عیدسعیدفطربرهمه مسلمانان مبارک باد

عیدرمضان آمد وماه رمضان رفت             صدشکر که این آمد وصد حیف که آن رفت 

ای عید عاشقان به حقیقت جمال تو        هر  لحظه  عیدیی  رسدم  از  وصال  تو

عید کسان، غُرّه  شوّال  و  عید  من         آن  ساعتی  بود  که  ببینم  جمـــال تو 

 

 عیدفطر، عید عبادت و عید مغفرت است، عید پایان یک دوره فشرده ریاضت برای مسلمانان مؤمنی است که می خواهند از این ریاضت، برای ساختن و برای تقویت روحیات و ملکات نیک در خود استفاده کنند و در طول سال و در همه عمر از آن بهره بگیرند.  

 

  عیدسعیدفطر عید جشن پیروزی اراده بر خواسته های نفسانی وعید بندگی وعبودیت پروردگار یکتا برهمه مسلمانان مبارک باد.انشاءالله خداونددعای همه ماراکه درقنوتهای نماز عیدسعیدفطر می خوانیم مستجاب گرداند. دعای قنوتهای نماز:

(اللّهُمَّ أَهْلَ الْکِبْریاءِ وَالْعَظَمةِ وَ أهْلَ الجُودِ وَالجَبَرُوتِ وَ أهْلَ العَفْوِِ وَالرَّحْمَةِ وَ أهْلَ التَقّوىٰ وَالمَغْفِرَة، أسْئَلُکَ بَحَقّّ هذا الْیوَمِ الّذی جَعَلْتَهُ لِلمُسْلِمینَ عیداً وَ لِمُحَمّدٍ صَلّىٰ اللهُ عَلیْه وَ آلِهِ ذُخْراً وَ شَرَفاَ وَ مَزیداً، أن تُصَلّی عَلىٰ مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أنْ تُدْخِلنی فی کُلِّ خَیْرٍ أدْخَلْتَ فیهِ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّد وَ أنْ تُخْرِجَنی مِنْ کُلِّ سُوءٍ أخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ آل مُحَمَّدٍ، صَلَوٰاتُکَ عَلَیُهِ وَ عَلَیْهِمْ، اللّهُمَّ إنی أسْئَلُکَ خَیرَ مٰا سَئَلَکَ مِنْهُ عِبادُکَ الصّٰالِحُونَ وَاعُوذُ بِکَ مِمّا اسْتَعاذَ مِنهُ عِبادُکَ الْمُخْلَصوُنَ).

بگذشت  مه  روزه ،  عید  آمد  و عید آمد

بگذشت  شب  هجران  معشوق   پدید  آمد

آن صبح چو صادق شد عذرای تو وامق شد  

معشوق  تو عاشق  شد شیخ  تو مرید آمد

شد جنگ  و نظر آمد شد زهر و شکر آمد

شد  سنگ  و گهر آمد  شد قفل  و کلید آمد

جان  از تن آلوده  هم  پاک  به پاکی رفت

هرچند چو  خورشیدی بر پاک  و  پلید آمد

اَللهُ اَکْبَرُ اَللهُ اَکْبَرُ لاٰ إلٰهَ إلاَّالله واللهُ اَکْبَرُ وَلِلّٰهِ الْحَمْدُ، الْحَمْدُ لِلّٰهِ عَلىٰ مٰا هَدٰینٰا وَ لَهُ الشُّکْرُ عَلىٰ مٰا أوْلٰینٰا 

روزبزرگداشت شهریار

روز 27 شهریورماه روز بزرگداشت سید محمد حسین شهریار شاعر معاص ایران است. سید محمدحسین بهجت تبریزی (۱۲۸۵-۱۳۶۷ه.ش) متخلص به شهریار (پیش از آن بهجت) شاعر ایرانی اهل آذربایجان بود که به زبان‌های فارسی و ترکی آذربایجانی شعر سروده‌است. وی در تبریز به‌دنیا آمد و بنا به وصیتش در مقبرة‌الشعرای همین شهر به خاک سپرده شد. مهم‌ترین اثر شهریار منظومهٔ حیدربابایه سلام (سلام به حیدربابا) است که از شاهکارهای ادبیات ترکی آذربایجانی به‌شمار می‌رود و شاعر در آن از اصالت و زیبایی‌های روستا یاد کرده‌است.

شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی -مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی- نیز تبحر داشته‌است. از جملهٔ غزل‌های معروف او می‌توان" به علی ای همای رحمت" و «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد. شهریار نسبت به

 علی(ع) ارادتی ویژه داشت و همچنین شیفتگی بسیاری نسبت به حافظ داشته‌است.

دو بیت شعر زیر ازاشعار زیبای اوست:

آمدی  جانم  به  قربانت  ولی  حالا   چـــــرا؟		بی‌ وفا حالا  که  من  افتاده‌ام  از  پا چرا؟
نوشدارویی  و   بعد  از   مرگ   سهراب  آمدی		سنگدل این زودتر می‌خواستی حالا چرا؟
نازنینا  ما  به  نـــــاز  تو  جوانــــــی  داده‌ایم		دیگر  اکنون  با جوانان  ناز کن  با  ما چرا؟
آسمان چون  جمع  مشتاقان  پریشان می‌کند		در شگفتم من نمی‌پاشد ز هم دنیا چرا؟
در خزان هجـــــر گل، ای بلبل طبـــــــع حزین		خامشی  شرط  وفاداری  بود  غوغا چرا؟
شهریارا  بی‌حبیب   خود   نمــی ‌کردی  سفر		این  سفر  راه  قیامت  می‌روی تنها چرا؟

شهادت حضرت علی(ع) وشبهای قدر

روز بیستم شهریورماه 1388 برابربا بیست ویکم رمضان سالروز شهادت امیرمؤمنان حضرت علی(ع) امام اول شیعیان جهان است.آن حضرت درسحرگاه روز نوزدهم رمضان درحال سجده درمحراب نمازدرمسجد بدست یکی ازبدبختان مسلمان مقدس نمای احمق بنام ابن ملجم مرادی که بعدا"طرفداران تفکراو بنام "خوارج" خوانده شدند.  به ضرب شمشیر برفرق سرش مجروح و سه روز بعددر بیست ویکم رمضان به شهادت رسید.

علی علیه السلام در خانه خدا دیده به جهان گشود و در کودکی به خانه پیامبر (ص) رفت تا پرورده تربیت محمدی گردد، پیوسته با پیامبر بود و قبل از دیگران به او ایمان آورد، در یوم الانذار تنها او بود که دعوت پیامبر را پذیرفت. از هفده تا بیست سالگی  همراه سایر بنی‏هاشم در شعب ابوطالب و در محاصره اقتصادی به سر برد... و بسا پدرش ابوطالب که بر جان پیغمبر می‏ترسید. شب هنگام نزد بستر پیامبر می‏رفت و او را بر می‏خیزانید و علی(ع) را به جای وی می‏خواباند.

علی(ع) تنها کسی است که درخانه خدا متولد ودرخانه خدا به شهادت رسید.عدالت علی(ع) موضوعی است که زبانزد خاص وعام است.و او را شهید عدالتش می خوانند.او در شجاعت،ایمان،علم،عدالت،یتیم نوازی و سایر صفات پسندیده الهی و انسانی بی مانند است.علی(ع) بقول شهریار  ، همای رحمت است. 

 حضرت علی(ع) درمحل غدیر خم با ایراد خطبه غدیریه توسط رسول الله(ص) به جانشینی ایشان تعیین گردید.ولی پس ازرحلت پیامبر(ص) این جانشینی صورت نگرفت و دنیاپرستان و ریاست طلبان با زیرپانهادن خطبه پیامبر ابوبکر را خلیفه  ایشان نمودندوپس ازآن درخلافت پیامبر انحراف ایجادشد.

لافتی الا علی لاسیف الا ذوالفقار

"هیچ جوانمردی همچون علی(ع) وهیچ شمشیری همچون ذوالفقارنیست."

سلام براو که ولی الله ، حجت الله برخلق او  و امین الله بود.

شب نوزدهم،شب بیست ویکم،شب بیست وسوم و بنا برنظر اهل سنت شب بیست وهفتم ماه مبارک رمضان بیشتر احتمال داده می شود که شب قدر باشد.مردم دراین شبها با حضوردرمساجدبا برسر گرفتن قرآن واحیا(شب زنده داری) دراین شبها به راز ونیاز با خدای یکتا می پردازند.شب قدر شبی بسیار باعظمت است .شبی است که قرآن درآن شب نازل شده است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ

وَمَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ

لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ

تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ

سَلامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ

"سوره قدرآیات 1تا5"

 شب قدر بهترین شبها برای راز ونیاز با خداوند وطلب بخشش گناهان است وگفته شده که دراین شب با استغفار بدرگاه الهی گناهان بخشوده می شود.

لسان الغیب حافظ شیرازی درباره شب قدر اشعار زیبایی دارد:

 دوش   وقت  سحر  از  غصه  نجاتم   دادند        واندر آن  ظلمت  شب  آب  حیاتم دادند

بیخود  از  شعشعه ء  پرتو  ذاتــــــم  کردند	باده   از  جــــــــام   تجلى  صفاتم دادند
چه  مبارک سحرى بود و چه فرخنده شبى	آن  شب  قدر  که  این  تازه  براتم دادند
من  اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب	مستحق بودم  و این ها به  زکاتم دادند
هاتف  آن  روز  به من مژده ء این دولت داد	که  بدان  جور  و جفا  صبر و ثباتم دادند
بعد  ازین  روى  من  و  آینه ء  وصف جمال	که  در  آن  جا  خبر از جلوه ء ذاتم دادند
این همه شهد و شکر کز سخنم مى ریزد	اجر  صبریست  کز  آن  شاخ نباتم دادند

همت حافظ و انفاس سحر خیزان بود که  ز  بند  غــــــم  ایام  نجاتم  دادند

              شب وصل است وطی شد نامه هجر       سلام   فیه   حتـــی   مطلع   الفجر

دلا در عاشقــــی ثابت قـــــــدم  باش       که  در  این  ره   نباشد  کار  بی ‏اجر

  برآ  ای  صبــــح  روشن‏دل خـــــــدا را        که بس  تاریک  می‏بینم  شب  هجر

  دلــــــم  رفت  و ندیدم  روی دلــــــدار         فغان  از این  تطاول،  آه  از این  زجر

ولادت حضرت امام حسن مجتبی(ع)

روز چهاردهم شهریورماه 1388 برابربا 15 رمضان سالروز ولادت حضرت امام حسن مجتبی(ع) امام دوم شیعیان جهان است. امام ابومحمدحسن بن علی بن ابیطالب علیه السلام؛ دومین پیشوا از امامان معصوم اهل بیت، یکی از پنج تن آل عبا و نخستین سبط رسول خدا (ص) است که پیامبر بزرگوار اسلام او و برادرش(امام حسین علیه السلام) را دو سرور جوانان بهشت و دو گل خوشبوی خویش نامید .
 مادرش فاطمه زهرا(س) دخت گرامی رسول الله و بانوی بانوان جهان می باشد .
 زادگاه شریفش مدینه و زمان تولد این مولود مبارک، بنابر مشهور عامه و خاصه پانزدهم رمضان سال سوم و یا دوم هجرت بوده است. البته در این مورد اقوال دیگری نیز نقل گردیده است. مثلا بعضی بجای رمضان، ماه شعبان را ذکر نموده اند که گویا با تولد حضرت حسین بن علی (ع) اشتباه کرده اند. در هر صورت نظر قطعی تر همان است که بیان گردید .

 امام حسن(ع) نخستین فرزند امام علی بن ابیطالب و حضرت فاطمه (ع) است. شیخ مفید در « ارشاد » چنین می نویسد که حسن (ع)  از نظر آفرینش ، هیأت جسمانی ، روش و منش شبیه ترین کس به رسول خدا بود .

امام حسن مجتبی را کریم اهل بیت لقب داده اند.بهمین دلیل روز ولادت آن حضرت بنام روز اکرام نامگذاری شده است.

میلاد این امام همام برهمه مسلمانان وپیروان اهل بیت پیامبر مبارک باد.

امام حسن بن علی(ع) بدست همسرش جعده دختر اشعث بن قیس مسموم وبه شهادت رسیدوبدن مبارک آن حضرت درقبرستان بقیع درمدینه منوره مدفون است.

بزرگداشت ابو ریحان بیرونی

سیزدهم شهریورماه روز بزرگداشت ابوریحان محمد بن احمد بیرونی (زادهٔ ۲۹ شهریور ۳۵۲، کاث، خوارزم - درگذشتهٔ ۲۸ آذر ۴۲۷، غزنین)، دانشمند ،ریاضی‌دان، ستاره‌شناس و تاریخ‌نگاربزرگ ایرانی سده چهارم و پنجم هجری است و بعضی از پژوهندگان او را از بزرگ‌ترین فیلسوفان مشرق‌زمین می‌دانند.

بیرونی در ۲۹ شهریور ۳۵۲ خورشیدی (۳ ذیحجه ۳۶۲ قمری) در خوارزم که در قلمرو سامانیان بود به دنیا آمد، و زادگاه او که در آن زمان روستای کوچکی بود بعدها به «بیرون» تجدید نام داده شد. مرگش در غزنه در اوان انقلاب سلجوقیان و پادشاهی مسعود بن محمود غزنوی بوده‌است و برخی درگذشت او را در ۲۸ آذر ۴۲۷ خورشیدی (۴۲۷ قمری) می‌دانند.

تألیفات بیرونی به زبان عربی، یعنی زبان علمی اسلام بوده است، مگر التفهیم که آن را به فارسی کرد. دانشنامه علوم چاپ مسکو، ابوریحان را دانشمند همه قرون و اعصار خوانده است. در بسیاری از کشورها نام بیرونی  را بر دانشگاه‌ها، دانشکده‌ها و تالار کتابخانه‌ها نهاده و لقب «استاد جاوید» به او داده‌اند.

بیرونی گردش خورشید، گردش محوری زمین و جهات شمال و جنوب را دقیقا محاسبه و تعریف کرده است. خورشیدگرفتگی هشتم آوریل سال ۱۰۱۹ میلادی را در کوههای لغمان (افغانستان کنونی) رصد و بررسی کرد و ماه‌گرفتگی سپتامبر همین سال را در غزنه به زیر مطالعه برد.اپیکتوگرام یعنی آلت چگال سنج برای سنجش وزن مخصوص در فیزیک را اختراع نمود که با آن وزن مخصوص چیزها تعیین می‌شود از اختراعات اوست.

وفات حضرت خدیجه کبری(ع) ام الموءمنین

روز نهم شهریورماه 1388 برابر با دهم رمضان سالروز وفات حضرت خدیجه(س) همسر گرامی پیامبر بزرگ اسلام است. حضرت خدیجه(ع) در68 سال قبل از هجرت پیامبراسلام(ص) متولد شد.پدرش خوَیلِد نام داشت. خدیجه(ع) ، اولین بانویی است که دعوت رسول گرانقدراسلام ‏(ص) را لبیک گفت، به پیام آسمانی اش پاسخ مثبت داد و در کنار رسول خدا (ص) با همه نیرو و توانی که داشت در مقابل مشرکان ایستاد و مقاومت کرد.

خدیجه کبری (ع) و ابوطالب، دو پشتیبان بزرگ و کمک کار نیرومند و با وفا برای پیشرفت اسلام و دلگرم کردن رسول خدا(ص) بودند. ابوطالب با نفوذ سیاسی و سیادتی که در میان قریش داشت، و خدیجه (ع) با نثار ثروت فراوان و تقویت روحیه، پناهگاه و حامی مؤثری در برابر آزار دشمنان به شمار می‏آمدند.

خدیجه (ع) زنی با کمال و ثروتمند، و از نظر اخلاقی، پرهیزکار بود. این بانوی خردمند، در همه حال از پیامبر خدا پیروی و مال خود را در راه تحکیم پایه‏های اسلام صرف کرد. خدیجه (ع) اسلام خویش را با هدیه ثروت هنگفت و قدرت‏های مالی فراوان خود در راه اسلام، و تحت تصرف پیامبر اسلام دنبال نمود.

دهم رمضان (سال ده بعثت) نقطه پایان بر ۲۵ سال همراهی خدیجه (ع) ، بانوی آسمانی با رسول خدا (ص) بود; بانویی مبارکه،طاهره، راضیه، مرضیه، زکیه، صدیقه، کبری،شامخه،فاضله، کامله  و عفیفه  که ۵۵ سال قبل از بعثت چشم به جهان گشوده و از سال ۱۵ قبل از بعثت (دهم ربیع‏الاول) در کنار برگزیده الهی قرار گرفته بود و سرانجام بعد از قریب ۲۵ سال همراهی و همگامی، در ۶۵ سالگی چشم از جهان فرو بست و رسول الهی را در فراقی جانسوز تنها گذاشت.

روز بزرگداشت محمد ابن زکریای رازی

پنجم شهریورماه روز بزرگداشت محمد ابن زکریای رازی (251 ه.ق-313 ه.ق) پزشک،فیلسوف وشیمیدان بزرگ ایرانی است که آثار ماندگاری در زمینه پزشکی،شیمی و فلسفه نوشته است وبه عنوان کاشف الکل وجوهرگوگرد(اسیدسولفوریک)مشهوراست. به گفته جورج سارتن ،پدرتاریخ علم، رازی "بزرگترین پزشک اسلام وقرون وسطی بود." این دانشمند ایرانی بدلیل اینکه کتابهای خود را به زبان عربی(زبان اسلامی) می نوشت،نزد غربیان به جالینوس عرب نیز مشهور بوده است.

نام وی محمد و نام پدرش زکریا و کنیه‌اش ابوبکر است. مورخان شرقی در کتاب‌هایشان او را محمد بن زکریای رازی خوانده‌اند، اما اروپائیان و مورخان غربی از او به نام‌های رازس Rhazes=razes)) و ( الرازی Al-Razi  (در کتاب‌های خود یاد کرده‌اند. به گفته ابوریحان بیرونی وی در شعبان سال ۲۵۱ هجری (۸۶۵ میلادی) در ری (شهر ری  جنوب تهران) متولد شده و دوران کودکی و نوجوانی‌ و جوانی‌اش دراین شهر گذشت. چنین شهرت دارد که در جوانی عود می‌نواخته و گاهی شعر می‌سروده‌است. بعدها به کار زرگری مشغول شد و پس از آن به کیمیاگری روی آورد، وی در سنین بالا علم طب را آموخت. بیرونی معتقد است او در ابتدا به کیمیا اشتغال داشته و پس از آن‌که در این راه چشمش در اثر کار زیاد با مواد تند و تیزبو آسیب دید، برای درمان چشم به پزشکی روی آورد. . در کتاب‌های مورخان اسلامی آمده‌است که رازی طب را در بیمارستان بغداد آموخته‌است.

درایران به پاس خدمات این پزشک و داروساز بزرگ روز پنجم شهریور بنام  روز داروسازی نامگذاری شده است.یاد این دانشمند بزرگ گرامی باد.