تقلید غـــرب
شــرق را از خــود بـَرَد، تقلید غـــرب بایــد ایــن اقـــوام را، تنقـیــــد غــــرب
قوّت مغـــرب، نه از چــنگ و ربـــاب نی ز رقــص دخـــتــــــران بی حجـاب
نی ز سِحــرِ، سـاحــــــران لاله روست نی زعریان ساق و، نی از قطع مـوست
محـکمـــی او را، نـه از لادیـنــــی است نـی فـروغــش، از خط لاتـیـنـــــی است
قــوّت افـــرنگ، از عـــلم و فـــن است از همیــن آتش، چـــراغش روشن است
حکمت از قطـع و، برید جــامــه نیست مـانع عــلم و هنــــر، عمـّـامــه نیست
عــلم و فـن را، ای جوان شوخ و شنگ مغــــــز مــیبـــاید، نــه ملبوس فرنگ
فکــــــر چــالاکـــی اگر داری، بس است طبــــــع دَرّاکـــــی اگـر داری،بس است
علامه اقبال لاهوری