ولادت حضرت فاطمه معصومه(ع)

٢٨مهرماه١٣٨٨برابربا اول ذیقعده سالروز ولادت حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام دختر امام موسی کاظم(ع)  وخواهر امام رضا(ع) است. آن حضرت دراول ماه ذیقعده سال 173 هجری قمری در مدینه منوره بدنیا آمد. امام رضا(ع) اورا معصومه خطاب کرد. پدر آن حضرت امام موسی ابن جعفر(ع) ومادرش نجمه نام داشت. نام‏های دیگر حضرت معصومه(س) که هر کدام آیینه رفتار، منش و شخصیت حضرت است، عبارتند از: حمیده، صدیقه، تقیّه و رضیّه و ... بهمین مناسبت ولادت آن حضرت را به همه پیروان اهل بیت علیهم السلام تبریک وتهنیت می گوییم.

با آمدن حضرت امام رضا(ع) به سوی ایران(شهرطوس) پس از مدتی خواهر او حضرت معصومه(ع) نیز با کاروانی چهارصدنفری عزم ایران کردتا به برادرش حضرت رضا(ع) بپیوندد.

دربین راه ودر نزدیکی شهر ساوه مأموران مأمون عباسی و عده‏ای از دشمنان اهلبیت(ع) بی رحمانه به کاروان  ایشان هجوم آوردند. عده‏ای زخمی، عده‏ای - شهید و عده‏ای  هم متواری شدند.

خبر حمله چپاولگران به کاروان نوادگان خاندان عصمت و طهارت(ع) به گوش مردم قم رسید. آنان که از روزها قبل، ورود حضرت معصومه(س) را انتظار می‏کشیدند، با شنیدن این خبر ناگوار، برای شهدا سوگواری کردند و تعدادی از سواران به همراه کجاوه‏ای برای نجات بانوی مکرّمه به سوی ساوه تاختند. در نیمه راه بانویی سرگردان و سوگوار دیدند. سواران جلو رفتند و از او پرسیدند: شما کیستید؟حضرت کمی تأمل کرد و فرمود: «من معصومه ‏ام ، خواهر امام رضا(ع) .» سرانجام در 23 ربیع الاول 201 ه..ق کجاوه حامل حضرت فاطمه معصومه (س) پدیدار شد. حضرت با استقبال گرم و پرشور و پرمهر اهالی قم، که در راس آنان موسی بن خزرج قرار داشت، وارد قم شد. شانزده روز از اقامت بانوی عصمت در شهر قم گذشت. هر بار به محراب عبادت جلوس می‏کرد و پیشانی بر خاک می‏نهاد، و از فراق برادر همچنان می‏گریست. در این چند روز بانوان با فضیلت قم به دیدار ایشان می‏آمدند و او را در سوگ عزیزان از دست رفته‏اش تسلیت می‏گفتند.

هفدهمین روز از اقامت آن حضرت در قم یعنی دهم ربیع الثانی سال 201 ه.ق روزی بود که باغ گلِ سرخ را باد زمستانی ویران کرد وآن حضرت به دیار باقی شتافت. موسی بن خزرج  که مهمان دار حضرت فاطمه معصومه(س) در قم بود. پس از رحلت آن حضرت یکی از املاک، خود را، که بابلان نام داشت، برای مدفن آن حضرت مهیّا کرد. در آن زمین متبرک سردابی حفر کردند و پیکر پاک حضرت را در آنجا دفن کردند که هم اکنون زیارتگاه شیعیان ایران وجهان است.روحش شادباد.

ولادت حضرت علی اکبر(ع)

روز١٢مردادماه ١٣٨٨ برابربا١١ شعبان سالروز ولادت حضرت علی اکبر(ع) فرزند بزرگ حضرت امام حسین (ع) است.این روز فرخنده برهمه مسلمانان مبارک باد.

                          

حضرت علی اکبر(ع)  در مدینه متولد شد. مادر بزرگوار ایشان لیلا دختر ابى مره می باشد. لیلا زمانى چند در خانه امام حسین (ع) به سر برد و روزگارى در زیر سایه ایشان بزیست.

لیلا براى امام حسین(ع) پسرى آورد، رشید، دلیر، زیبا، شبیه ترین کس به رسول خدا صلى الله علیه و آله. رویش روى رسول ، خویش خوی رسول ، گفت و گویش گفت و گوى رسول خدا(ص) ؛ هر کسى که آرزوى دیدار رسول خدا را داشت بر چهره پسر لیلا مى نگریست تا آنجا که پدر بزرگوارش می فرماید :هرگاه مشتاق دیدار پیامبر مى شدیم به چهره او مى نگریستیم.به همین جهت روز عاشورا وقتى اذن میدان طلبید و عازم جبهه پیکار شد، امام حسین(ع) چهره به آسمان گرفت و گفت: اللهم اشهد على هؤلاء القوم فقد برز الیهم غلام اشبه الناس برسولک محمد خلقا و خلقا و منطقا و کنا اذا اشتقنا الى رؤیة نبیک نظرنا الیه.

یعنی" خدایابراین قوم گواه باش .همانا جوانی درمقابل آنان مبارزه می کندکه شبیه ترین مردم ازنظرظاهری وجسمی وخلق وخوی وگفتار به فرستاده توست وهرگاه مشتاق دیدن پیامبرت بودیم به چهره این جوان می نگریستیم".
حضرت علی اکبر(ع) در کربلا حدود 25 سال داشت.برخی راویان سن ایشان را 18 سال و 20 سال هم گفته اند. او اولین شهید عاشورا از بنى هاشم بود.

ولادت حضرت امام زین العابدین(ع)

ششم مردادماه ١٣٨٨ برابرباپنجم شعبان سالروز ولادت حضرت امام زین العابدین(ع) سیدالساجدین برهمه شیعیان آن حضرت مبارک باد.

                       

حضرت امام علی بن الحسین ملقب به سجاد چهارمین امام شیعیان است. او در پنجم شعبان  سال ٣٨ هجری قمری و یا به قولی ۱۵ جمادی الاول سال ۳۶ هجری قمری متولد شد. مادرش به اعتقاد بسیاری از شیعیان شهربانو دختر یزدگرد سوم ساسانی (پادشاه ایران) بود. ولی در روایت‌هایی مادر وی کنیزی از اهالی سند دانسته شده‌است. نام این کنیز را غزاله یا سُلافه آورده‌اند.(درمورد ولادت یا شهادت ویا وفات ائمه روایات مختلفی وجود دارد.لذا دررابطه با تاریخهای اشاره شده باید به منبع مربوطه توجه نمود.)

کنیهٔ ایشان «ابومحمّد» و «ابوالحسن ثانی» است. القابشان نیز «زین العابدین»، «سجّاد»، «سید العابدین»، «زکی»، «امین» و «ذو الثّفنات» می‌باشد.

او دو سال در دوران امامت حضرت علی(ع)  ، ۱۰ سال در دوران امامت حضرت امام حسن (ع) و یازده سال در دوران امامت پدرش حضرت امام حسین(ع) زیست.

ولادت حضرت اباالفضل العباس(ع)

پنجم مردادماه1388برابرباچهارم شعبان سالروز ولادت حضرت اباالفضل العباس(ع) پرچمداروسپهسالارکربلای حسینی است. او درکربلا اوج وفاداری به امام خود حضرت امام حسین (ع) را به نمایش گذاشت .آنجاکه برلب ساحل رود فرات خود لب تشنه بود ولی بخاطر تشنگی فرزندان امام حسین (ع) از نوشیدن آب خودداری کرد ودرراه رساندن مشک آب به خاندان رسالت دو دستش را قطع کردند.سلام براو وبردوستداران اهل بیت پیامبر(ص).این روز درایران بنام روز جانباز نامگذاری شده است.این روز فرخنده بر همه مسلمانان وبویژه جانبازان عزیزایران مبارکباد.

                                 

پدرحضرت اباالفضل العباس  حضرت علی(ع) ومادرش «فاطمه»، دختر حزام بن خالد بود نیاکان فاطمه همه از دلیرمردان بودند.او از طرف مادر نیز دارای نجابت خانوادگی و اصالت و عظمت بود. او را فاطمة کلابیّه می گفتند و بعدها به «امّ‏ البنین» شهرت یافت، یعنی مادرِ پسران،  ام البنین چهار پسر به ‏دنیا آورد که عبّاس یکی از آنان بود ثمرة ازدواج حضرت علی(ع) با او، چهار پسر رشید بود به نامهای: عبّاس ، عبدالله، جعفر و عثمان، که هر چهار تن سالها بعد در حادثة کربلا به شهادت رسیدند. عباس ، نخستین ثمرة این ازدواج پر برکت و بزرگترین پسر امّ البنین بود.فاطمة کلابیه (امّ البنین) زنی دارای فضل و کمال و محبّت به خاندان پیامبر بود و برای این دودمانِ پاک، احترام ویژه ‏ای قائل بود. این محبت و مودّت و احترام، عمل به فرمان قرآن بود که اجر رسالت پیامبر را «مودّت اهل بیت» دانسته است. او برای حسن ، حسین، زینب و امّ کلثوم، یادگاران عزیز حضرت زهرا (س) ، مادری می‏کرد و خود را خدمتکار آنان می‏دانست. وفایش نیز به امیرالمؤمنین(ع) شدید بود. پس از شهادت علی(ع) به احترام آن حضرت و برای حفظ حرمت او، شوهر دیگری اختیار نکرد، با آن که مدّتی نسبتاً طولانی (بیش از بیست سال) پس از آن حضرت زنده بود.

ولادت حضرت امام حسین(ع)

چهارم مردادماه ١٣٨٨برابربا سوم شعبان سالروز ولادت حضرت امام حسین(ع)سیدالشهدا برهمه پیروان اهل بیت پیامبر وهمه آزادگان وظلم ستیزان مبارک باد.

                                

صبح‏گاه سوم شعبان سال چهارم هجرت، دومین فرزند برومند علی و فاطمه علیهماالسلام در خانه‏ی وحی و ولایت، دیده به جهان گشود و خانه‏ی زهرای اطهر علیهاالسلام به نور جمال این نوگل باغ نبوت و ولایت و چراغ فرزندان آسمان رسالت و امامت، معطر و روشن شد. آن گاه که خبر ولادتش به پیامبر خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله رسید، به خانه‏ی فاطمه علیهاالسلام آمد و به اسماء فرمود تا آن کودک را بیاورد .اسماء، او را در پارچه‏ای سپید پیچید و خدمت رسول خدا برد. پیامبر در گوش راست او، اذان و در گوش چپش، اقامه گفت.

امام حسین علیه‏السلام در سوم شعبان سال چهارم هجری با ولادت خود جهان را نورانی ساخت و عطر حضور خود را در گیتی گستراند. آن حضرت حدود شش سال در کنار پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله و مادرش حضرت زهرا علیهاالسلام بود و سپس نزدیک به سی سال دوره همراهی با پدرش امام علی علیه‏السلام  را سپری کرد. پس از آن، در زمان امامت امام حسن مجتبی علیه‏السلام ، ده سال یاور ایشان بود و به وی بسیار احترام می‏گذاشت.

بعد از آن، ده سال دوره حکومت معاویه را تحمل کرد و سپس در آغاز حکومت نامشروع یزید، بیعت با او را نپذیرفت و به قیام برخاست و همراه با یاران باوفایش، در 57 سالگی به شهادت رسید.

   حسین (ع) ؛ وارث پیامبران

در زیارت‏نامه معروف «وارث» (که امام صادق علیه‏السلام آن را به جابرجعفی آموخت و فرمود: با این زیارت‏نامه، امام حسین علیه‏السلام را زیارت کن)، آمده است:

«امام حسین علیه‏السلام » وارث (کمالات) آدم، نوح، ابراهیم، موسی، عیسی، محمد و امیرالمؤمنین علی و حسن علیهم‏السلام است. حسین (ع) وصی پاک پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله است. حسین (ع) برپا کننده‏ی نماز و ادا کننده‏ی زکات و مجری امر به معروف و نهی از منکر است. حسین (ع) نوری است از صلب‏های بزرگ و رحم‏های پاک. او هرگز به آلودگی‏های جاهلیت نیالوده است. او از ستون‏های دین و رکن‏های مؤمنان است.

 

عید مبعث پیامبربزرگ اسلام

                                  

٢٩تیرماه ١٣٨٨ برابربا ٢٧ ماه رجب سالروز بعثت  پیامبراعظم اسلام , حضرت محمد مصطفی(ص) روزطلوع سعادت وآزادی انسانها وازبین رفتن فسادها وزنده به گور کردنهاوآغازهمه خوبیهاوپایان همه بدیها بررهروان پیام آورمهر و رحمت , او که رحمه^.."للعالمین بود مبارک باد. روزبعثت آن بزگواربرهمه مسلمانان بلکه برتمام بشریت مبارک باد.

: ندای وحی براونازل شدکه 

اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ. خَلَقَ الإنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ.اقْرَأْ وَرَبُّکَ الأکْرَمُ.

الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ.عَلَّمَ الإنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ.

یعنی بخوان بنام پروردگارت که همه را آفرید.اوکه انسان را ازخون بسته آفرید.بخوان, سوگندکه پروردگارت کریمترین است.اوکسی است که باقلم آموزش داد.به انسان آنچه رانمی دانست آموخت.

ســتاره‌ای  بدرخشید  و  ماه   مجلس  شد          دل   رمیده  ما  را  انیس  و  مونس  شد

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت          به غمزه  مسئله  آموز  صد  مدرس  شد

به  بوی  او دل   بیمار عاشقان  چو  صبا          فدای عارض  نسرین و چشم  نرگس  شد

به صدر مصطبه‌ام می‌نشاند اکنون دوست          گدای  شهر  نگه  کن که  میر مجلس شد

طربســـرای  محبت  کنون  شود  معمــور          که  طاق  ابروی  یار  منش  مهندس  شد

لب  از  ترشح  می  پاک  کن  برای   خدا          که خاطرم به هزاران  گنه  موسوس  شد

کرشمه  تو  شـــرابی  به عاشقان  پیمود           که علم  بی‌خبر افتاد  و عقل  بی ‌حس شد

چو زر عزیز  وجود است  شعر من  آری          قبـــول  دولتیان  کیمیــــای  این  مس  شد

خیال آب  خضر بست  و جام  کیخســــرو           به جرعه نوشی  سلطان  ابوالفوارس شد

ز راه  میـــکده  یاران  عنان  بگردانیــــد          چرا که حافظ از این راه رفت و مفلس شد

    بَلَغَ    العُلــی   بِکمالِهِ                                            کَشَفَ  الدُّجی بِجمالِهِ

حَسُنتْ جَمیعُ خِصالِهِ                                             صــلّوا  علیــــه و  آله

 از بلور ماه، لبخند مهر می‏تراوید. غار حرا تجلّی‏گاه نور بود. جبرئیل امین، گل‏واژه‏های وحی را منتشر می‏کرد. در آن‏شب، محمّد صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم بر سریری می‏نشست که عرش نبوّت بود. او در آن جغرافیای زمین، راه تاریخ را می‏گشود و چراغ خورشید را می‏آویخت تا راه ما را تا فرجام، راهنما باشد. در سال‏روز مبعث هنوز هم شکوه آن خاطره، جام زیستنمان را سرشار می‏کند و شکوفه‏های شادی را در دلمان شکوفا می‏سازد.

سالروزشهادت حضرت امام موسی کاظم(ع)

٢٧ تیرماه ٨٨ برابربا ٢۵ ماه رجب سالروز شهادت حضرت امام موسی کاظم(ع) برتمامی مسلمانان بویژه پیروان اهل بیت پیامبراکرم تسلیت باد.

هفتمین امام شیعیان حضرت موسی بن جعفر علیه السلام در هفتم ماه صفر سال 128 هجری قمری در ابواء متولد گردید.
پدر بزرگوارش حضرت امام جعفر صادق علیه السلام و مادر گرامیش حمیده است.
نام مبارکش موسی و القاب و کنیه هایش متعدد است؛ مشهورترین لقبش کاظم و صابر و معروف‌ترین کنیه‌اش ابوالحسن است. نقش نگین انگشتری‌اش جمله حسبی الله بوده است.

 پس از شهادت جانگداز امام صادق، موسی بن جعفر علیه السلام در سن بیست سالگی مسؤولیت بزرگ امامت و هدایت امّت را در یکی از بحرانی‌ترین دوران‌ها به دوش گرفت.

  امام علیه السلام سرانجام در بیست و پنجم رجب سال 183 هجری قمری در پنجاه و پنج سالگی با خرمای زهرآلوده به دستورهارون عباسی توسط فردی بنام   سندی ابن شاهک به شهادت رسید.

سالروز وفات حضرت زینب (س)

17تیرماه 88 برابربا 15 ماه رجب سالروز وفات شیرزن کربلا , حضرت زینب کبری (س)برهمه دوستداران اهل بیت رسول الله وخاندان رسالت تسلیت باد.

حضرت زینب علیها السلام در پنجم جمادی الاولی سال پنجم هجرت در مدینه منوره چشم به جهان گشود . مادرش فاطمه زهرا سلام الله علیها و پدرش امام علی علیه السلام بود. او را ام کلثوم کبری، و صدیقه صغری می‏نامیدند . از القاب آن حضرت، محدثه ، عالمه و فهیمه بود . 

حضرت زینب در پنج‏ سالگی مادر خود را از دست داد و از همان دوران طفولیت ‏با مصیبت آشنا گردید . در دوران عمر با برکت ‏خویش، مشکلات و رنج‏های زیادی را متحمل شد، از شهادت پدر و مادر گرفته تا شهادت برادران و فرزندان، و حوادث تلخی چون شهادت برادرش سیدالشهدا امام حسین (ع)و 72 تن دیگرازشهدای کربلاواسارت و . . . را تحمل کرد . این سختی‏ها از او فردی صبور و بردبار ساخته بود.

 نسب نبوی، تربیت علوی، و لطف خداوندی از او فردی با خصوصیات و صفات برجسته ساخته بود، طوری که او را «عقیله بنی هاشم‏» می‏گفتند . با پسر عموی خود «عبد الله بن جعفر» ازدواج کرد و ثمره این ازدواج فرزندانی بود که دو تن از آن‏ها (محمد و عون) در کربلا، در رکاب ابا عبد الله الحسین علیه السلام شربت‏ شهادت نوشیدند.

  نظر معروف این است که آن حضرت پس از شهادت امام حسین علیه‏السلام بیش از یک سال و نیم زندگی نکرد و در 15 رجب سال 62 هجری قمری، در 56 سالگی از دنیا رفت و مرقد مطهر ایشان در سوریه می باشد.

سالروزفاجعه هفتم تیر۱۳۶۰

فاجعه هفتم تیر 1360هجری شمسی یکی ازوقایع مهم دوران بعداز انقلاب اسلامی ایران است که دراین فاجعه با انفجارمحل دفترمرکزی حزب جمهوری اسلامی توسط منافقین دکترسید محمدحسینی بهشتی وهفتادودونفرازیاران ایشان ویاران امام خمینی بطرزفجیعی به شهادت رسیدند.

 

         تقابل بین نیروهای خط امام (ره) و بنی صدر پس از انتخاب نخست وزیر و کابینه نیز همچنان ادامه یافت و در زمستان 1359 دور تازه ای از منازعات شروع شد. در آخرین روزهای پاییز 1359، سخنرانی احمد سلامتیان و حسن لاهوتی اشکوری از یاران نزدیک بنی صدر در مشهد باعث مناقشات و درگیری هایی بین هواداران دو گروه شد و در اسفند ماه همان سال نیز با سخنرانی 14 اسفند رئیس جمهور در دانشگاه تهران، این منازعات شدت گرفت. با شدت گرفتن اختلافات در نوروز 1360، هیئتی از سوی حضرت امام خمینی، مسئول رسیدگی به اختلافات پیش آمده شد و به روزنامه ها اخطار شد که از انتشار مواردی که باعث آشوب می-شود، خودداری کنند. اما شروع کار این هیئت، هیچ تاثیری در جلوگیری از توسعه تحریکات و اغتشاشات نداشت. در این میان روابط میان بنی صدر با سازمان مجاهدین خلق گسترده تر شد و سازمان مذکور هم که موجودیت خود را در گروی حفظ بنی صدر بر مسند قدرت می دید، در 18 خرداد 1360، حمایت کامل و یکپارچه خود را از وی اعلام کرد. در این زمان، سازمان مجاهدین خلق طی اعلامیه هایی به توهین و تهمت به نهادهای انقلابی و مسئولان پرداخت؛ از جمله پس از عزل بنی صدر از فرماندهی کل قوا در 20 خرداد 1360 توسط امام خمینی ، نیز طی اطلاعیه ای ضمن حمایت از بنی صدر، خواستار حراست از جان رئیس جمهور شده بود. در این اطلاعیه آمده بود: « مجاهدین خلق ایران با اخطار قاطع انقلابی علیه هرگونه سوء نیت به جان رئیس جمهور، از تمامی خلق قهرمان ایران، آمادگی و حضور دائم در صحنه ها و مقاومت پیگیر را طلب نموده و در این شرایط حمایت از شخص رئیس جمهور و حفاظت از جان او را یک وظیفه مبرم انقلابی در سراسر کشور تلقی می کند.»
همزمان با تصویب طرح عدم کفایت سیاسی بنی صدر از سوی مجلس شورای اسلامی، سازمان مجاهدین خلق یک بار دیگر با حمایت از وی، طی اعلامیه ای تهدید آمیز، نمایندگان را از شرکت در جلسه بررسی عدم صلاحیت رئیس جمهور برحذر داشت. در این اطلاعیه آمده بود: «... سازمان مجاهدین خلق ایران به تمامی نمایندگان که در مجلس حضور می یابند، نسبت به کلیه عواقب گسترده عزل رئیس جمهور در فضای هیستریک ارتجاعی حاکم، زنهار می دهد. از این رو با یاد آوری مجالس و ادوار قانون گذاری که در تاریخ معاصر ایران به استقرار دیکتاتوری منجر شده است، ما به فرد فرد نمایندگان حاضر و به ویژه آنها که نسبت به سرنوشت مردم ایران احساس مسئولیت می کنند، تذکر می دهیم که خود را شایسته لعن و نفرین ابدی ملت ایران نساخته و مرعوب صحنه های ساختگی چماق داران در برابر مجلس نشوند.»
با وجود این، روز سه شنبه 30/3/1360 طرح عدم کفایت سیاسی بنی صدر در مجلس شورای اسلامی بررسی گردید و با 177 رای موافق، 12 رای ممتنع و یک رای مخالف تصویب شد و روز اول تیرماه، حضرت امام خمینی حکم عزل بنی صدر را از مقام ریاست جمهوری صادر کرد.
سازمان مجاهدین خلق پس از این وقایع، در 30 خرداد 1360، اعلام کرد که فعالیت های این سازمان وارد فاز نظامی شده است و اعضای این گروه که مسلح به انواع اسلحه های سرد و گرم بودند به خیابان ها ریخته و به قتل و جرح مردم و پاسداران کمیته و نیروهای انتظامی و تخریب اموال عمومی پرداختند. ترورهای کور یکی دیگر از استراتژی های سازمان در این زمان بود. موج این ترورها به قدری گسترده بود که از مردم عادی در کوچه و خیابان تا مسئولین مملکتی را در بر گرفت. در ششم تیر ماه سال 1360 جواد قدیری یکی از عوامل سازمان منافقین در مسجد اباذر تهران با بمب گذاری به حضرت آیت الله خامنه ای سوء قصد نمود که البته این ترور نافرجام ماند. روز بعد یعنی هفتم تیرماه، سازمان توسط عامل نفوذی خود محمد رضا کلاهی در حزب جمهوری اسلامی، دفتر مرکزی حزب واقع در سرچشمه تهران را منفجر کردند که به شهادت  آیت الله بهشتی  و 72 تن از پیروان خط امام منجر شد.

برگرفته ازسایت شهدای هفتم تیر به نشانی:

http://www.haftetir.ir/Pages/Main/Tragedy.aspx

ازفرمایشات حضرت امام خمینی درمورد شهید بهشتی :" بهشتی یک ملت بودبرای ملت ما"و بیان دیگر ایشان نقل به مضمون این است که:"آنچه درمورد دکتربهشتی برای من مهم وناراحت کننده است که شهادت ایشان درمقابل آن ناچیزاست مظلومیت ایشان است."

جمله معروف شهیددکتربهشتی :" ماشیفتگان خدمتیم نه تشنگان قدرت."

 

ویژگی های شهید بهشتی

1- نخستین ویژگی مشترک همه کارهای مطالعاتی و تحقیقاتی شهید بهشتی جهت دار بودن آنهاست.

2- دومین خصوصیت بارز در فعالیت های علمی و تحقیقاتی شهید آیت الله بهشتی جدیت و نظم ایشان در این کارهاست.

3- مسأله دیگری که به صورت ویژگی عمومی حرکات و فعالیت های ایشان در طول زندگی و از جمله در زمینه مطالعات و کارهای فرهنگی بود اعتقاد شهید بهشتی به کارهای دراز مدت پر ثمر علمی و عملی بود.

4- از اهم خصوصیات لازم برای یک فرد محقق حق گر این است که در برخورد با اندیشه و عقاید دیگران نخست سخن دیگران را خوب دریابد و شهید آیت الله بهشتی این توانایی را داشت که با حوصله و دقت نظرات دیگران را به طور کامل دریابد.

5- دیگر از ویژگی های شهید آیت الله بهشتی احترام او به نظرات دیگران بود سخن هر کس را شایسته این می دانست که مورد درنگ و تأمل قرار گیرد.

6- ویژگی دیگر شهید آیت الله بهشتی مسأله واقع بینی ایشان این خصوصیت از پیدایش افراطها و تفریطها در مسیر حرکت ایشان پیگیری می نمود.

7- متانت، کم گویی و گزیده گویی از دیگر ویژگی هایی است که در زندگی اجتماعی و در مباحثات علمی ایشان بچشم می خورد.

8- از موهبت هایی که به یمن گسترش و عمق مطالعه و تحقیق از یکسو و برخورد سالم از سوی دیگر می آید توانایی بر استدلال و اقناع اشخاص است و ایشان این خصوصیات را بحد کمال داشت.

9- بحث های  شهید بهشتی هرگز رنگ مجادله به خود نمی گرفت زیرا جدل عمدتاً وقتی صورت می گیرد که این فرد با آن فرد بخواهد نظر خویش را بدون دلیل کافی بر دیگری تحمیل کند و یا از پذیرش سخن حق او سر باز زند.

10- با وجود این مجموعه صفات کم نظیر، گستردگی و عمق معلومات  شهید بهشتی در زمینه های مختلف هیچگاه باعث این نمی شد که خویشتن را از بهره جستن از نظرات و عقاید دیگران بوسیله عجب و خویشتن بینی محروم سازد و دریچه تحقیق را بواسطه آنکه نظرش در بسیاری از موارد از دیگران صائب تر است بر روی خود ببنندد.

11- ویژگی مهم دیگر شهید بهشتی که در آثار و بحثهای ایشان بطور بارزی بچشم می خورد توانایی جمع بندی بسیار خوبشان بود. ایشان گاه از میان اندیشه ها و سخنان متضاد، نقاط مشترک را درمی یافت و بر همان پایه مشترک استدلال خویش را بنا می کرد.

12- در بحث های عمومی و یا در بحث با جمع های خاص آهنگ بحثهای ایشان هدایتگرانه است نه آنکه در برخورد با عقاید مخالف بسرعت چماق تکفیر بلند شود و مانع هرگونه اندیشه دیگران گردد.

13- نکته قابل تأمل در زندگی علمی و تحقیقاتی شهید آیت الله بهشتی آنست که ایشان دیر دست به نوشتن می زد و پس از تعمق بسیار همراه با وسواس لازم برای یک کار علمی اقدام به انتشار آن می نمود و بدین جهت هم کمتر نیاز به تجدید نظر داشت. 

منبع : سایت شیفتگان خدمت به نشانی:

http://shiftegan-e-khedmat.blogsky.com/1386/04/07/post-37

ولادت حضرت امام محمدباقر(ع)

سوم تیرماه برابربا اول ماه رجب سالروز ولادت حضرت امام محمدباقر علیه السلام (باقرالعلوم) امام پنجم شیعیان برهمه مسلمانان وپیروان آن بزرگوارودوستداران اهل بیت پیامبرمبارک باد.

امام محمدباقر علیه‏السلام ، فرزند سید ساجدین، زین العابدین علی‏بن‏الحسین علیه‏السلام است. مادر حضرت، فاطمه دختر امام حسن مجتبی است، بدین سبب، امام محمدباقر تنها نواده هاشم، جد بزرگوار ایشان است که پدر و مادر او نیز هر دو هاشمی هستند و تنها علوی است که پدر و مادرش نیز علوی هستند. مادرش زنی صدیقه بود که امام صادق علیه‏السلام ، در حق ایشان فرمود: «در خاندان امام حسن علیه‏السلام زنی چون او دیده نشد.»

دوران جوانی و بزرگ سالی امام باقر (ع)، با اواخر حکومت اموی هم زمان شد، به طوری که دیگر حکومت، اقتدار پیشین را نداشت؛ هر چند آزار مؤمنان، بویژه امام محمدباقر علیه‏السلام در دستور کار حکومت بود، اما تزلزل حکومت فضا را برای گسترش فعالیت‏های امام مناسب کرده بود. کم کم ایشان توانست نشست‏های پرباری را برای احیای اسلام ناب محمدی صلی‏الله‏علیه‏و‏آله تشکیل دهد که از سراسر مملکت‏های اسلامی شاگردان ممتازی تربیت کنند.