24خردادبرابربا اول ماه رجب سالروز ولادت حضرت امام محمدباقر(ع) امام پنجم شیعیان جهان است. دربرخی روایات ولادت آن حضرت سوم ماه صفرآمده است. این زادروز فرخنده برهمه مسلمانان بویژه شیعیان مبارکباد.
امام محمدباقر (ع) ، فرزند امام زین العابدین علیبنالحسین (ع) است. مادر حضرت، فاطمه دختر امام حسن مجتبی(ع) است.
نام شریف آن حضرت محمد و کنیه آن جناب ابوجعفر و القاب شریفش: باقر، شاکر و هادی است؛ مشهورترین آنها باقر است.باقردرلغت بمعنای شکافنده است.امام پنجم را باقرالعلوم مینامندیعنی شکافنده علوم.اونقش زیادی درمبارزه با احادیث جعلی یا اسراییلیات داشت.
شیخ صدوق در علل الشرایع به نقل از عمرو بن شمر آورده است: از جابر جعفى پرسیدم چرا به امام پنجم ، باقر مىگفتند؟ گفت: «چون علم را مىشکافت و اسرار آن را آشکار مىکرد» .در مناقب ابن شهر آشوب نوشته شده است: گفتهاند براى هیچ یک از فرزندان حسن(ع) و حسین (ع) این اندازه از علوم، از قبیل تفسیر و کلام و فتوا و احکام و حلال و حرام فراهم نشد که براى امام باقر (ع) .
پانزدهم خرداد سالروز قیام ۱۵ خردادسال۴۲ است.
در سحرگا پانزدهم خرداد سال 1342، دژخیمان رژیم ستم شاهی به خانه امام خمینی رحمة الله علیه یورش بردند. آنها امام را که سه روز پیش از آن، به مناسبت عاشورای حسینی در مدرسه فیضیه، در سخنرانی کوبنده ای ، از جنایات شاه و اربابان آمریکایی و اسرائیلی او پرده برداشته بود، دستگیر و دور از چشم مردم، به زندانی در تهران منتقل کردند.
به دنبال انتشار خبر بازداشت امام خمینی اعتراضات گستردهای در قم، تهران، ورامین، مشهد و شیراز برگزار شد که با شعارهایی بر ضد شاه و در طرفداری از امام همراه بود. مأموران نظامی که در نقاط مرکزی و حساس شهرهای قم و تهران مستقر بودند به روی تظاهر کنندگان آتش گشودند. مردم نیز با چوب و سنگ به دفاع ازخود برخاستند. تظاهرات در آن روز و دو روز بعد نیز ادامه یافت و صدها نفر از مردم کشته و مجروح شدند. فجیعترین حادثه، قتل عام دهقانان کفنپوش ورامینی بود که در پشتیبانی از امام راهی تهران شده بودند. مأموران نظامی در سر پل باقرآباد ورامین با آنها روبرو شده و با سلاحهای سنگین به کشتارآنان پرداختند.
دستگیری امام خمینی اعتراض های زیادی را درداخل وخارج ایران بدنبال داشت. از جمله می توان به اعلامیه اعتراض آمیز شیخ محمود شلتوت، مفتی و رئیس دانشگاه الازهر مصر اشاره کرد که شش روز پس از قیام پانزدهم خرداد صادر شد. همچنین مراجع تقلید، اعلامیه ای صادر کردند مبنی بر این که امام خمینی مجتهد جامع الشرایط و مرجع تقلید است و براساس قانون، از محاکمه و تعرٌض مصون است. سپس با انتشار این مطلب، رژیم خود به خود مجبور شد برای فرو نشاندن نارضایتی های عمومی، امام خمینی را در هجدهم فروردین 1343 آزاد کند.
ملٌت ایران با الهام از راه و روند حماسه پانزدهم خرداد ، روزهای شور و حماسه فراوانی پدید آوردند و نهضت اسلامی بر ضد طاغوت را تداوم بخشیدند. مبارزه پی گیر و مقاومت خستگی ناپذیر ملٌت ایران، از سال 1342 تا 1357 خورشیدی که به انقلاب اسلامی کشیده شد ریشه در قیام خونین پانزده خرداد داشت.
14خردادماه سالروز رحلت امام خمینی رهبرکبیر انقلاب اسلامی وبنیانگذارجمهوری اسلامی ایران است.مردی که باتهذیب نفس وخودسازی رهبری چنان انقلابی را برعهده گرفت و به سرانجام رساندکه نمونه آن درتاریخ شایدبتوان گفت بی نظیربود. امام خمینی شخصیتی فقیه،اسلام شناس،فیلسوف،زاهد،عارف،ادیب،شاعر، سیاستمداروانقلابی روشنفکربود.اوکسی بودکه روح خودباوری واعتمادبه نفس رادرکالبد ملت ایران وبلکه ملل مسلمان دمید.او اسلام رادرایران وبلکه دربین کلیه ملتهای مسلمان زنده کرد.بیانات اوکه ازعمق فطرت پاک انسانی برمی خاست درعمق وجودانسانهاچه درایران وچه درسراسرجهان اثرگذاربود.اوبااعتقادعمیقی که به خداواسلام داشت درسراسردوران مبارزاتش چه قبل ازپیروزی انقلاب اسلامی وچه در زمان جنگ تحمیلی لحظه ای مأیوس نگردید و بقول خودش دنبال انجام وظیفه بود.ودرتمام این مدت به نحو احسن انقلاب وجنگ را رهبری نمود.امام خمینی بعدازحیات ظاهریش هم با وصیتنامه سیاسی الهی خود راه را برای مردم ومسیولان روشن نمودند.اگرچه او ازنظر ظاهری دربین ما نیست ولی فکراو و راه وهدف والایش زنده ودربین مردم است.آن بزرگواردرسال 1279هجری شمسی یا بقول خودشان سال 1281 درخمین متولدوپس از87 سال عمرپربرکت در14خرداد1368هجری سمسی دارفانی را وداع گفت وبه مصداق آیه شریفه(یاایتهاالنفس المطمئنه.. ارجعی الی ربک راضیه.." مرضیه.. فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی)به جوارحق شتافت. روحش شاد باد.بعداز رحلت آن بزرگوارحضرت آیة الله خامنه ای توسط مجلس خبرگان رهبری به رهبری جمهوری اسلامی ایران انتخاب شدند.
سیزدهم خردادماه برابربا بیستم جمادی الثانی سالروز ولادت حضرت فاطمه زهرا(س) است و بدلیل اینکه ایشان بهترین الگو برای زنان است این مناسبت روز زن و روزمادر نیزنامگذاری شده است.ولادت آنحضرت و روز زن و روز مادر بر تمامی زنان ومادران مبارک باد.
فاطمه(ع) در نزد مسلمانان برترین و والامقام ترین بانوی جهان در تمام قرون و اعصار میباشد. این عقیده بر گرفته از مضامین احادیث نبوی است. این نوع از احادیث، اگر چه از لحاظ لفظی دارای تفاوت هستند، اما دارای مضمونی واحد میباشند. در یکی از این گفتارها (که البته مورد اتفاق مسلمانان، اعم از شیعه و سنی است)، پیامبراسلام(ص) میفرمایند: "فاطمه سرور زنان جهانیان است" .
همانگونه که میدانیم، نام پدر فاطمه(علیها السلام) حضرت محمد بن عبدالله(ص) رسول گرامی اسلام، و مادرش خدیجه دختر خُوَیلِد، از زنان بزرگ و شریف قریش بوده است. خدیجه نخستین بانویی است که به اسلام گرویده است و پس از پذیرش اسلام، تمامی ثروت و دارایی خود را در خدمت به اسلام و مسلمانان مصرف نمود.
فاطمه(ع) در روز 20 جمادی الثانی سال پنجم پس از بعثت در مکه به دنیا آمد. نام مبارک آن حضرت، فاطمه(ع) است و از برای ایشان القاب و صفات متعددی همچون زهرا، صدیقه، طاهره، مبارکه، بتول، راضیه و مرضیه نیز ذکر شده است.
فاطمه، در لغت به معنی بریده شده و جدا شده میباشد و علت این نامگذاری بر طبق احادیث نبوی، آنست که: پیروان فاطمه(ع) به سبب او از آتش دوزخ بریده، جدا شده و برکنارند. کنیههای آنحضرت نیز عبارتند از اُمّ الحسین، اُمّ الحسن، اُمّ الائمه، اُمّ ابیها و...
ام ابیها به معنای مادر پدرش میباشد و رسول اکرم(ص)خود دخترش را با این وصف میستود؛ این امر حکایت از آن دارد که فاطمه(ع) بسان مادری برای رسول خدا بوده است.
حضرت فاطمه(ع) با مهریه ای اندک به همسری امام علی(ع) درآمد. ثمره این ازدواج مبارک، 5 فرزند به نامهای حسن، حسین، زینب، ام کلثوم و محسن ((نامی است که ظاهرا" قبل ازتولد جنین توسط رسول خدا(ص) براونهاده شده بود که در جریان وقایع حمله به خانه فاطمه(ع) سقط شد))، بود. امام حسن(ع) و امام حسین(ع) از امامان 12 گانه شیعه میباشند که در دامان چنین مادری تربیت یافتهاند و 9 امام دیگر ((به غیر از امام علی(ع) و امام حسن(ع) ) از ذرّیّه امام حسین(ع) میباشند و بدین ترتیب و از طریق فاطمه(ع) به رسول خدا (ص) منتسب میگردند و از ذریه ایشان به شمار میروند و به خاطر منسوب بودن ائمه طاهرین ((به غیر از امیر مؤمنان علی(ع) ) به آن حضرت، فاطمه(ع) را "اُمّ الائمه" (مادر امامان) گویند.
زینب(ع) که بزرگترین دختر فاطمه(ع) به شمار میآید، بانویی عابد و پاکدامن و عالم بود. او پس از واقعه عاشورا ، و در امتداد حرکت امام حسین(ع) ، آن چنان قیام حسینی را نیکو تبیین نمود، که پایههای حکومت فاسق اموی به لرزه افتاد و صدای اعتراض مردم نسبت به ظلم و جور یزید بارها و بارها بلند شد.
اُمّ کلثوم نیز که در دامان چنین مادری پرورش یافته بود، بانویی جلیل القدر و خردمند و سخنور بود که او نیز پس از عاشورا به همراه زینب(ع) حضور داشت و نقشی عمده در آگاهی دادن به مردم ایفا نمود.
رسول اکرم(ص) ، بارها و بارها فاطمه(علیها السلام) را ستود و از او تجلیل نمود. در مواقع بسیاری میفرمود: "پدرش به فدایش باد" و گاه خم میشد و دست او را میبوسید. به هنگام سفر از آخرین کسی که خداحافظی مینمود، فاطمه(علیها السلام) بود و به هنگام بازگشت به اولین محلی که وارد میشد، خانه او بود.
عامه محدثین و مسلمانان از هر مذهب و با هر عقیدهای، این کلام را نقل نمودهاند که حضرت رسول میفرمود: "فاطمه پاره تن من است هر کس او را بیازارد مرا آزرده است." از طرفی دیگر، قرآن کریم پیامبر(ص) را از هر سخنی که منشأ آن هوای نفسانی باشد، بدور دانسته و صراحتاً بیان میدارد که هر چه پیامبر میفرماید، سخن وحی است. پس میتوان دریافت که این همه تجلیل و ستایش از فاطمه(علیها السلام) ، علتی ماورای روابط عاطفی مابین پدر و فرزند دارد. پیامبر اکرم(ص) نیز خود به این مطلب اشاره میفرمود. گاه در جواب خردهگیران، لب به سخن میگشود که خداوند مرا به این کار امر نموده و یا میفرمود: "من بوی بهشت را از او استشمام میکنم."
حضرت فاطمه(ع) ازنظرعبادی،عفاف،همسرداری،تربیت فرزندان،حمایت ازامام زمان خود ودفاع ازحق وعدالت واسلام وسایراموربهترین الگوبرای زنان ،مادران و دختران میباشد.
اول خردادماه روزبزرگداشت ملاصدرای شیرازی است.
صدرالدین محمد بن ابراهیم قوام شیرازی معروف به مُلاصَدرا و صدرالمتألهین یکی از بزرگترین فیلسوفان جهان اسلام در سدهٔ یازدهم هجری قمری و بنیانگذار حکمت متعالیه است. ملاصدرا در روز نهم جمادیالاول سال ۹۸۰ هجری قمری، در شیراز و در محلهٔ قوام ، زاده شد و او را محمد نام نهادند. به روایتی پدر او خواجه ابراهیم قوام، مردی دانشمند و وزیر حاکم پارس بود.
ابراهیم قوام در آغاز، محمد کوچک را به مکتبخانهٔ ملااحمد در محلهٔ قوام و به نزد ملااحمد برد. محمد دو سال در این مکتبخانه خواندن و نوشتن و قرائت قرآن را فراگرفت. سپس او را به یک معلم خانگی به نام ملا عبدالرزاق ابرقویی سپردند تا صرف و نحو بیاموزد.پس از وقفه ای کوتاه درتحصیل علم محمد، او به اصفهان مهاجرت ودرمدرسه خواجه اصفهان به ادامه تحصیل پرداخت.
ملاصدرا در مدرسهٔ خواجهٔ اصفهان دروس فقه، علوم حدیث و تفسیر را از شیخ بهایی، حکمت الهی و حکمت شرق و غرب را از میرداماد و علم ملل و نحل را از میرفندرسکی آموخت. ملاصدرا پس از کسب درجهٔ اجتهاد، به تدریس در مدرسهٔ خواجه پرداخت، اما از آنجایی که نظریاتش در برخی مسائل فقهی با بیشتر دانشمندان قشری اصفهان متفاوت بود، او را به بدعتگذاری در دین متهم ساختند و خواهان اخراج او از مدرسه و در نهایت تبعید او از اصفهان شدند. بدین سان ملاصدرا از اصفهان تبعید شدو از آنجا راهی روستای کهک قم گشت.
ملاصدرا با دعوت اللهوردیخان حاکم فارس که مدرسه ای نوساز ساخته بود ازتبعیدبه زادگاهش شیراز بازگشت.اوپس از بازگشت به شیراز، تدریس در این مدرسه را آغاز کرد. در این مدرسه افزون بر حکمت و فقه، ادبیات، اخترشناسی، ریاضیات، شیمی، زمینشناسی و علوم طبیعی نیز تدریس میشد. اهمیت این مدرسه از مدرسهٔ خواجهٔ اصفهان نیز فزونی یافت.
برای ملاصدرا بیش از 50تألیف برشمرده اند که مهمترین آنها الحکمة المتعالیة فی الأسفار الأربعة العقلیة است.نظریه حرکت جوهری ملاصدرا یکی ازنظریات بدیع اوست که شهرت بسیاردارد.
این حکیم وارسته در طول عمر 71 ساله اش هفت بار با پای پیاده به حج مشرف شد و در آخر نیز سر بر این راه نهاد و به هنگام آغاز سفر هفتم یا در بازگشت از آن سفر به سال 1050 ه .ق در شهر بصره دارفانی را وداع نمود و در جوار حق قرار گرفت، و در همانجا به خاک سپرده شد.روحش شادباد.
شعرزیریکی ازاشعاراین فیلسوف وعارف بزرگ است:
هست اشیاء جمله در تسبیح حق خواه گویا، خواه خاموش از نطق
جمله اشیاء لمعه ای از نور اوست خواه دشمن گیر، خواهی گیر دوست
از میِ شوقش همه گردیده مست خواه مؤمن گیر، خواهی بت پرست
سرعت افلاک و سنگینی خاک جملگی از شوق آن بی چون پاک
اصطکاک باد هـــم از یاد اوست اضطراب آب هــــم از دادِ اوست
عنصر و افلاک هـــــر دو در طواف در طلب هم تیره دل، هم سینه صاف
جمله در هستی طلب کار ویند در روش هـــــــر یک گرفتار ویند
چرخ اندر بندگـــــی مدهوش او از کواکب حلقــه ها در گوش او
دست یکدیگر همـــه بگرفته اند از پی هــــم در طریقش رفته اند
پا برون ننهاده یک تن زین طریق در روش با یکدگــــر گشته رفیق
یک قـــدم ننهاده جز در طاعتی جز به یاد حق نبوده ساعتـــی
چرخ و انجم گام زن در راه او دائم از شوق وی اندر جستجو
علوی و سفلی همه در کوششند ساکن و جنبان همه در جوششند
یک قدم ننهاده کس زین خط برون نیست کس را آگهی از چند و چون
آتش اندر سینه، گردون در غمش شب سیه پوشد فلک در ماتمش
جملگی پا گشت و اندر وی شتافت پای تا سر دیده شد او را نیافت
لیک آن کو یک قدم دارد سبق می رباید عقل و هوش از قــرب حق
هر که را گامی در این ره پیش گشت در نهادش نور هستی بیش گشت
منبع شعر: http://www.iec-md.org/monasebatha/digar/mulla_sadra_poem.html
۲۸ اردیبهشت روز بزرگداشت حکیم عمرخیام نیشابوری است. حکیم غیاثالدین ابوالفتح عُمَر بن ابراهیم خیام نیشابوری (زادهٔ ۲۸ اردیبهشت ۴۲۷ خورشیدی - درگذشته ۱۲ آذر ۵۱۰ یا ۵۱۷خورشیدی) که به خیامی و خیام نیشابوری و خیامی النیسابوری هم نامیده شدهاست، از ریاضیدانان، ستارهشناسان و شاعران بنام ایران در دورهٔ سلجوقی است. گرچه پایگاه علمی خیام برتر از جایگاه ادبی او است ولی آوازهٔ وی بیشتر به واسطهٔ نگارش رباعیات او است که شهرت جهانی دارد.
نام خیام ( خیمه دوز ) ممکن است که از شغـل و حرفه پدرش مشتـق شده باشد.
یکی از برجستهترین کارهای خیام را میتوان اصلاح گاهشماری(تقویم) ایران در زمان وزارت خواجه نظامالملک، که در دورهٔ سلطنت ملکشاه سلجوقی (۴۲۶-۵۹۰ هجری قمری) بود، دانست که بنام تقویم جلالی شناخته می شود. وی در ریاضیات، علوم ادبی، دینی و تاریخی استاد بود. نقش خیام در حل معادلات درجه سوم و مطالعاتش دربارهٔ اصل پنجم اقلیدس نام او را به عنوان ریاضیدانی برجسته در تاریخ علم ثبت کردهاست.
عمر خیام در سال۴۲۷ هجری خورشیدی در نیشابور زاده شد. مرگ خیام را میان سالهای ۵۱۷-۵۲۰ هجری خورشیدی میدانند که در نیشابور اتفاق افتاد. گروهی از تذکرهنویسان نیز وفات او را ۵۱۶ خورشیدی نوشتهاند. آرامگاه وی هم اکنون در محله کهن شادیاخ در نیشابور ، در باغی که آرامگاه امامزاده محروق نیز در آن واقع میباشد، قرار گرفتهاست. آرامگاه این دانشمندبزرگ درنیشابور زیارتگاه دوستداران علم وادب است.
در جهان خیام به عنوان یک شاعر، ریاضیدان و اخترشناس شناخته شدهاست. هرچند که اوج شناخت جهان از خیام را میتوان پس از ترجمه اشعار وی به وسیله ادوارد فیتزجرالد به انگلیسی دانست. خیام در مقام ریاضیدان ، ستارهشناس و فیزیکدان تحقیقات و تالیفات مهمی دارد.
دونمونه از رباعیات خیام بشرح زیراست:
چون عمربسررسد چه شیرین وچه تلخ پیمانه که پر شود چه بغداد و چه بلخ
می نوش که بعد از من و تو ماه بسی از سَلخ به غُــــرّه آید از غُــرّه به سَلخ
**********
آنانکه محیط فضـــــل و آداب شدند در جمع کمـــال شمع اصحاب شدند
ره زین شب تاریک نبـــــــردند بـــرون گفتند فســــانه ای و در خواب شدند
**********
گوینـــــد بھشت و حور عین خواهد بود وآنجا مـــی و شیر و انگبین خواهد بود
گر ما مـــی و معشوقه گزیدیم چه باک چون عاقبت کـــــار چنین خواهد بود
**********
یادش گرامی باد.
27 اردیبهشت برابربا سوم جمادی الثانی سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است.درموردتاریخ شهادت آن حضرت حدود ده قول ونظروجودداردکه همگی آنها تاریخ شهادت را از روی تعدادروزها یا ماههای فاصله میان رحلت پدربزرگوارش حضرت محمد(ص) و شهادت حضرت فاطمه زهرا(س)حساب کرده و ذکر نمودهاند.
پدرحضرت فاطمه زهرا(س) ، حضرت محمد (ص) پیامبربزرگ اسلام و مادرش حضرت خدیجه(ع) ، وهمسرش حضرت علی بن ابیطالب(ع) است . او همچنین مادر بزرگانی همچون حضرت امام حسن مجتبی(ع) و امام حسین(ع) وحضرت زینب کبری (ع)است.
نامهای دیگر آنحضرت ،صدیقه، بتول ،مبارکه، طاهره، زکیه، راضیه، مرضیه ، محدثه و زهراء است.
فاطمه (ع) در سال پنجم پس از بعثت و در روز 20 جمادی الثانی در مکه به دنیا آمد.
سوره " إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ . فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ . إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ." یعنی: ما تو را (چشمه)کوثر دادیم. پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى کن. همانا دشمنت خودش بىتبار و دُم بریده خواهد بود." درشأن آنحضرت نازل گردید.
کنیههای فاطمه (علیها السلام) نیز عبارتند از ام الحسین، ام الحسن، ام الائمه، ام ابیها و...
ام ابیها به معنای مادر پدرش میباشد و رسول اکرم (ص) خود دخترش را با این وصف میستود؛ این امر حکایت از آن دارد که فاطمه (ع) بسان مادری برای رسول خدا(ص) بوده است. تاریخ نیز گواه خوبی بر این معناست؛ چه هنگامی که فاطمه(ع) در خانه پدر حضور داشت و پس از وفات خدیجه (ع) غمخوار پدر و مایه پشت گرمی و آرامش رسول خدا(ص) بود.
حضرت فاطمه(ع) بسیارموردتوجه،علاقه واحترام رسول خدا(ص)قرارداشت.رسول خدا(ص) حضرت زهرا(ع) را به بیانهای مختلف موردتجلیل قرارداده است که باتوجه به اینکه خداونددرموردرسولش می فرماید"ولایَنطِقُ عَنِ الهَوی اِن هُوَ اِلّا وَحیٌ یُوحی"یعنی پیامبر(ص) چیزی ازروی هوی وهوس نمی گویدبلکه آنچه می گویدوحیی است که براو الهام می شود.بنابراین تعریف وتمجیداو ازدخترش نمی تواندبراساس صرفا"علاقه پدر وفرزندی باشدبلکه حضرت زهرا(ع) شایستگیهایی داردکه مستحق تمجید رسول خدا(ص) قرارمیگیرد.برخی ازتعابیر پیامبر(ص)ازحضرت زهرا(ع) براساس روایات مورداتفاق سُنی وشیعه بشرح زیراست:
"پدرش به فدایش باد" ، "فاطمه پاره تن من است هر کس او را بیازارد مرا آزرده است." ،"من بوی بهشت را از او استشمام میکنم." ،"فاطمه سرور زنان جهانیان است".،"فاطمه سرورزنان جهانیان ازاولین وآخرین است". وغیره.
در زمان حیات فاطمه زهرا(ع) و پس از رحلت پیامبربزرگ اسلام واقعه سقیفه بنی ساعده و رویدادحمله به خانه فاطمه(ع) رخ داد که درواقعه اخیر حضرت زهرا(ع) آسیب دیدوبنابرروایات باعث شهادت آن حضرت گردید.
۲۵ اردیبهشت ماه روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی است. حکیم ابوالقاسم منصور بن حسن فردوسی طوسی، حماسه سرای بزرگ ایران و یکی از شاعران مشهور عالم و ستاره در خشنده آسمان ادب فارسی و از مفاخر نامدار ملت ایرانست. اودر روستای باژ از روستاهای ناحیه طابران یا (طبران) طوس ، یعنی همانجا که امروز آرامگاه اوست، حدود سال ۳۱۹هجری شمسی (۳۲۹ – ۳۳۰ هجری قمری)، در خانواده ای از طبقه دهقانان چشم به جهان هستی گشود.چنان که می دانیم "دهقانان" یک طبقه از مالکان بودند که در دوره ی ساسانیان (و چهار پنج قرن اول از عهد اسلامی) در ایران زندگی می کردند و یکی از طبقات اجتماعی فاصل میان طبقه کشاورزان و اشراف درجه اول را تشکیل می دادند.فردوسی به خاطر تعلق به طبقه دهقانان، از تاریخ ایران وسرگذشت نیاکان خویش آگاهی داشت، به ایران عشق می ورزید، به ذکر افتخارات ملی علاقه داشت. وی از خاندانی صاحب مکنت و ملک واملاک بود و به قول نظامی عروضی صاحب چهار مقاله، در دیه باژ «شوکتی تمام داشت و به دخل آن ضیاع از امثال خود بی نیاز بود» . ولی این بی نیازی پایدار نماند ؛ زیرا او همه سودهای مادی خود را به کناری نهاد و وقتی تاریخ میهن خود و افتخارات گذشته آن را در خطر نیستی و فراموشی یافت زندگی خود را به احیاء تاریخ گذشته مصروف داشت و از بلاغت و فصاحت معجزه آسای خود در این راه یاری گرفت . از تهیدستی نیندیشید، سی سال رنج برد، و به هیچ روی، حتی در مرگ پسرش، از ادامه کار باز نایستاد، تا شاهکارش شاهنامه را با همه ی رونق و شکوه و جلالش، جاودانه برای ایرانی که می خواست جاودان باشد، باقی گذارد.
فردوسی پس از آگاهی یافتن از مرگ دقیقی و نیمه کاره ماندن گشتاسبنامهاش (که به زمان زندگانی زرتشت میپردازد) به نگاشته شدن شاهنامه ابومنصوری -که نوشتاری بوده و نه سروده و بُن مایه «دقیقی» در سرودن گشتاسبنامه بودهاست- پی برد و به دنبال آن به بخارا پایتخت سامانیان "تختِ شاهِ جهان" رفت تا آن را بیابد و بازمانده آن را به چامه در آورد.
شاهنامه پر آوازه ترین سروده فردوسی و یکی از بزرگ ترین نوشتههای ادبیات کهن فارسی میباشد. فردوسی برای سرودن آن نزدیک به پانزده سال -بر پایه شاهنامهٔ ابومنصوری- تلاش نمود ، و سر انجام آن را در سال ۳۷۲ خورشیدی به پایان رساند.
تاریخ وفات فردوسی بدرستی روشن نیست ولی بین سالهای ۳۹۸ تا ۴۰۳ هجری شمسی نوشته اند.یادش گرامی باد.
24اردیبهشت سالروز لغو امتیازاستعماری دخانیات کمپانی انگلیسی رژی ازسوی ناصرالدین شاه قاجاربافتوای آیت الله حاج میرزا محمد حسن شیرازی از مراجع عالیقدر شیعه است.
شاهان قاجارهرکدام به نوبه خود باعث تباهی و ویرانی ایران شدند یکی ازآنها ناصرالدین شاه است که با مسافرتهاوخوش گذرانیهاوسایرکارهایش ازجمله دستورقتل امیرکبیر، این کشوررابه ویرانی سوق داد.
ناصرالدین شاه سه سفر به اروپا کرد در سومین سفرش – در تاریخ 12 شعبان 1306 هجری قمری مطابق با 1889 میلادی- از راه روسیه به انگلستان رفت. در این سفر که به ترغیب صدراعظم امین السطان بود، شاه در اثر ولخرجی های زیاد، پول هایش تمام شد. قرار شدبرای رفع این مشکل امتیازی را در زمینه ی کشت، توزیع و فروش توتون و تنباکو به یک نفر انگلیسی به نام ماژور تالبوت که از مشاوران و نزدیکان نخست وزیر انگلستان بود. واگذار، و در مقابل 2 هزار لیره دریافت کند.
تالبوت برای نیل به هدف خود توانست با دادن رشوه هایی به درباریان از جمله امین السلطان نظر موافق شاه را به دادن انحصار دخانیات، جلب کند. بعد از برگشت شاه به ایران، تالبوت نیز برای شروع کار به ایران آمدوقرارداداعطای امتیازانحصاری دخانیات به امضارسید.
بر اساس این امتیاز که در 8 مارس 1890 برابر با 1307 هجری قمری بین ناصرالدین شاه و تالبوت امضا گردید امتیاز انحصار خرید و فروش توتون و تنباکو در سراسر قلمرو شاهنشاهی ایران به مدت پنجاه سال به تالبوت واگذار گردید و در عوض صاحب امتیاز تعهد نمود که سالانه 15000 لیره انگلیسی به علاوه 25 درصد سود ویژه ، به خزانه شاهنشاهی بپردازد. به موجب ماده 5 قرارداد،حمل و نقل توتون و تنباکو در کشور ایران بدون اجازه صاحبان این امتیاز ممنوع اعلام شد مگر آنچه مسافران برای استعمال روزانه خودشان همراه داشته باشند.
امتیاز تنباکو زیان بارترین امتیازی بود که از طرف ناصرالدینشاه اعطا گردیده بود. امتیاز تالبوت به هر شهر و شهرکی که در آنجا تنباکو کاشت و برداشت میشد آسیب میرساند. با اعطای این امتیاز در واقع هزاران بازرگان و خرده فروش تنباکو به یک شرکت بیگانه فروخته میشدند و پای کارگزاران انگلیسی را به تمام نقاط ایران بازمی کرد ودر درازمدت انگلیس را برتمام مقدرات کشورحاکم می نمود. این مسئله باعث شد تا اعتراضات زیادی برای این امتیاز صورت گیرد. تاجران منافع خود را در خطر میدیدند و روحانیون اجرای این امتیاز را به منزله استیلای بیگانگان میدانستند و این امر باعث شد تا این دو طبقه قدرتمند وجه اشتراکی داشته باشند و به هم نزدیک گردند.
سرانجام باگسترش اعتراض مردم و روحانیان ومراجع و باصدور فتوای تاریخی میرزای شیرازی ازنجف ، که با درخواست سید جمال الدین اسدآبادی و در پی نامه ایشان اتفاق افتاد بایک جمله ی " بسم الله الرحمن الرحیم
"الیوم استعمال توتون و تنباکو بایّ نحو کان در حکم محاربه با امام زمان عجل الله تعالی فرجه است".
ناصرالدینشاه در 28 دسامبر 1891 مجبورشدرسماً امتیاز نامه را لغو و این مطلب را به روحانیون ، تجار و مردم اعلام نماید. اگرچه لغو این امتیازبرای مردم ایران پانصدهزارلیره انگلیس بعنوان غرامت هزینه دربرداشت ولی ازاستیلای رسمی دولت استعمارگرپیر انگلیس وکارگزاران آن برکشورجلوگیری نمود.شرح بیشترمطالب مربوط به امتیازیادشده از اینجا قابل مطالعه است.
نوزدهم اردیبهشت برابربا24جمادی الاول روزبزرگداشت شیخ کُلینی صاحب مجموعه کتاب معروف الکافی است که یکی از کتابهای چهارگانه مشهور مرجع فقه وحدیث شیعه دوازده امامی می باشد. محمدابن یعقوب کُلینی درروستای(کُلین) روستایی در 38 کیلومتری شهر ری متولد شد و تاریخ حیات او با غیبت صغری همراه شد .عصر کُلینی را بایدعصر حدیث نامید. زیرا نهضتی که برای فراگیری و نوشتن احادیث آغاز شده بود سراسرممالک اسلامی را فرا گرفته بود. تلاش اهل سنت در این عصر به قدری چشمگیر بود که می توان گفت اهل سنت هر چه دارد از این عصر دارد. در این عصر که زمانش به حدود تقریبی یکقرن می رسد کتابهای شش گانه حدیثی اهل سنت (صحاح سته ) تدوین شد.محمدابن یعقوب کُلینی دراین عصربه نوشتن مجموعه کتاب الکافی که شامل اصول کافی (دو جلد) ، فروع کافی (پنج جلد) و روضه کافی (یک جلد) است و در بردارنده شانزده هزار و یکصد و نود و نه (16199) حدیث ازپیامبر اسلام (ص) وائمه معصومین علیهم السلام می باشد همت گماشت ودر طی بیست سال تلاش خستگی ناپذیر به تاءلیف این اثر جاودانه پرداخت.این مجموعه ازجمله مهمترین ونفیس ترین کتابهای چهارگانه مرجع شیعه است.سه کتاب مرجع دیگرشیعه عبارتنداز:مَن لایحضُرُه ُالفقیه(یعنی کسی که فقیه نزداوحضورندارد) تألیف ابوجعفر محمد ابن علی ابن بابویه قمی ملقب به شیخ صدوق و الاِستبصار و تهذیب الاحکام هردو تألیف شیخ طوسی .
آثاردیگرکُلینی عبارتنداز: کتاب تفسیر الرؤی ،کتاب الرّجال ،کتاب الرّدّ علی القرامطة ، کتاب الرّسائل (رسائل ائمه علیهم السلام) ، کتاب ما قیل فی الائمه من الشعر
شیخ کلینی پس ازهفتاد سال زندگی سرانجام در ماه شعبان سال 329 ه.ق وفات یافت .یادش گرامی باد.