسرای کربلا به کربلا رسیده باشند، تردیدی جدی وجود دارد.

  شیخ مفید در «مسار الشیعه» آورده است:

"روز اربعین، روزی است که اهل بیت امام حسین(ع) ، از شام به سوی مدینه مراجعت کردند و نیز روزی است که جابر بن عبدالله برای زیارت امام حسین(ع) وارد کربلا شد".

اربعین و زیارت امام حسین (ع) با نام دو تن عجین است. یکی از این دو تن «عطیة بن عوف کوفی» است که در نخستین اربعین سیدالشهداء، به کربلا رفت و مرقد پاک آن حضرت را زیارت نمود. عطیه، اهل کوفه بود و در زمان خلافت امیرمؤمنان علی علیه‏السلام دیده به جهان گشود.ودیگری جابرابن عبدالله انصاری صحابی رسول خدا(ص) .

جابرابن عبدالله انصاری صحابی رسول خدا(ص) بیستم ماه صفر، درست چهل روز بعد از شهادت امام حسین(ع) وارد کربلا شد و سنت زیارت اربعین امام به دست او جاری گردید.

"به نظر می‌رسد روز اربعین روزی است که اهل بیت امام حسین(ع) از شام به قصد مدینه حرکت کرده‌اند. به جز سیدابن طاووس در"لهوف" که جریان ورود اهل بیت امام حسین(ع) را در این روز به کربلا نقل کرده، و البته در کتاب‌های دیگرش هم آن را تائید نکرده است، در منابع دست اول مطلبی در خصوص ورود اسرای کربلا در روز اربعین به کربلا وجود ندارد". 

گرامی داشت اربعین، تعظیم شعایر دینی و رمز پویایی همیشگی نهضت پربار حسینی و اعلام پای‏بندی به مکتب سرخ عاشورا ست. اگر پیشوایان معصوم ما به برگزاری مراسم عزاداری، نوحه خوانی و مرثیه‏سرایی تأکید بسیار داشته‏اند و اگر برای گریاندن و گریستن، زیارت کردن و نماز خواندن بر تربت امام حسین (ع) ثواب و فضیلت‏های فراوانی بیان کرده‏اند، به دلیل همین آثار بالنده معنوی و عاطفی است که در روح مسلمانان آزاده بر جای می‏گذارد.

۱۲بهمن سالروزبازگشت امام خمینی به وطن و شروع دهه فجر

«وَ الْفَجْرِ وَ لَیالٍ عَشْرٍ»

12بهمن ماه سالروز بازگشت امام خمینی ازپاریس به میهن اسلامی وآغاز دهه فجر انقلاب اسلامی ایران است. ده روز پس از ورود امام خمینی  به وطن انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسید.بدین مناسبت این روز و دهه فجر برملت ایران مبارکباد. 

اوایل بهمن ماه سال 1357(خورشیدی پس از چندماه حضور امام خمینی درپاریس) خبری مبنی بر قصد ایشان در بازگشت به وطن منتشر شد. با شنیدن این خبر اشک شوق از دیدگان جاری شد؛ چرا که چهارده سال انتظار به پایان می رسید. از طرفی مردم، نگران جان ایشان بودند. اما امام خمینی ، تصمیم خود را گرفته بود. او می خواست در این روزهای سرنوشت ساز و خطیر در کنار مردم باشد. و سرانجام بامداد دوازده بهمن 1357 پس از چهارده سال دوری از وطن وارد ایران شد. استقبال بی سابقه مردم ایران چنان انکارناپذیر بود که خبرگزاری های غربی نیز ناگزیر از اعتراف شدند و استقبال کنندگان را چهار تا شش میلیون نفر برآورد کردند. سیل جمعیت از فرودگاه مهرآبادبه سوی بهشت زهرا، مزار شهیدان انقلاب اسلامی روانه شدند تا سخنان تاریخی امام را بشنوند. آری، در همین نطق بود که امام، این سرسلسله بیداردلان، با صدای بلند فرمود: «من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می کنم». به راستی که آن خنیاگر سرودهای سبز، چنین کرد و حکومتی پدید آورد )جمهوری اسلامی برپایه ولایت فقیه ) که در سایه آن، بسیاری از دشمنان خدا و خلق او، بر خاک افتادند و مسلمانان و مستضعفان در سایه نامش روحیه گرفتند و درس رستگاری آموختند.

دیدی که سحر از پی شب در راه است	دیدی که دوام شب بسی کوتاه است
آن  عیسی  ما  که  زنده  کرد  ایران را	حقّا  که مسیحا  دم  و  روح اللّه است

******

جان هاى جهانیان به لب آمده است	جان  در پــــــى  حق ، داوطلب آمده است
جمهــــــورى اسلامى ما در این قرن	فجرى است که در ظلمت شب آمده است
وقتی تو آمدی، فَلَقِ آسمان شکفت	******        بر تارک سحر، گل سرخ زمان شکفت
خندید  آفتاب  و  تبسّم  نمود   آب	بغض سپیدِ ابر به سرو چمان شکفت
از اشتیاق دیدن  رویت به کوچه ها	لبخندها به  چهره  پیر و جوان شکفت
زنجیرها ز پای  اسیران گشوده شد	نور حیات در  دل  مستضعفان شکفت
بر شاخسار اسلحه، میخک جوانه زد	بر سنگ فرش خانه ما ارغوان شکفت

******

مژده ای دل که مِهین  آیت  یزدان  آمد	سوی یعقوب وطن ، یوسف کنعان  آمد
دیده بینا شد از آن پیرهن یوسفی اش	شکر للّه که به پایان، شب هجران آمد
از  نسیمِ  نَفَسِ  گرمِ   مسیحایی  او	تن  بی  روح  و  روان  را  خبر  جان آمد
همچو موسی پیِ نابودیِ فرعونِ زمان	مُرْسَلی  بود ، که  از  جانب رحمان آمد
عُود و اسپند به  مَجْمَر فکنید ای یاران	چون که آن یار سفر کرده به سامان آمد

******

از  اوْج  بُرُوج  حق ، سردار  قیــــام  آمد	بر  شوق  سَمــاع  جان ، انوار  امام آمد
طاغوت نگون سر شد، با خاک برابر شد	شمشیر انا الحق چون، بیرون ز نیام آمد
آن پیر  پیام آور ، بت  برکن و «لا»گستر	بر گستره ای لبــــــریز از خون و پیام آمد
دل  ساحل معنا شد ، جولانگه دریا شد	بر  بام  شب  جان ها ، آن  ماه تمام آمد
بفکند  نقاب  از  رو  با  نغمه  «الاهــــو»	بر مهــــــــر سکوت لب، مفتاح  کلام آمد
گفتا که: «من آن بحرم، کارام نمی گیرم»	در  مسلک  بیـــــــداران آرام حـــــرام آمد
عنبر چکد از نامش، گل می دمد از گامش	بر  لحظــه  سرمستان ، اکسیر  دوام آمد
پیکِ خبـــــر بهمن ، سر داد به  هر  برزن	کای  منتظـــران  خیزید ، خیزید  امام آمد

برگرفته ازسایت حوزه به نشانی: http://www.hawzah.net/hawzah/Magazines/MagArt.aspx?MagazineNumberID=5113&id=46145

نقش بی نظیردانشمندان ایرانی درپیشبرد فرهنگ اسلامی

همانطورکه می دانیم مسلمانان از نظرمذهب ومشرب دینی به دو گروه عمده سنّی وشیعه تقسیم میشوند. خود این دو گروه مذهبی نیز دارای بخشهای مختلف فرعی هستند.مثلا" شیعیان به شیعیان دوازده امامی ، هفت امامی(اسماعیلی) و شیعه زیدی تقسیم میشوند.که شیعیان دوازده امامی بزرگترین فرقه دربین گروه شیعیان میباشند. سنیّان نیز به چهار گروه عمده حنفی ،شافعی،مالکی و حنبلی تقسیم میشوند.فرقه دیگری نیز بعدا" بوجودآمد که به فرقه وهّابیت معروف است وهم اکنون درعربستان سعودی حاکم اند. بعداز اینکه اسلام وارد ایران شدایرانیان ضمن اینکه خودمتحول شدند.دربسط وگسترش این دین نقش بسیاربزرگی ایفاکردند.محدوده جغرافیایی ایران زمان ورود اسلام تا سالیان دراز بعدازاسلام شامل محدوده ایران کنونی وقسمتی از افغانستان وماوراءالنهر وقسمتی از قفقاز و بخشهای جداشده زمان حکومت قاجارها و مداین و غیره بود که وسعتی بسیارزیاد داشت.درزمان ورود اسلام به ایران   وبعدازآن قسمتهایی از ماوراءالنهر شامل سمرقند ، مرو ، بخارا و قسمتهایی ازافغانستان ازجمله هرات واستانهای سه گانه خراسان کنونی ایران مجموعا" بنام خراسان بزرگ نامیده می شدوجزو قلمرو ایران بزرگ بود.با اینکه خاستگاه اسلام سرزمین عربستان بود ولی ایرانیان دربعد فرهنگی ورهبری فکری جهان اسلام نقش بسیارزیادی داشتند.جالب اینجاست که کتابهای اصلی و مرجع  پیشوایان اهل تسنن وقسمت عمده کتابهای اصلی و مرجع شیعیان نیز توسط ایرانیان تألیف شده است.مهمترین کتابهای مرجع شیعه بعداز قرآن ،نهج البلاغه وصحیفه سجادیه کتابهای الکافی، التهذیب الاحکام،الاستبصار، من لایحضره الفقیه وغیره است که همگی توسط دانشمندان وفقهای ایرانی از قبیل شیخ کلینی اهل قریه کُلین قم ، شیخ طوسی اهل طوس خراسان و ابوجعفر محمد بن علی بن بابویه قمی  اهل قم ملقب به شیخ صدوق وغیره تألیف شده اند.

اهل تسنن نیز شش کتاب بسیار مهم و مرجع حدیث دارند که بنام صِحاح ستّه(صحیحهای ششگانه)معروفند .

"صِحاح ستّه" عنوان عمومی شش مجموعه بزرگ از کتب حدیث در اهل تسنن است. این کتابها در نزد اهل سنت از موفق ترین و معتبرترین کتب حدیث می باشند. مؤلفان این کتب،نیزهمگی ایرانی هستند، اعم از ایرانی ایرانی نژاد یاعرب ایرانی نژاد.(البته باید توجه داشت که دانشمندان مسلمان ایرانی نیز قسمت عمده کتابهای خودرا به زبان اسلامی یعنی عربی می نوشتندتا برای تمام مسلمانان مورد استفاده باشد واز این جهت بسیاری از دانشمندان ایرانی را غربیها ومستشرقین دانشمندان عرب بشمار می آورند). اینکه از چه زمانی، این اعتبار و موثقیت، از نظر اهل فن نسبت به این کتب (صحاح ستّه) داده شده، مشخص نیست زیرا از اواخر قرن 6 هـ ق به بعد است که این عنوان (صحاح ستّه) دیده می شود. صحاح ستّه، یعنی (شش صحیح) عبارتند از 1- صحیح بُخاری 2- صحیح مسلم 3- سنن ابوداوود 4- جامع ترمذی(سنن ترمذی) 5- سنن نسائی 6- سنن ابن ماجه.

1- صحیح بُخاری: نام دیگر این کتاب "الجامع الصحیح" و معروف به "صحیح بُخاری" است. صحیح بخاری، نزد اهل تسنن، اعتبار و اهمیت خاص و ویژه ای دارد. بعضی از علمای اهل تسنن معتقدند که بعد از کتاب خدا، صحیح تر از آن نیست. نویسنده این کتاب ابوعبدالله محمدبن اسماعیل بخاری محدث معروف قرن سوم هـ ق که اصلا اهل بخارا و متولد سال 193 هـ ق و وفاتش سال 256 هـ ق در یکی از قراء سمرقند از شهرهای خراسان بزرگ قدیم ایران است.

2- صحیح مسلم: نام دیگر این کتاب"الجامع الصحیح" که مجموعه احادیث به طریق اهل سنت است.نویسنده صحیح مسلم، ابوالحسن مسلم بن حجاج نیشابوری، متولد 261 هـ ق در نیشابور خراسان است. صحیح مسلم، دومین کتاب از "صحاح ستّه"که با "صحیح بخاری" به "صحیحین" مشهوراست و اهل سنت، بعد از "صحیح بُخاری"آنرا معتبر ترین کتب حدیث می دانند.

3- سنن ابی داوود یا سنن ابوداوود: یکی دیگر از "صحاح ستّه" مجموعه احادیث به طریق اهل سنت است. نویسنده آن، سلیمان بن اشعث معروف به "ابوداوود مقانی" متولد سال 202 هـ ق و اهل سیستان ایران است.

4- جامع ترمذی: نام کتاب، "الجامع الصحیح" و معروف به "سنن ترمذی" یکی از "صحاح ستّه"است. نویسنده آن، ابوعیسی محمدبن عیسی ترمذی، محدث معروف قرن سوم هجری واهل ترمذخراسان و از شاگردان "بخاری" است که سال 279 هـ ق، از دنیا رفته است. این کتاب که مجموعه احادیث نبوی به زبان عربی است مهمترین اثر (ترمذی) می باشد.

5- سنن نسائی: مجموعه ای از احادیث نبوی و یکی از کتب "صحاح ستّه" است. نویسنده آن "ابوعبدالرحمن احمدبن علی شعیب نسائی" از محدثین اهل سنت و اهل نساء از توابع خراسان ایران  می باشد. نسائی اول کتاب(سنن) خود را تالیف و بعد احادیث غیرصحیح و ضعیف السند آنرا خلاصه و استخراج کرد و کتاب سنن خودرا "المجتبی"(برگزیده) نامید.

6- سنن ابن ماجه: مجموعه ای از احادیث نبوی و یکی از کتب "صحاح سته" است. نویسنده آن، ابوعبدالله محمدبن یزیدبن ماجه قزوینی معروف به "ابن ماجه" از محدثین اهل تسنن، متولد قزوین ایران در قرن سوم هـ ق می باشد.

علاوه براینها کتاب المستدرک علی الصحیحین نوشته حاکم نیشابوری اهل نیشابورخراسان و تاریخ طبری و تفسیرطبری نوشته محمدابن جریرطبری اهل طبرستان(گرگان کنونی)ایران از جمله کتابهای بسیار مهم وزیادی است که دانشمندان وفقهای ایران تألیف نموده اندوبعنوان کتب مرجع اهل تسنن وبعضا"تشیع مورد استنادقرارمی گیرند.از اینگونه کتابهای حدیث ،فقه ، اصول ،کلام ،تفسیر،فلسفه وعلوم مختلف اسلامی که توسط ایرانیان تألیف گردیده بسیار زیاد است.

اینها گوشه ای کوچک از تلاشهای ایرانیان درگسترش فرهنگ اسلامی و رهبری علمی جهان اسلام است.البته این مقال امکان شرح کامل خدمات متقابل اسلام وایران ونقش ایرانیان درگسترش فرهنگ اسلام را ندارد.ولی بطورخلاصه میتوان گفت که عمده بلکه تمام کتابهای اصلی ومرجع حدیثی اهل تسنن واهل تشیع اسلام یعنی صحاح سته اهل تسنن وکتب اربعه شیعه و برخی کتب تاریخ اسلام توسط دانشمندان وفقهای ایرانی تألیف شده اندو در طول سده های گذشته تاکنون نیز تحقیق وپژوهش درزمینه کلیه علوم اسلامی توسط ایرانیان انجام گرفته و می گیرد.بدین ترتیب ملاحظه می شودکه ایرانیان نقش بسیارزیاد وانکارناپذیردربقاوغنای فرهنگ اسلامی بطورکلی داشته ودارند.روشن است که این مطلب به معنای نادیده گرفتن زحمات دانشمندان سایرملل مسلمان نیست.

ولادت حضرت امام موسی کاظم(ع)

سوم بهمن ماه 88 برابرباهفتم صفرسالروز ولادت حضرت امام موسی کاظم (ع) است.ولادت این امام همام برهمه  مسلمانان بویژه شیعیان مبارکباد.

نام امام هفتم ما، موسی و لقب آن حضرت کاظم (ع) کنیه آن امام "ابوالحسن" و "ابوابراهیم" است. شیعیان و دوستداران لقب "باب الحوائج" به آن حضرت داده‌اند. تولد امام موسی کاظم (ع) روز یکشنبه هفتم ماه صفر سال 128هجری در "ابوأ " اتفاق افتاد. دوران امامت امام هفتم حضرت موسی بن جعفر (ع) مقارن بود با سال‌های آخر خلافت منصور عباسی و در دوره خلافت هادی و سیزده سال از دوران خلافت هارون که سخت‌ترین دوران عمر آن حضرت به شمار است. امام موسی کاظم (ع) از حدود 21 سالگی بر اثر وصیت پدر بزرگوار و به امر خداوند متعال به مقام بلند امامت رسید، و زمان امامت آن حضرت سی و پنج سال و اندکی بود که مدت امامت آن حضرت از همه ائمه بیشتر بوده است، البته غیر از حضرت ولی عصر (عج).