Atyabi Weblog/وب نگاری اطیابی

این وب نگاری درمورد موضوعات گوناگون می باشد.

Atyabi Weblog/وب نگاری اطیابی

این وب نگاری درمورد موضوعات گوناگون می باشد.

اشعاربعثت

محیی عظم رمیم آمد پدید

از  حــــــرا  آیات  رحمن   و  رحیـــــم  آمد  پدید

با  نخستین  حرف، قـــــــــرآن کـــــــریم  آمد پدید

صوت"اقرا ء باسم ربک" می رسد بر گوش جان

یا  که  از  غار "حـــــــرا"خلق عظیـــــم آمد پدید

نغمــــــهء  "یا ایّها المُدّثر"  از  جبـــــــریل  بین

یک  جهـــــان رحمت  به ما از آن کلیــــم آمد پدید

بانگ  توحید است  از هر جا طنین افکن به گوش

فانـــــی  اصحاب  شیطان  رجیـــــــم  آمــــد  پدید

سیّد  اُمّی  لقب  بـــــر دست  قــــــــرآن  می رسد

یا  به  گمـــــــراهان صـــــــراط  مستقیم آمد پدید

قصّـــــهء  لولاک  باشد  شاهد   گفتـــــــــار  من

یعنـــــــی  امشب  عالم  راز  قدیــــــــم  آمد  پدید

در حرا برمصطفی(ص) امشب شد ازحق جلوه گر

آنچه  اندر  طـــــــور  سینا  بر کلیـــــــم آمد پدید

نغمهء  الله اکبــــــــر از حـــــــرا  چون  شد  بلند

بت پرستان  را  به  تن  لرزش  ز بیم  آمد  پدید

گــــــر قریش او را یتیمـــی خواند اما در جهان

بس  شگفتـــــیها  از  این  دُرّ یتیـــــــم آمد پدید

منجـــــی  نــــــوع   بشــــر  دارای   آیات  مبین

صاحب   خُلق   خوش  و  لطف   عمیم  آمد پدید

گفتهء  "ما  اوذی مثلی" به  عالم  روشن است

پیشوای   خلــــق   با   قلب   سلیـــــــم  آمد پدید

بود  اگــــــر باغ  جهان  پژمرده  از طوفان جهل

حال  بر این  بوستان  خـــرّم   نسیم  آمد پدید

گشت  مبعوث آنکه عالم  زنده شد از کیش او

فاش  گویم  محیـــــــی عظم  رمیـــــم  آمد پدید

حب و بغض او نشانی از بهشت و دوزخ است

قصه  کوته ، صاحب  نار  و نعیــــــم  آمد پدید

زد  تفأل "ثابت" از قرآن به نام مصطفی(ص)

حــــرف  "بسم الله الرحمن الرحیم " آمد پدید

ثابت خراسانی

منبع :سایت تبیان به نشانی: http://www.tebyan.net/Religion_Thoughts/Articles/TheInfallibles/ProphetMohammed/2008/7/29/71156.html

دُرّ یتیم

با صد  هزاران  جلوه  شد  از  پرده  بیرون  ماه  من

تا ماه  گـــــــردون  را  کند  محو  جمـــــال  خویشتن

دل روشن از سیماى او جان سر خوش از صهباى او

شاهــــــى  که  خاک  پاى او شد  سرمهء چشمان من

کوکـــــب  بدان  تابنـــدگى گــــــوهر  بدان  رخشندگى

سلطـــــان  بدان  بخشندگى  نشنیده  کس  اندر  زمن‏

آمد  امیـــــــــر  کاروان  محبــــــوب  دل  آرام  جان

دیــــدار  یار  مهـــــربان  از  دل  برد  رنج  و محن‏

ساقــــى کـرم  کن  جام  را  تا  پخته  سازد  خام را

درهـــم  شکن  اصنام  را  کآمد  نگـــــار بت شکن

شاها  ز  مسکین  یاد  کن  دلخستگان  را  شاد کن

جان  را  ز غم  آزاد  کن  تا  خرمى  بخشد  به تن‏

مشعل  ز علم  افــــروخته  اوراق  ظلمت  سوخته

خیـــــاط  رحمت  دوختــــــه  بر  قامت   او  پیرهن‏

روشنتر از  مه  روى  او  خشبوتر  از  گل موى او

چون  قامت  دلجوى  او  سروى  نـــروید  در  چمن‏

شب رفت و صبح آمد ز پى دوران ظلمت گشت طى‏

پـــــــروانگان  شمع   وى  جمع‏اند  در هر  انجمن

از  مکه  پیدا  شد  گلـــــى در  شوره زارى سنبلى‏

آمد  خوش الحان  بلبلى، کند آشیان،  زاغ  و زغن‏

دُرّ  یتیمـــــى  در  عـــــــرب  از  آمنه  بنت  وهب

تابد  از آن  در  روز  و  شب  نور خداى ذوالمنن‏

ناخوانده  درس  استاد  شد  ویرانه‏ها  آبــــاد شد

کاخ   کـــــــرم  بنیاد  شد،  خار  مظالم  ریشه کن

یکتا پرستــــــى  دین  او،  صلح  و  صفا  آیین او

از  خامهء  شیرین  او  شد  زنــــده  آداب  و سنن

حق  بر  ضلالت  چیره  شد روشن فضاى تیره شد

چشم  کواکب  خیره  شد  بـــــ  آن  مه  پرتو فکن‏

آوازهء   شاه عـــــرب، پیغمبـــــــر عالـــــى نسب‏

از  روم  و  شامات و حلب بگذشت تا چین و ختن

احمــــــد  ابوالقاسم  کزو ، شد  دین  حق  با آبرو

از  پیشوایان  برده  او، گــــوى فصاحت در سخن

خرگه  به عرش افراخته، سایه به فرش انداخته

کاخى  ز  دین  پــــــرداخته، ایمن  ز آفات و فتن

جبــــــریل  خواند  در  سما بعد  از  ثناى کبریا

مدح   رسول  مصطفــــى، وصف  نبى  مؤتمن

شاهى که  جبریل امین ساید به درگاهش جبین

حوران فردوس  برین بگزیده در کویش وطن

برد  یمانى  در  برش،  تاج  رسالت بر سرش‏

برد از صفا خاک درش رونق ز فردوس عدن‏

صف  بسته  یکسر انبیا  در پیشگاه مصطفى

احمــــــد که  آمد  مقتـــــدا بر  پیشوایان کهن

لولاک  نقش  پرچمش، هستى  طفیل  مقدمش‏

ختم  رسل  کز  خاتمش شد خیره چشم اهرمن

صبح سعادت روى او، فرودس رضوان کوى او

چون  تربت  خوشبوى  او  هرگز نبوید یاسمن

ایوان  کسرى، کاخ کِى، لرزید  ارکانش  ز پى

شد در شب میلاد  وى دریاى رحمت موج زن

فرمود  حق  در شأن  او "ماکان" در قرآن او

جانها فداى جان او،مهرش چو روح اندر بدن

نورى که ازالهام وى، شد قوم وحشى رام وى

آمد محمد نام وى، صورت نکو، سیرت حسن

بیرون چومغزازپوست شد،آنچه که حدّاوست شد

تا با خبر از دوست شد، شد بى خبر از خویشتن

با طبـــع  خوش  خواند  "رسا" میلاد شاه انبیا

وصف رسول مصطفى در آستان بوالحسن (ع)

دکتر قاسم رسا

منبع :سایت تبیان به نشانی:

http://www.tebyan.net/religion_thoughts/articles/theinfallibles/prophetmohammed/2008/7/29/71150.html

باور کنیم سکه به نام محمد(ص) است

باور  کنیم   رجعت  ســــــــــرخ  ستاره را

میعــــــــاد  دستبرد  شگفتــــی  دوباره را

باور  کنیــــــم  رویش  سبـــــز  جوانه را

ابهـــــــام  مرد  خیــــز غبــــــار  کرانه را

باور  کنیم  ملک  خدا  را  که  سرمد است

باور  کنیم  سکّه  به  نام محمد(ص) است

از سفر فطرت ازصحف از صحف از زبور

راوی!  بخوان  به  نام  تجلی،  به نام نور

آفت  نبود  و موت  نبود  و  نفــــس نبود

او بود  و بود او و جز او هیچ  کس نبود

قال  "اَلَستُ  رَبّکُـــم"ی  را  بلــی  زدند

فالـــــی  زدند  و  قرعه  تکوین  ما زدند

سالار  "کنت کنز"  در  آیینه  نطفه راند

برقی  جهیـــــد  و  خرمن آدم نشانه ماند

ویرانه   گــــــرد  خانه  زنجیر  او شدیم

ز افـــــلاکیان  خلیفـــــــه  تقدیر او شدیم

گردید چرخ وخاک فلک کو به کو نشست

آدم  رهید  و نوح  به  جودی فرو نشست

ایوب‌ها  به  سفرهء  کـــرمان  کَرَم  شدند

یعقوب‌ها  به  حوصــله  پامال  غم  شدند

موســـی  بسی ز نیل حوادث امان گرفت

تا همچو  نیل  دامن  فـــــرعونیان گرفت

بسیار  بت  شکست  که از سیم کرده بود

تهمت  به  بت  زدند، بـــــراهیم کرده بود

از رشکِ  لطف ، جان  ملایک  ملول ماند

هیهـــات بر زمانه که  انسان  جهول ماند

باور  کنیـــــم  رجعت  ســـــرخ  ستاره را

میعـــــاد   دستبرد  شگفتــــی  دوباره را

باور  کنیـــــم  رویش  سبــــز  جوانه را

ابهـام  مرد  خیز غبــــــار  کــــــرانه را

باور کنیم  ملک  خدا را که سرمد است

باور کنیم سکه به نام محمد(ص) است

راوی!به شب،حجاب نکویی،حجاب قـُبح

راوی!به صبح،صبح شکافنده،صبحِ صبح

راوی!  به  فتح ، فتح  نمایان  به  آسمان

راوی! به  تین  و زیت و به افسانه زمان

راوی! بخوان به  خواندن احمد در اعتلا

بــــــر بام  آسمان، شب معنی، شب حرا

شبها  شبند و قدر،  شب عاشفانه‌هاست

عالم فسانه،عشق فسانه‌ی فسانه‌هاست

راوی! بخوان که رستم افسانه می‌رسد

جوهـــــــر فروش همت مردانه می‌رسد

راوی!بخوان که افسرسیارگان مَه است

راوی!بخوان که مهدی موعود درره است

باور کنیــــــم  رجعت  ســـــرخ  ستاره را

میعـــــــاد  دستبرد  شگفتـــی  دوباره را

باور کنیم  ملک  خدا  را که سرمد است

باور کنیم سکه  به نام محمد(ص) است

خونین  بـــــه  راه  دادرسی  ایستاده‌ایم

چون  لاله  داغدار  کســــی  ایستاده‌ایم

ای دوست!ای عزیز  مجاهد! رفیق راه

مقداد   روز!  مالک ِ  شب!  میثم پگاه

ای  در صفا  به  همت  مردانه  استوار

ای  مرد  مرد! مرد  خدا! مرد  روزگار

مرغی چنین بلا  زده جان در قفس نداد

حقا که داد عشق  تو دادی  و کس نداد

رفتی  که  بازگردی و تا  ما خبر شدیم

ای  پیشتاز  قــافله!  بی‌همسفر  شدیم

گیتی به اهل عشق،به دستان،چه می‌کند

حالی  به  ما  شقاوتِ  پستان چه می‌کند

با  ما  چه  می‌کنند  به  رندی در آشیان

این  نابکار  خانه  به دوشان، حرامیان

ای  دوست! ای عزیز!  رهایی مبارکت

از  همرهان  خسته  جدایــــی  مبارکت

این جاخوش است ضجه زنجیریان هنوز

مردم کـُش  است  دشنه  تقدیریان هنوز

این جا هنوز عرصه گیرو کشاش است

این جا هنوزخواب اسارت مشوش است

این جاجهان شب است،ولی بیکرانه نیست

فـــــــردای  روشنایی  ره  بی‌بهانه نیست

شبها  شبند  و  قدر، شب  عاشقانه‌هاست

عالم فسانه، عشق  فسانه‌ی فسانه‌هاست

باور  کنیــــــم رجعت  ســرخ  ستاره را

میعـــــاد  دستبرد  شگفتـــی  دوباره را

باور کنیم  ملک  خدا را  که سرمد است

باور کنیم سکه به  نام محمد(ص) است

شاعر : علی معلم

منبع :سایت تبیان به نشانی:

http://www.tebyan.net/literarygenres/othergenres/2008/7/29/71270.html

****

                            اقرأ باسم ربّک

وحی  شد  بر مصطفی  برخیز، اقرأ  باسم  ربّک

 

  ای حبیب من ز جا  برخیز، اقرأ باسم ربّک

تیره  شد  رخسار  گیتی، خیـــــره  شد دیو تباهی

  چیره شد جهل عِما  برخیز، اقرأ باسم ربّک

کردگارت   بر گزید   از  خلق   تا   امروز  خوانی

   خلق را  سوی خدا، برخیز، اقرأ باسم ربک

هم رسولی،هم سفیری،هم بشیری،هم نذیـــــری

   هم تویی خیرُالوَری  برخیز، اقرأ باسم ربّک

مردمی  را  کز  خدا  بیگانه‏اند ،  از  حق  گریزان

   با  خدا  کن  آشنا  بر خیز،  اقرأ باسم ربّک

دختران  را زنده  بسپردن  به  خاک  تیره تا کِی؟

   ختم کن  این ماجرا  برخیز، اقرأ باسم ربّک

نور  امیّدی  که  روزی   کرد  روشن  طور  سینا

    جلوه‏ گرشد در حرا  برخیز، اقرأ باسم ربّک

انفس  و   آفا ق  در  تسخیر  و  فـــرمان  تو   آید

    چون  برافرازی لوا  برخیز،اقرأ باسم ربّک

علی خاتمی نوری

****

ماه حُسن

مهر را  روشنی از روی  تو افروختن است

ماه  را  حسن  ز   رخسار   تو   آموختن  است

گُل به پیش گُل رخسار تو ای رشک بِهشت

همچو خاری است  که شایسته آن سوختن است

آرزویی  که  به  دل  یوسف  کنعانی  داشت

خویشتن  را  به   غلامیّ   تو   بفروختن   است

وصف روی تو مگر روی تو  گوید ، ور نه

حدّ  ما  دیدن  و  حیرانی  و  لب  دوختن   است

کار«بنده» همه‏ ای خسرو خوبان، به جهان

جان و دل  دادن  و خود مهر  تو اندوختن  است

بنده ـ شاعر زمان قاجاریه

****

بخوان  به  نام  خدایی که ربّ ما خَلَق است

غنوده  کعبه و  امّ القری  به   بستر   خواب

ولی  به   دامن  غار  حرا   دلی   بیتاب

نخفتــــه، شب  همـــه  ‏شب، دیده   خدابینش

ز دیده رفته به  دامن  سرشک  خونینش

که   پیک  حضرت   دادار ،   جبرئیلِ    امین

عیان  به منظر او شد، خطاب کرد چنین:

«بخوان  به  نام  خدایی که ربّ ما خَلَق است

پدید آور  انسان  ز  نطفه  و  عَلَق  است

بخوان  که   ربّ  تو  باشد  ز  ماسوا  اکرم

که ره  نمود  بشر را، به  کار  بُردِ  قلم»

به گوش هوش چو این نغمه سروش شنید

هزار  چشمه  نور  از  درون   او  جوشید

درون  گلشن   جانش  شکفت   رازِ   وجود

گشود  بار  در آن‏ دم  به  بارگاهِ   شهود

درود   و   رحمت   وافِر ،   ز  کردگار   قدیر

بر آن  گزیده  یزدان ، بر  آن سراج  منیر

محمود شاهرخی

****

کلیــــد دررحمت خدا

این پیک مشک‏بوی و مسیحادم از کجاست؟

کاین‏گونه دلنواز و روان‏بخش وجان‏فزاست؟

احمد  که  کُنیت   و  لقب  و  نام  و  نعت  او

بوالقاسم  و محمّد  و محمود و مصطفاست

رخسار   او    طلیـــــــعه  انوار  ســــــرمدی

گفتار  او،  سفیــــنه  دُرهــــای  پر بهاست

آیینه‏ای  که،  مظهــــــــر آیات  ایزدی  است

گنجینه‏ای  که،  منبع  الطاف کبــــــریاست

زیبد  نشان  خاتم  و  اورنگ  خســـــــــروی

بر  رهبـــــــری  که  قافله  سالار  انبیاست

نور  رخش،  چـــــــــــراغ  ره  سالکان  حق

خاک  درش،  کلیــــد  در  رحمت  خداست

سرلوحه  فضیـــــلت  و  سرحلقـــــه  وجود

ســــرمایه  حقیقت  و  سر چشــمه  بقاست

قاسم رس

****

عشق محمّد بس است وآل محمّد

ماه  فرو  ماند  از  جمــال  محمّـــــــد

سرو  نباشد  به  اعتــدال  محمّد

قدر  فلک را کمال  و  منزلتی  نیست

در  نظــــر  قدر  با  کمال  محمّد

وعده   دیدارِ  هر  کسی  به   قیامت

لیله  «اسرا»  شب  وصال محمّد

آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی

آمده  مجموع ،  در  ظِلال  محمّد

عرصه  گیتی  مجال همّت  او  نیست

روز   قیامت   نگر   مجال  محمّد

و آن همه پیرایه بسته جنّت  فردوس

بو  که   قبولش  کند، بلال محمّد

همچو  زمین  خواهد آسمان که بیفتد

تا  بزند   بوسه  بر   نِعال  محمّد

شمس  و قمر  در  زمین  حشر  نتابد

پیش دو ابروی چون هلال محمّد

چشم  مرا،  تا به  خواب  دید جمالش

خواب  نمی گیرد از  خیال  محمّد

«سعدی» اگر عاشقی کنی و جوانی

عشق محمّد بس است وآل محمّد

سعدی شیرازی

****

آیت آزادگی

آن    آیت    آزادگی ،   آزاد    جانی ،

آن شوکت نامش جهانگیری،جهانی

آن، جانِ  جانِ  جانِ  جانِ  جان  جانهـا

آن،  در کلامش  لطف آب  زندگانی

آن مردِ مردِ مرد،در معنی نه  در حرف

آن  آدمــی  ‏خلقت، و لیکن  آسمانی

آن  نازنین خو، نازنین رو،  نازنین  طبع

آن  خیل  خوبان  را  سزاوار  شبانی

آن نیک فطرت،نیک خصلت،نیک عترت

آن   مهـربان ، آن   آفتاب   ‏مهربانی

آن در کریمی شرمسار  از وی کریمان

آن در حلیمی، حلم را  بنیان  و بانی

آن  عزّت  و  جود  و  شرف  زیبنده  او

آن  صدق دل با  او نه تصدیق زبانی

آن فخر عالم، فخر آدم، آن محمّد (ص)

یعنـــی  کتاب    آسمانی   را  معانی

محمّدجواد بهجت

****

خاتمْ  احمد

سر  حلقه  عشاق  به  عالم،  احمد

یعنی  هدف از  خلقت  آدم، احمد

رخشان و  فروزنده بر انگشت  وجود

پیغمبری  انگشتر  و  خاتمْ  احمد

آمیزه شور  و عشق  و عرفان، احمد

مفهوم عمیق علم و ایمان، احمد

من در عجبم چگونه با این‏همه وصف

می‏زیسته در عالم‏امکان، احمد؟!

علی‏مرادی غیاث آبادی

****

هی‏هی از این عشق خوش  احمدی

جان  سحر، جسم  سمن بوی توست

شام،   غلام   سـر  گیسوی توست

ماه   که  خَـــم   کرده  ســـر  خویشتن

بوســه  زنِ  گوشه  ابروی توست

ای  ســـــــمن   باغ  خداوندگـــــــــار

سرو ،   غلام  قد   ناژوی   توست

صبــــــــح  ازل،  پرتو  پیشـــــانی ‏ات

شام   ابد،   طُـــرّه  دل‏جوی توست

آنچه  ز گل  نیک ‏تر  آمـــــــد  به  باغ

باغِ   گُل  خُلق تو  و  خوی توست

زمــــــزمــــــه  زندگـــــــــــی  کاینات

همهمــه   شور  و  هیاهوی توست

عقل  تو  ســـــــرمایه  سنگین  وحی

عقل  جهان کم  به ترازوی  توست

عقــــــــــد  ثُریّا  به  کف  آســـــــمان

پیشکش  گـــــردن   بانوی  توست

کاش  که  فریاد  دلـــــــــم  می‏ شنید

حلقه  آن‏   در  که  سر کوی توست

شاخه  طوبـــــــی  ندهد  در  بهشت

آنچه  در  آن  چنبر  بازوی  توست

هی‏هی از این عشق خوش  احمدی

ذکـــر  لبـــم  ناله  هو هوی  توست

****

علی موسوی گرمارودی

منبع:  سایت حوزه به نشانی:

http://www.hawzah.net/Hawzah/Magazines/MagArt.aspx?id=46296

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد