روز12آذرماه برابربا15ذیحجه سالروز ولادت حضرت امام علی النقی(ع)(امام هادی) دهمین پیشوای شیعیان جهان است .بدین مناسبت میلادآنحضرت رابه همه شیعیان وپیروان اهل بیت عصمت وطهارت تبریک می گوییم.
امام ابوالحسن علی النقی هادی (ع) ملقب به امام" هادی" ، دهمین پیشوای شیعیان در نیمه ذیحجه سال 212 هجری در اطراف مدینه در محلی به نام " صریا" متولد گشت. آن حضرت و فرزند گرامی ایشان امام حسن علیهما السلام به عسکریین شهرت یافتند، زیرا خلفای بنی عباس آنها را از سال 233 به سامرا ( عسکر) برده و تا آخر عمر پر برکتشان در آنجا، آنها را تحت نظر قرار دادند. امام هادی (ع) به لقبهای دیگری مانند: نقی، عالم، فقیه، امین و طیب شهرت داشت و کنیه مبارک ایشان ابوالحسن است. از آنجا که کنیه امام موسی کاظم(ع) و امام رضا (ع) نیز ابوالحسن بود، لذا برای اجتناب از اشتباه، ابوالحسن اول به امام کاظم (ع) ، ابوالحسن ثانی به امام رضا(ع) و ابوالحسن ثالث به حضرت هادی (ع) اختصاص یافته است.
پدر بزرگوارش امام جواد (ع) و مادرش بانوی گرامی سمانه است که بانویی با فضیلت و با تقوا بود. امام هادی (ع) در سن 6 یا 8 سالگی یعنی در سال 220 هجری، پس از شهادت امام جواد (ع) به امامت رسید. مدت 33 ساله امامت امام هادی (ع) با خلفای معتصم، واثق، متوکل، منتصر، مستعن و معتز معاصر بود.
نهم آذرماه روز بزرگداشت شیخ مفید است.او یکی از بزرگان علمای تشیع است. شیخ مفید که نامش محمد بن محمد بن نعمان بن عبدالسلام و کنیه اش ابو عبدالله است دریازدهم ذیقعده (سالروز میلاد حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا علیه السلام)درسال 336 ه .ق.درنزدیکی بغداد(کشورعراق) دیده به جهان گشود. او در کلیه فنون و علوم اسلامی تألیف و تصنیف دارد، و تقریباً از همه موضوعات علمی و دینی سخن به میان آورده و به تجزیه و تحلیل و نقض و ابرام و تخطئه و تصویب آنها پرداخته است. که اغلب آنها پاسخ سوالات گوناگون علمی بوده که از شهرها و کشورهای اسلامی از وی نموده اند، و ردّ عقاید و نظریات دانشمندان نامی عصر از فرقه های غیرشیعه بوده است. گفتهاند لقب « مفید» را علی بن عیسی معتزلی در عهد جوانی، در نتیجه مباحثه با وی به او داد. شیخ مفید در شب جمعه ۳ رمضان ۴۱۳ در بغداد، در سن ۷۵ سالگی درگذشت.
او دارای شاگردان بسیاری بود که معروفترین آنان عبارتاند از:
او آثارزیادی درزمینه های علم کلام و عقاید، درعلم فقه،اخلاق اسلامی وحدیث وسایرعلوم اسلامی تألیف نموده است.یاداین روحانی شیعی گرامی باد.
هفتم آذرماه برابربادهم ذیحجه روز عیدقربان روزقربانی نفس امّاره دربرابرفرمان حقتعالی است.این روز که یکی ازبزرگترین اعیاد اسلامی است برهمه مسلمانان مبارک باد.
عید قُربان (در عربی: عید الأضحی) یکی از روزهای فرخنده در تقویم اسلامی است.روز دهم ماه قمری ذی الحجه، مصادف با عید قربان از گرامیترین عیدهای مسلمانان است که به یاد ابراهیم و فرزندش اسماعیل، توسط بسیاری از مسلمانان جشن گرفته میشود.عید قربان که از جمله تعطیلات رسمی مسلمانان است، از یک تا چهار روز جشن گرفته میشود و در طی آن مردم با پوشیدن بهترین پوشاک خود، پس از انجام عبادات، به دید و بازدید و جشن و سرور میپردازند.
قربان از ریشه قُرب (نزدیک شدن)است.وقربانی عبارت از کارهای نیکی است که انسان بوسیله آن بخواهد خود را به رحمت خداوند نزدیک کند، بنابراین عمل نیکی که انسان انجام دهد تا بدان وسیله خویشتن را به رحمت حق تعالی نزدیک سازد آن کار را قربان گویند؛ مانند فرمایش رسول اکرم(ص) که فرمود: نماز موجب تقرّب و نزدیکی هر پرهیزکار به رحمت پروردگار است.چون حضرت ابراهیم(ع) دراین روزبرای گردن نهادن به امرخدا (که در رؤیا ازاوخواسته بود که فرزندش اسماعیل را که درسن پیری خدا به اوعطا کرده بودوبشدت به اوعلاقه مندبود ذبح کند) وابراهیم(ع) پس ازکشمکش با خواسته های درون سرانجام برخواسته های نفسانی فائق آمد و دستورخدا را برتمایلات نفسانی ترجیح داد وحاضرشد برای قرب به خدا فرزند دلبندش را ذبح کند از این رو این روز یعنی دهم ذیحجه بنام عید قربان یعنی عید اقدام جهت نزدیک شدن به خدا نامگذاری شده است. و از آن جهت که این عبادت در ساعت ضحی که به معنای ارتفاع روز و انبساط نور آفتاب است (چاشتگاه) واقع می شود روز عید قربان را عید اضحی نیز می نامند. وحجاج دراین روز درسرزمین منی باقربانی کردن گوسفند و گاو یا شتر این سنت ابراهیمی رابجا می آورندوبدین ترتیب ازاحرام خارج می شوند.
ششم آذرماه۸۸ روزعرفه است. روزعرفه روزنهم ذیحجه هرسال ویک روز قبل از عیدقربان است.روزی است که حاجیان درصحرای عرفات به راز ونیاز با خدامی پردازندوشب را درمشعرمی گذرانندوبامقدمه ای ازرازونیاز درعرفات وکسب آگاهی درمشعربرای قربانی کردن تمنیات نفسانی خود به سرزمین منی می روند وپس ازقربانی کردن وخارج شدن ازاحرام برای طردشیطان به رمی جمرات می پردازند.
در روز عرفه ، حاجیان از ظهر تا بعد از غروب آفتاب، باید در سرزمین عرفات بمانند و در آن سرزمین دعا کنند، نماز بخوانند و با خدا به راز و نیاز بپردازند. بسیاری از گناهان در روز عرفه بخشیده می شوند. روز عرفه ، روز بزرگی است. روزی که امام سوم ما، حضرت امام حسین علیه السلام در آن روز و در سرزمین عرفات دست به دعا برداشته و در جبل الرحمه درسرزمین عرفات دعای عرفه راخوانده و با اشک و ناله و زاری، با خدای خود مناجات کرده بود. امام پنجم ما، حضرت امام محمدباقر علیه السلام ، نیز در عرفات و روز عرفه ، دو دست خود را به سوی آسمان بلند کرده و از ظهر تا غروب آفتاب با خدا راز و نیاز کرده بود
روزچهارم آذرماه برابربا هفتم ذیحجه سالروز شهادت حضرت امام محمد باقر(ع) پنجمین
پیشوای شیعیان جهان است.بهمین مناسبت شهادت آن بزرگواررا به همه پیروان اهلبیت
عصمت وطهارت تسلیت می گوییم.آن بزرگواردرهفتم ذیحجه سال 114هجری قمری درسن
57 سالگی درمدینه منوره بوسیله هشام مسموم ودارفانی را وداع گفت.پیکر پاک آنحضرت
در قبرستان بقیع درکنارپدربزرگوارش حضرت امام زین العابدین(ع) به خاک سپرده شد.
۲۷ آبانماه برابربا سی ام ذیقعده سالروز شهادت حضرت امام محمدتقی(ع) نهمین پیشوای شیعیان جهان است.بدین مناسبت شهادت آنحضرت بر همه پیروان اهلبیت پیامبربزرگوار اسلام تسلیت باد.
ذیلا" خلاصه ای درموردآن بزرگوار ارائه می گردد: مقام: امام نهم نام: محمّد لقب: جواد، التقی کنیه: ابو جعفر نام پدر: علی نام مادر: خیزران روز ولادت(ه ق): 10 رجب سال 195 ه ق روز ولادت(ه ش): 23 فروردین سال 190 ه ش مکان ولادت: مدینه منوره- عربستان سعودی سلاطین زمان تولّد: محمّد امین مدت امامت(ه ق): 17 سال مدت عمر(ه ق): 25 سال روز شهادت(ه ق): 30 ذیقعده سال 220 ه ق روز شهادت(ه ش): 8 آذر سال 214 ه ش فرمانروایان زمان: معتصم قاتل: معتصم محل دفن: کاظمین-عراق تعدادفرزند پسر: 4 |
تعدادفرزند دختر: 7
اختلال و نابسامانی در هر یک از امور و شئون یک موسسه یا اداره ناشی از بی کفایتی و سوء تدبیر رئیس و مسئول آن مؤسسه یا اداره است. زیرا اگر رئیس یا مدیر یک سازمان یا موسسه کاردان ،درست ،دانا وکارآمد باشد بقیه افراد آن سازمان نیز کار رابدرستی انجام می دهند وسازمان درمجموع موفق خواهدشد. ولی اگر سر سازمان آلوده یاناکارآمد باشد زیر مجموعه سازمان هم خوب کارنمی کنند.همینطور اگر آب از سرچشمه گل آلود نباشد جویبارهای جداشده ازآن هم به آن تیرگی نمی گراید وآب جویبارهای آن زلال وپاک خواهدبود ولی اگر آب از سرچشمه گل آلودباشد جویبارهای منشعب ازآن هم گل آلود خواهندبود.عبارت مثلی بالا با آنکه ساده بنظر می رسد، ریشه تاریخی دارد و از زبان بیگانه به فارسی ترجمه شده است.توضیح بیشتر را از پیوند "آب ازسرچشمه گل آلود است" بخوانید.
روز هشتم آبانماه برابربا 11ذیقعده سالروز ولادت با سعادت حضرت امام رضا علیه السلام است.بهمین مناسبت میلادآن امام همام را به همه مسلمانان بویژه شیعیان وپیروان اهل بیت پیامبر تبریک وتهنیت می گویم.خلاصه ای درمورد آن حضرت در زیرآمده است:
نام: على.
کنیه: ابوالحسن (چون کنیه امام موسى کاظم (ع) نیز ابوالحسن است، به امام رضا(ع) ابوالحسن ثانى نیز گفته مىشود).
القاب: رضا، صابر، رضى، وفى، فاضل و صدیق.
از میان لقبهاى فوق، «رضا» شهرت بیشترى دارد. علت این که آن حضرت را «رضا» نامیدهاند، این است که پسندیده خدا در آسمان و مورد خشنودى رسول خدا(ص) و ائمه اطهار (ع) در زمین بوده و دوستان و دشمنان به اتفاق از وى خشنود و راضى بودند.
منصب: معصوم دهم و امام هشتم شیعیان.
همچنین به مدت سه سال ولیعهد مأمون عباسى بود.
تاریخ تولد: یازدهم ذیقعده سال 148 هجرى.
برخى مورخان تاریخ تولد آن حضرت را سال 151 هجرى و برخى دیگر سال 153 هجرى، پنج سال پس از وفات امام جعفر صادق(ع) دانستهاند.
محل تولد: مدینه مشرفه، در سرزمین حجاز (عربستان سعودى کنونى).
نسب پدرى: ابوالحسن، موسى بن جعفر بن محمد بن على بن حسین بن علىبن ابىطالب(ع).
نام مادر: نجمه. نامهاى دیگرى نیز براى او نقل شده است؛ مانند: تکتم، اروى، سکن، ام البنین، شقرا، خیزران، سمانه، صقر و طاهره.
این بانوى فاضله که با تربیت حمیده -مادر امام موسى کاظم(ع) - به کمالات انسانى و اخلاق اسلامى دست یافته بود، بهترین زنان عصر خویش در تعقل، دیندارى و حیا بود.
مدت امامت: از زمان شهادت پدرش، امام موسى کاظم (ع) ، در رجب سال 183، تا سال 203 هجرى، به مدت بیست سال. آن حضرت در سن 35 سالگى به امامت رسید.
تاریخ و سبب شهادت: آخر ماه صفر سال 203 هجرى به وسیله زهرى که مأمون عباسى در خراسان به آنحضرت خورانید. حضرت رضا (ع) در هنگام شهادتش، 55 ساله بود. برخى سال شهادت آن حضرت رإ؛ حح سال 205 و برخى 201 هجرى دانستهاند.
محل دفن: مشهد مقدس (در استان خراسان، در کشور ایران).
همسران: 1. سبیکه یا خیزران، مادر امام محمد تقى (ع) . 2. ام حبیبه (دختر مأمون). و چند ام ولد.
فرزندان: 1. امام محمد تقى (ع) که پس از شهادت پدرش، در سن هفت سالگى به امامت رسید.
علماى شیعه ایشان را تنها فرزند امام رضا (ع) دانسته اند؛ اما در برخى منابع، فرزندان دیگرى نیز براى آن حضرت ذکر شده است که عبارتند از: 2. ابو محمد حسن. 3. جعفر. 4. ابراهیم. 5. حسن. 6. عایشه. 7. فاطمه.
پس از نبرد میان امین و مأمون، فرزندان هارون الرشید، براى به دست آوردن منصب خلافت و پیروزى نهایىِ مأمون بر امین، در سال 201 هجرى امام رضا (ع) به اجبار و اکراه مأمون به ولایتعهدى وى برگزیده شد. مأمون با این که در ظاهر براى امام رضا (ع) احترام ویژهاى قائل بود و ایشان را بر همگان، از جمله علویان و عباسیان، مقدم مىداشت، اما در ضمیر خود، به مقام علمى و اجتماعى آن حضرت حسد مىبرد و کینه ایشان را در دل داشت. سرانجام نیز با توطئهاى پنهان، آن حضرت را به شهادت رساندوهمانطورکه گفته شد مرقدمطهر آن حضرت درمشهدمقدس زیارتگاه شیعیان جهان است.
٢٨مهرماه١٣٨٨برابربا اول ذیقعده سالروز ولادت حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام دختر امام موسی کاظم(ع) وخواهر امام رضا(ع) است. آن حضرت دراول ماه ذیقعده سال 173 هجری قمری در مدینه منوره بدنیا آمد. امام رضا(ع) اورا معصومه خطاب کرد. پدر آن حضرت امام موسی ابن جعفر(ع) ومادرش نجمه نام داشت. نامهای دیگر حضرت معصومه(س) که هر کدام آیینه رفتار، منش و شخصیت حضرت است، عبارتند از: حمیده، صدیقه، تقیّه و رضیّه و ... بهمین مناسبت ولادت آن حضرت را به همه پیروان اهل بیت علیهم السلام تبریک وتهنیت می گوییم.
با آمدن حضرت امام رضا(ع) به سوی ایران(شهرطوس) پس از مدتی خواهر او حضرت معصومه(ع) نیز با کاروانی چهارصدنفری عزم ایران کردتا به برادرش حضرت رضا(ع) بپیوندد.
دربین راه ودر نزدیکی شهر ساوه مأموران مأمون عباسی و عدهای از دشمنان اهلبیت(ع) بی رحمانه به کاروان ایشان هجوم آوردند. عدهای زخمی، عدهای - شهید و عدهای هم متواری شدند.
خبر حمله چپاولگران به کاروان نوادگان خاندان عصمت و طهارت(ع) به گوش مردم قم رسید. آنان که از روزها قبل، ورود حضرت معصومه(س) را انتظار میکشیدند، با شنیدن این خبر ناگوار، برای شهدا سوگواری کردند و تعدادی از سواران به همراه کجاوهای برای نجات بانوی مکرّمه به سوی ساوه تاختند. در نیمه راه بانویی سرگردان و سوگوار دیدند. سواران جلو رفتند و از او پرسیدند: شما کیستید؟حضرت کمی تأمل کرد و فرمود: «من معصومه ام ، خواهر امام رضا(ع) .» سرانجام در 23 ربیع الاول 201 ه..ق کجاوه حامل حضرت فاطمه معصومه (س) پدیدار شد. حضرت با استقبال گرم و پرشور و پرمهر اهالی قم، که در راس آنان موسی بن خزرج قرار داشت، وارد قم شد. شانزده روز از اقامت بانوی عصمت در شهر قم گذشت. هر بار به محراب عبادت جلوس میکرد و پیشانی بر خاک مینهاد، و از فراق برادر همچنان میگریست. در این چند روز بانوان با فضیلت قم به دیدار ایشان میآمدند و او را در سوگ عزیزان از دست رفتهاش تسلیت میگفتند.
هفدهمین روز از اقامت آن حضرت در قم یعنی دهم ربیع الثانی سال 201 ه.ق روزی بود که باغ گلِ سرخ را باد زمستانی ویران کرد وآن حضرت به دیار باقی شتافت. موسی بن خزرج که مهمان دار حضرت فاطمه معصومه(س) در قم بود. پس از رحلت آن حضرت یکی از املاک، خود را، که بابلان نام داشت، برای مدفن آن حضرت مهیّا کرد. در آن زمین متبرک سردابی حفر کردند و پیکر پاک حضرت را در آنجا دفن کردند که هم اکنون زیارتگاه شیعیان ایران وجهان است.روحش شادباد.
این عبارت که به صورت ضرب المثل درآمده و عارف و عامی به آن استناد و تمثیل می کنند، در موارد حمایت و جانبداری از کسی یا جمعیتی به کار میرود، فی المثل گفته می شود: «از کثرت پاکدلی و عطوفت سنگ هر ضعیفی را به سینه میزند و از هر ناتوانی هواداری می کند.» یا «چرا این همه سنگ فلانی را به سینه می زنی؟» که در هر دو صورت مبین حمایت و غمخواری و جانبداری است که از طرف شخصی نسبت به شخص یا افراد و جمعیتهای دیگر ابراز می شود. درمورد منشأ این ضرب المثل توضیح "سنگ کسی را به سینه زدن" را ببینید.